Fırtınalı

Bölüm 16

Üçümüz birbirimize kenetlenmiş gecenin sessizliğinde kayboluyorduk. Oysaki dışarda gürültülü bir eğlence vardı !
Robert gözlerini ovaladı ve Harmonia ya baktı gözünü bir saniye bile ayırmadı , ve en sonunda konuşmaya başladı.

"Gerçekten hamile olduğuna emin misin ? Ve benden olduğunuda ?"

Harmonia dik dik baktı,

"Robert tamam senden çok ama çok hoşlanıyorum fakat Madeline ile olan ilişkinide görüyorum sence bu durumun içine girmeyi isteyeceğimi mi düşünüyorsun ?"

Birşey diyemiyordum olayı sindirdiğimden de emin değildim , o az önce hamile olduğunu söyledi dimi ? Ben yanlış duymuş olmak istiyorum.
Robert bana bakıyordu yorum yapmamı istiyordu ancak buna nasıl yorum yapabilirdim ? Bende bir kadındım ve sonuçlarını biliyordum ! Yada onun ne hissettiğini içindeki korkuyu !

"Bakın bana inanmıyorsanız yarın çarşı var orda bir sürü hemşire geliyor onlara birlikte görünebiliriz ?"

"Harmonia bende bir kadınım ve bir kadın çocuk konusunda şaka yapmayacağını bilirim."

Harmonia hem teşekkür edercesine hemde şaşırmış bir ifade ile baktı , Robert ise bana bakıyordu

"Robert birşey dememi istiyorsun biliyorum ancak ne demem gerektiğini bilmiyorum sen daha sindirememişken benden cevap bekleyemezsin "

Ellerimi tuttu

"Beni bırakıcak mısın ?"

Sesi kısılmıştı ,

"Hayır ancak şuan burda olmak istiyorum bunu konuşun ve yarın bana kararınızı bildirim "

Daha fazla birşey demeden kapıdan çıktım daha fazla orda kalamazdım bu benim için çok ama çok fazlaydı çok ağırdı. Merdivenlerden hızlıca koşarcasına indim eve gitmem gerekiyordu kendime gelmem gerekiyordu şuan birşeyler çok ama çok hızlı gelişiyordu ve sanki başım dönüyor olabilirdi havanın ani kesen soğuk havası tenimi okşuyor aynı zamanda ürpertiyordu kalbim kesinlikle durmuyordu bunu biliyordum! Ve ben bir faytona binmeden yürüyordum ancak nereye yürüdüğümü bilmiyordum ne oluyordu bana !
Yanımdan fayton geçiyordu ki biraz ileride durdu komşumuzdu

"Madeline tanrım yürüyerek mı gidiyorsun ?"

Yorum yapamıyordum , kendimi bütün yetilerimi kaybetmiş gibi hissediyordum !

Alice teyze aşağıya indi ve bana doğru yaklaştı anlıma baktı kollarıma baktı ardından üstündeki şalı bana sardı

"Senin betin benzin atmış gel ben bırakıyim seni "

Zaten benim fikrimi aldığını sanmıyordum. Ancak ses çıkarmak bana şuan bile zor geliyordu onun beni yönlendirmesine izin verdim.

Eve geldiğimde sakince faytonda indim ve teşekkür ettikten sonrada içeri girdim annemle babam bir konu  hakkında tartışıyorlardı açıkcası umrumda değildi , sahi neyi umursamalıydım ?
Aşık olduğum adam baba olucaktı.
Ancak annesi ben değildim, bir başka kadındı. Bunu hangi kadın sindirirdi? Ne diyebilirdim ! Yada ne düşünmem gerekiyor , ne yapmalıyım girdiğimiz bu yol bok çukuru değildide ne ? Sadece canım yanıyordu hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyordum ama yanlızdım ev aşırı karamsardı artık benim için birşeyler artık eskisi gibi değildi o büyü gitmişti. Gözlerimin önünde inanılmaz güzel ve keyif alıcı o hayat yerine kara bulutlar sarmıştı , savaş , kıskançlık, imkansızlık yada benim gibi hayallerinizin peşinden gitme inanılmaz hızlıydı ancak her ne olursa olsun bunu sindiremezdim kalbim deli gibi sızlıyordu. Aşık olmak beni mahvediyordu.
Gözlerimi yumdum kalbim ve mantığım artık benimle değillerdi yada aslında ben içten içe cevabımı biliyordum falat dile getirmek istemiyordum çünkü Robert benim o büyülü dünyamda hala hayattaydı umut kapımın belki son aralığıydı. O benim geleceğim , ve benim çocuklarımın babasıydı. Fakat şuan Harmonia'nın çocuğunun babası , iğrenç bir dönemdeyiz Harmonia ya birşeyde diyemiyorum çünkü dersem Jane gibi... gözlerimi sımsıkı kapattım o anı hatırlamak istemiyordum kardeşimin bana son bakışının hissiz oluşunu pes edişini görerek olmasını aklıma dahi getirmek istemiyordum. Ancak bunu her defasında ısıtıp ısıtıp getiriyordum , camın kenarına oturdum hava inanılmaz bir serinliğe kavuşmuştu en azından tam zamanında eve gelmiştim tek kötü yanı kendimle baş başa kaldığımda düşüncelerimde kaybolmamdı.
Bahçeye bakıyordum ancak aniden sırılsıklam olan bir Robert vardı bana doğru bakıyordu , gülümsedi bu gülüş tabiki diğerlerine benzemiyordu onun herşeyini seviyorum.
Robert'a içeriye girmesine söyledim, biz hep bu şekilde buluştuğumuzda için arka bahçede eve giriş in güzel bir bölge oluşturmuştuk.
Odamın kapısı yavaşça açıldı ve sessiz olmaya özen göstererek iyicene kapattı bana bakıyordu bende ona bakıyordum ikimizde konuşmak istiyorduk ikimizde kararsızdık ama bir şeyden kesinlikle emindik ki ben zaten ağzımı daha fazla tutamazdım.