Beyaz ve gri. Altın kaplamalar. Beyaz tüller. Altın sarısı şamdanlar. Pırıltılı avizeler. Büyük tablolar. Altın varaklı yatak başlığı..
Kral odaya geldiğinde, prens hâlâ aldığı ağrı kesicilerin etkisinden dolayı uyumayı sürdürüyorudu. Baş ucunda birkaç hizmetçisi dışında, yaşlı Alfa hocası ve ben vardım. Bir de sonradan eklenen aptal Jason Jeon.
"Bundan hanginiz sorumluysa çabuk söylesin!"
Hizmetçiler hızla odadan kaçarcasına çıktığında, Jason öfkeyle ikimize bakıyordu. Yaşlı adamın beni suçlu göstereceğini biliyordum.
Jason birden boğazımı kavradı ve ayaklarını yerden kesecekmişcesine yukarı kaldırmaya başladı.. O an biraz nefes almakta zorlanmıştım ve içimdeki büyük kin, gittikçe çirkinleşiyordu.
"Senin sorumsuzluğun bu! Neden benden izinsiz on altı yaşındaki birinin at sürmesine izin verdin?!"
"O değil baba." Jungkook'un sesiyle bir den boğazımı bıraktığında, geriye yalpalamıştım. Jason biricik oğlunun uyandığını görür görmez, başına gitmişti. "Sadece seninle konuşmak istiyorum."
Jungkook'a baktığımda yüzünde anlamlandıramadığım ufak bir gülümseme vardı bana karşı. Sorgulamadan odadan çıktım. Yaşlı Alfa da öyle.
Odada ne konuştuklarını bilmiyordum. Ama Jason odadan çıktığında, benim ve en önemlisi ailemin sonunun gelmiş olması ihtimali beni çok korkutuyordu.
Kapının yakınlarında dikilirken, Kral odadan çıkmıştı nihayet. Seri adımlarla yanımdan rüzgar gibi geçip gitmişti. Bende sadece bakmaya devam ettim. Ardından bağırmasını duydum.
"Vincent! Odama gel! Konuşmamız gerek."
Bu çok korkunçtu.
Korkuyor olmam berbattı.
Sadece ailem için buradaydım oysa ki.
Ne kadar normaldi? bir sürü can için, hiçbir şeyden haberi olmayan bir çocuğu öldürmek.
Ama bunu sorgulamak benim haddime değildi.
Odasına girdiğimde kapılar hemen arkamdan kapanmıştı. Kralın odasına ilk kez girmiştim. Daha doğrusu sarayın içinde ilk kez bu kadar çok bulunmuştum diyebilirdim.
Görevim daha yeni başlıyordu. Sonuçta ona ne kadar yakın olursam onu daha kolay öldürme şansım vardı. Şüphe çekmeden.
"Seni gırtlakladığım için alınma. Jungkook benim tek varlığım." O an acısı geçmek üzere olan boynumu ovarken hafifçe yutkundum ve başımı eğdim. Hâlâ sinirliydim elbette. "Artık sen Jungkook'un Alfalık öğretmenisin. Sarayda bir odan olacak. Yani hemen üstünü başını değiştir. Çıkabilirsin."
Odadan çıkmıştım ancak, fonksiyonlarım kendi kendine çalışıyor gibiydi.. Bu inanılmazdı. Bir anda ona en yakın kişi haline gelmiştim.
Çok iyi.
Çok çok iyi.
Aileme, hatta krallığıma bu güzel haberi vermek çok isterdim. Ama böyle bir tehlikeye girmek fazlasıyla aptallık olacaktı.
Aynı akşam yemek saatinden sonra Jungkook'un yanına uğramıştım. Odaya girdiğimde, hizmetçiler yemek yemesine yardım ediyordu. Yatak ucundaki tahtada bulunan altın oymalarda parmaklarımı gezdirdim.
Örtünün altından oynatmaya çalıştığını gördüm. Acıyla inlerken bile hala gülüyordu. "Sanırım hâlâ aynı."
Hizmetçiler odadan çıktığında kollarımı birleştirdim. "Sorguladığımdan veya şikayetçi olduğumdan değil. Bu nasıl oldu?"
"Yaşlı bunağa attım suçu. Daha dün ne yediğini hatırlamıyor." Gülümsedi. "Babama dedim ki, daha genç bir Alfa bulmuşken neden yaşlısıyla devam ediyoruz? Üstelik hayatımı kurtarmışken."
Kaşlarım çatıldı.
Jason da Alfa olduğumu biliyordu ve sorgulamamıştı.
Bu çok garipti.
"Nereden biliyorsun Alfa olduğumu?" diye sordum.
"Bilmem. Sen anlamıyor musun?" Sorarken birden ciddileşmişti suratı.
"Hayır. Öyle bir yeteneğim yok."
Omuz silkti. "Boş versene. Artık bunak bir öğretmenim yok."
. . . .
Selamlar... Nasılsınız?
Her neyse.. Taekook çok güzel :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
