Live. Love. Lie

Part-2

Catahleya

We spend our holiday in Stanley Park located in Vancouver.. We live in the downtown kaya medyo malapit lang ang lugar sa tinitirhan namin.

This is my favorite place. The park was surrounded by ocean and homes. From the seawall which rings the park are the lovely views of city and mountains.. This place have the calm and soothing atmosphere na nakakapag-inspire sa aking magsulat at mag-paint.

"It's really lovely here.." natutuwang sabi ni Kuya Zau.. The weather is a bit cold dahil parating na din ang winter season.

"Yeah.. I love here Kuya Zau." nakangiti kong sabi habang nakatanaw sa magandang paligid. At sa mga taong nagba-bike sa may seawall.

"Little bear.." tawag pansin nito sa akin maya-maya.

"Mmmm." sagot ko at dahan-dahang tumingin sa kanya ng hindi na ulit siya nagsalita..

"Do you want to go back to the Philippines?" sabi niya.

Tinitigan ko lang siya at pilit hinahanap ang sense ng sinabi niya.

"Do you even thinking of going back there?" tanong ulit niya at seryoso na siyang nakatitig sa mga mata ko na parang may hinahanap siyang reaction doon.

"I d—don't know Kuya.."tanging sagot ko at binalik ang tingin sa paligid upang makaiwas sa mga titig niya.

"Little bear." mahinang sabi nito at niyakap ako mula sa likod.

"I think it's time for you to go back." sabi niya habang nakatingin na din sa tanawing nasa harapan namin.

"Do you think it's good Kuya Zau?" tanong ko dito na nagpabuntong hininga sa kanya.

"I think so Catahleya." seryoso na nitong sambit.

"But how about Mom?" nag-aalala ang himig ng boses ko.

"Nag-usap na kami ni Mom regarding this little sis., and it's your decision now kung babalik ka na ba o hindi pa!"

I sighed! Am I ready to go back?

"I'm a bit scared Kuya.." pag-amin ko sa kanya.

Natatakot ako sa di ko maintindihang dahilan kapag napag-uusapan na ang pag-uwi namin ng Pilipinas.. It's been 8 years after I lose my memory but until now wala pa rin talaga akong matandaan. I even tried, pero parang may pumipigil sa akin na maalala ang nakaraan ko. Kung sino talaga ako at saan ako nanggaling. Maraming tanong sa isip ko ang gusto kong masagot pero may takot at lungkot akong nararamdaman kapag naiisip ko na ang mga tanong na ito. I know it's a bit weird but it's my real feeling.

Kuya Zau hug me more from my back as if he's comforting me from the things that making me scared.

"Don't be scared Little bear.. Kuya will always here for you to protect you, no matter what, Okay?"

"Mmm." napangiti ako sa sinabi niya.. I feel safe everytime they hug like this. It's like, there embracing me for who really am.

"So what's your decision now?"

"If it's for the better Kuya, then I will go."

"That's my brave little bear." nakahingang sabi nito. "Look! do you want to ride a bike?" tanong nito habang tinuturo ang mga nagba-bike na may angkas sa likuran..

"Yeah. As long as ikaw ang magmamaneho. I don't know how to drive Kuya." natatawa kong sabi sa kanya. It's not about driving. I have a strange phobia in vehicles. Siguro may kinalaman ang phobia ko sa nangyaring aksidente sa akin noong bata pa ako.