PASSENGER

SOMETİMES İT'S JUST A DREAM

MULTİMEDİA MELODY
Annemin bağırmasıyla adeta yerimden sıçrayarak uyandım. Herzamanki gibi birkaç saniyenin ardından yatağımın yanındaki komidinin üstünde duran alarmim çalmaya başlamıştı. ''Alessandra hadi yine antrenmana geç kalıcaksın.'' Bu kadının benimle alıp veremediği ne vardı bilmiyorum. Hangi insan sabah 4.15 uyanmak isterdi ki?. Yataktan kalkar kalkmaz dolabımın karşısına geçip siyah taytımı ve üzerine bol koyu pembe üzerinde siyah yazılar olan sweatshirtümü giydim. Kapımın yanında duran voleybol çantamın içine şortumu dizliklerimi ve Galatasaray t'shirtümü koydum. Melody en yakın, ve tek arkadaşım. Onunla parkta buluşup kulübe yürüyecektik. Sınırlı arkadaşımın olmasının sebebi annemle babam. Bir sene önce annem ve babam boşandı. Bence böyle daha iyi oldu. Zaten onların kavgalarından bıkmıştım. Babam Dylan Anderson. Zengin bir iş adamı. Ticaretle uğraşıyor. Beni parayla satın alabileceğini sanıyor. Annem beni gerçekten sevdiğine inanmıyorum. Onun için önce iş sonra para sonra kıyafetleri ve galiba sonrada ben geliyorum. Annem Megan Anderson Mckanzie, hala babamın soyadını kullanması gülünç değil mi? İşinden dolayı kullandığını söylüyor.

Aşağıya indiğimde Sasha kahvaltı sofrasını topluyordu. Annem bugün toplantısı olduğu için Ankara'ya gidiyor. Kahvaltı etmiyeceğimi söyleyip dışarı çıktım. Annem kendi arabasıyla gitmişti Marko beni bekliyordu. Ona bugün kendim gitmek istediğimi söylediğimde tamam dedi. Parka 15 dakikanın ardından varmıştım. Melody beni görünce el salladı. Ben gülümsemekle yetindim. ''Allesi biliyormusun bugün sadece biz değil yani voleybolcular değil, basketbolcularda geliyo seçmeye. Onların çoğu ahmağın teki ama yapıcak birşey yok!'' Ahh yok artık bide kendilerini bişey sanan ucubeleri çekecektik! Benim için sıkıntı yoktu ama beni sinir ediyolar!!