Sorry, Who Are You?

Chapter 7 : Cheesecake

"hindi nga ganyan yun bes.." sigaw ko sa kanya sabay ipinakita ang project outline namin sa design class.

"Sabi bongaloo type ng house and inside of it must have 2 bedrooms, 3 toilets, 1 kitchen plus dinning, 1 common area and 2 lanai and 2 car garage" Habang pinapakita ang outline project namin sa harapan nya.

Nasa sala kami at dala nya yung laptop nya. Wala pa kasi akong budget sa laptop. Di pa na accept yung isang scholarship na inaaplayan ko. Kaya yung pera na naipon ko naka laan para sa balance ng tuition fee ko.

Binigyan naman ako nila mama ng pera pambili ng laptop pero hindi ko tinanggap kasi gusto ko sariling diskarte ko ang pag-aaral at pati pampaaral ko.

"Okay, so what should we do now?" Iritableng sagot sakin ni Von.

"What if.. We put long table in the middle of the kitche and the common area. Like half of the Floor area of the house is for kitchen, dinning and common area since the family is like to celebrate?" I suggested to him

"okay so like this?" Madali naman nyang igunuhit sa laptop yung suggestion ko.

"yup!" ngiti kong sabi sa kanya.

"Tingin mo? Okay din sa durability ng house pag ganyan?" Tanong ko sa kanya.

"I think plus we can add the lanai on the right corner, outside of the house. The other is facing the pool and the other one is facing their garden then the garden that is adjacent to the garage."

"Where is the main door?" I ask

"Hahah! We forgot! We have a long day TIKKI." nangingiti nyang sagot sakin.

Kanina lang naiinis na sya ngayon tuwang tuwa dahil pinaglalaruan na naman nya ako.. Minsan mas babae pa to si Von kesa sakin..

Paulit ulit namin ginawa yung project. Unti-unti nilalagay at binabawasan namin yung mga idea na naiisip namin.

Habang patuloy ang pag gawa namin ng project di ko namalayan na nagpa order na si Von ng meryenda. Or dala nya yun at ngayon nya lang din naalala.. Inabot nya sakin habang ng scketch ako ng Idea ko ng bahay. Kung anong pwedeng kulay, pano ang structure. Bakit kasi ng architecture student pa ako..

"Thanks! Ano to?" tanong ko sa kanya

"Cheesecake" sagot nya habang kumakain na nito.

nakaupo sya sa mahabang sofa ako naman nakasalampak sa sahig at ginawang drawing table yung center table namin.

Kinain ko ang cheesecake kahit ayaw ko nang cheese. Well di sya lasang cheese pero bakit parang familiar yung lasa ng cheesecake na to. Inuunti-unti kong ninanamnam ito at pilit inaalala kung saan ko natikman, sino nag bigay o ako yung bumili. Di ko talaga maalala.. Nakakainis.

Alam ko makakalimutin ako pero di ako nakakalimot basta basta pag dating sa lasa ng pagkain. Ang tao makakalimutan ko pero ang pagkain hindi.

"Are you okay?" tila napansin ni Von na nakasimangot na ako sa sobrang inis ko sa sarili ko.

"Di ko kasi alam bakit familiar yung cheesecake na to sakin" sagot ko sa kanya.

"saan mo ba to nabili?" usisa kong tanong sa kanya.

"Oh! I bet you can't buy that cheesecake here." ngiti nyang sabi sakin.

"Huh?... Bakit?" pag tataka kong tanong sa kanya.

Di ko mabibili to? Hindi sya nabibili sa pinas?

"Diba umoorder ka kanina? Panong hindi mabibili to dito?" Takang taka kong tanong sa kanya habang unti-unting ninamnam ang cheesecake.