Conversation

Chapter 5

Chapter 5

Memories flashed on my mind. When I made my parents proud by graduating with Latin honors. I’m on top ten on our board exams.

When I became inlove and happy with George. I enjoyed our date. My friends, my success in my career. I feel contented. I’m contented with what I achieved and I thought it’s okay to rest now.

I was ready to die when I felt strong arms encircled my waste and pulled me away from danger.

Nararamdaman kong may malakas na puwersa na tumutulak sa dibdib ko. May bumuka ng mga labi ko at binigyan ng hangin upang makahinga.

I gained my consciousness. I opened my eyes. I coughed so hard. Pinatagilid ako ni Luca para masuka ang mga tubig na nainom ko.

Nagulat ako ng bigla niya akong niyakap. Nakita ko si Kate na umiiyak at inaalo siya ni Charles.

“Are you okay now? What do you feel?” Nag-aalalang tanong sa akin ni Luca.

Nakatulala lang ako. I didn’t know what would I react. I feel nothing. I look at his green eyes. Hindi ko alam kung bakit, pero doon ko na lang naramdaman ang pagod, takot at pagsisising iyon ang aking naisip.

Bigla ko siyang niyakap at doon na binuhos ang lahat ng emosyon. I cried so hard. My shoulders are trembling when I realized what just happened.

I always tell myself to be positive. Why did I suddenly become negative?

“I’m s-scared. I thought- I will die. T-tanggap ko nang mamamatay ako.” Nahihirapan na akong magsalita dahil sa sobrang pag-iyak.

“Shh. It’s okay. You’re safe now.” He just hug me at hinayaan niya lang akong umiyak.

Pumunta na kaming dalampasigan at pinapunta ako sa hotel ng isla na ito para makapagpahinga.

They checked my vital signs and tinanong nila ako kung maayos na ba ang nararamdaman ko o nahihirapan akong huminga. And I told them I’m okay. Mabuti na lang at may mga doktor dito.

“Okay ka na ba talaga? I really thought something bad will happen to you at hindi ko mapapatawad ang sarili ko. Sana hindi ko na lang kayo inaya.” Charles asked.

“Okay na ako. At huwag mong sisisihin ang sarili mo. Walang may gustong may mangyari sa akin.” I assured him that I’m really okay at gusto ko na munang magpahinga.

Nagising ako nang may kumatok sa pintuan. Binuksan ko ito at bumungad sa akin si Luca na may dalang isang tray ng pagkain.

“Eat. It’s already lunch.” Sabay lahad niya sa akin ng pagkain. Pumasok na siya sa kwarto kahit hindi ko pa naiimbitahan. Ayos lang naman papapasukin ko rin naman siya eh.

“Thanks.” I feel hungry. Nang nagising ako kanina naramdaman ko agad ang pagod at gutom.

Iniligay ni Luca ang mga plato sa ibabaw ng mesa. Pinaghila niya rin ako ng upuan. I started eating.

Naiilang ako at hindi ako masyadong komportable dahil sa matiim na pagtitig niya sa akin. Matagal akong nakatapos sa pagkain.

“How are you now?” Inunahan na niya ako sa pagsalita.

“I’m fine. Don’t worry.” I smiled at him to assure that I’m really okay.

“I can’t help it. I was really worried about you. Next time, huwag mo nang gawin iyon mag-isa sumakay ka na lang kasama ak-” Naputol ang sasabihin niya sa akin dahil biglang tumunog ang kaniyang cellphone.

“Tsk. Fuck.” He cursed with his deep voice. I hate it when people are swearing but I don’t know why I find it hot on him.

“Yes. I’ll go down now. She already finished eating.” He said while looking at me. “Okay, bye.”