(Sai's POV)
It's been a while since the world went so quiet. Yes, quiet. No screaming, no shouting, no crying, no crashing, and no more explosions. Its like everyone alive died in just one hour. And It's like the whole world went to a halt. It's even perfectly fine standing outside without any protection. How suspicious, isn't it?
It has only just been 1 hour since the world went on silent, just one hour. It's not that very long but for us who's been trap inside this hell for so long. It's like eternity. There's never been a silent moment since this stupid game begun. I almost forgot what peace is. But now it's totally different.... Still I dont think this heaven will last that long.
Yumi's condition is a lot better now. I think my words get through her. I think it's for the better to wake her up like that. If she didn't stop crying I don't know what will happen.
"Hey sai.. pasensya na sa mga nangyari kanina. Mukhang masyado akong nadala sa mga nangyari hindi ko sinasadya. Kamusta na pala yang balikat mo?"- tanong saakin ni yumi. Hmm, hindi na nga siya umiiyak pero para namang pinagsakluban ng langit at lupa ang itsura ng mukha niya. Tch!, Mukhang hindi pa niya nakakalimutan ang mga nangyari, mas mabuting hindi ko muna ipaalala sakaniya ang lahat.
"Ok lang naman ako, nakahanap ako ng mga pangunahing gamot sa loob ng lumang simbahan na to. Kahit papaano gumagaling naman to ng unti unti. Pero hindi ko parin malaman ang dahilan kung bakit ayos lang ang katawan ko sa kabila ng dami ng nabawas na dugo saakin. Yumi? May ginawa ka ba sa sugat ko nung nawalan ako ng malay?"- biglaang tanong ko
"Huh? uh... kasi hindi ko maalala lahat ng mga nangyari noon, ang huling natatandaan ko lang ay ang pagkamatay nila mama at papa at nung dalhin mo ako dito..... Pasensiya na mukhang hindi na naman ako nakatulong." - paumanhin niya
"Wala lang yun, wala kang ginawang masama. Hindi mo kasalanan na wala kang maalala. Mas mabuti pang wag mo munang alalahanin ang lahat ng mga nangyari, lalo na yung nangyari sa pamilya mo."- saad ko. Biglang nagbago ang ekspreyon ni yumi. Mukhang naalala nanaman niya yung mga nangyari. Tsk, wrong move. Kailangan kong magingat kundi kapag nagkataon magiging pabigat lang siya.
"H-hey sai........ from what you answered to me earlier........i-is it all true?- tanong niya
"Yes its all true."- deretso kong sagot
"T-then it's true that you hate me......"- bulong niya
"I didn't said anything about hating you......"- sagot ko
"That's enough,by the way. By any chance did you go outside this old church?"- seryoso kong tanong.
"Huh? Lumabas? Hmmm..... Ahh alam ko na! Well hindi ko siya matatawag na lumabas."- sagot ni yumi. Hindi matatawag na lumabas? Hhmmm... Siguro nakapunta siya sa kampana ng simbahan na to...
"Anong lagay sa labas. Meron pa bang mga gumagalang mga halimaw?"- seryoso kong tanong
"Ngayong tinanong mo na. Parang wala nga akong nakitang mga halimaw kanina. Pero meron akong ibang nakita bukod sa mga halimaw."- sagot niya
"Ok na, yun lang ang gusto kong malaman. Ngayon saan yung daanan papuntang kampana ng simbahang ito?- utos ko
"Huh? kampana? Wala akong sinabing kampana."- sagot niya
"Ahhhh,.. ganun ba... Teka hindi kampana?!"- gulat na sabi ko
........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
P.S: sorry guys dahil ngayon lang ako nakapag update busy ako sa school ang raming ginagawa sorry talaga guys wag kayoong mag-alala susubukan kong mag update ulit sa susunod sorry talaga guys....... PLSPLSPSLSPLS VOTE,COMMENT, AND SHARE THANKS ULIT GUYS....
