Sorry, Who Are You?

Chapter 17: oh!Birthday Suprise (part 2)

Cheesecake? Isa lang ang pumasok sa utak ko noong nakita ko ang cheesecake na hawak ni Zac. Ibig sabihin sya yung kasama ko noong time na 'yon at hindi Von?

Kaya ba iba ang kilos nya noon?

Naguguluhan padin ako. One thing for sure, I need to find the truth and Why am I the only one who doesn't know Zac?

Now my mind is going crazy but my heart beating fast and enjoying the fact that it is Zac not Von who kissed me.

Di ko alam kung anong mukha ang nakikita nila ngayon pero sa loob ko nagtatalo ang saya, gulat at lito.

"Okay" I tried not to show my emotions. I took the cheesecake and eat it.

I smile because it is the same cheesecake. I look at him in the eyes and all I can see is love and tenderness. But at the same time, Pakiramdam ko pinaglaruan nila ang puso at isipan ko. They should had told me.

Tumayo sya pag kakaluhod.

"So, kate would you allow me to court you and show you who I am?" unti-unti syang lumalapit sakin. Diretsyo ang tingin nya sa mata ko.

Hinihigop ako ng brown eyes nya. All I can see now is him. Now he is standing in front of me. Itinaas ko ang ulo ko para hindi maputol ang tinginan namin. Ang gwapo nya. His thick eyebrow, brown eyes kahit naka eye glasses, pointed noise, thin lips and define jaw. Now, alam ko na ang pagkakaiba ng mukha ni Von at ni Zac. Mas mature ang mukha ni Zac. Or should I say more manly than Von.

Wala bang pipigil sa kanya? Ma? Ano papamigay mo na ako?

All I can do is nod. I nod and nod and nod. I can't speak a single word.

And everyone started to clap and celebrate.

He kiss my forehead and said "Thank you for accepting me and be part of your life again."

" I promise, I will explain to you everything. For now let me show you and let you feel how much you mean to me."

I smile. I don't know if it the right thing to do but for now I think it is.

Inside me, my head is telling me that I should investigate more but my heart is telling me that HE is my happiness and past shouldn't matter. I should enjoy the present and surely my future will thank me.

He held my waist and we face the crowd. Ay wala palang crowd kasi Papa, Mama, Zen at Von lang ang andito.

Hawak-hawak ko padin ang cheesecake na bigay nya. Lumapit kami sa mga magulang ko.

"Tita Kim, thank you po." niyakap ni Zac si mama. Si mama naman halos mangiyak-iyak.

"Sayo din po tito Fred" they shake hands.

"Tikki, mag-uusap lang kami ni Zac. Happy birthday anak. Mahal ka ni papa tandaan mo yan." niyakap nya ako at hinalikan sa ulo.

"Thank you papa. Mahal din po kita." na-touch ako kay papa. Hindi kasi sya kasing vical kagaya ni mama na nagsasabi na mahal ako. Tinignan ko lang sila habang pumunta sa may infinity pool para mag-usap.

"Tikki? Masaya ka ba?" Pag puputol ni mama sa pagtingin ko kila Zac. Lumingon ako kay mama at nginitian ko sya.

"Di ko po alam kung tuwa po ang nararamdaman ko. Siguro po halo-halong emosyon."

"Ma. Matagal nyo na po bang kilala si Zac? Nakayuko kong tanong sa mama ko.

"Oo, ikaw nagpakilala samin kay Zac."

Naguluhan ako. Di ko nga sya kilala tapos ako ang nagpakilala?

"Si Von po ang pinakilala ko sa inyo, hindi si Zac." sabay tingin sa mga mata ng mama ko.

"Napakilala mo na si Zac sa amin bago mo pa napakilala si Von." diretsyong sagot ng mama ko.

"kelan po at paano? Kasi sa totoo lang ma hindi ko po sya matandaan." I frowned.

"wag ka ng umiyak anak. Matatandaan mo din sya. May mga tamang panahon para sa mga bagay-bagay. Wag kang magmadali. Ang masasabi ko lang mahal na mahal ka ni Zac anak." bulong ni mama sakin habang nakayakap sya.

"Natatakot po ako ma" di ko na mapigilang hindi umiyak.

Oo, natatakot ako bakit sa lahat ng pwede kong kalimutan nakasama si Zac. What if hindi ko nakilala si Von or Baka kilala na ako ni Von dati. My good grades! Ang sakit sa ulo nahihilo na naman ako.

"Wag ka ng masyadong maisip baka di kayanin nang utak mo." paalala ni mama sakin pero huli na kasi parang nandidilim na naman ang paligid ko.

Napakapit ako kay mama.

"Ma, nahihilo po ako" pinikit ko na ang mata ko.

"TULONG!! PANG!!!" sigaw ni mama habang naka luhod ako sa sahig. Pinipilit kong tumayo.

"Don't stress yourself kate. I will promise, you will know everything. Just enjoy your birthday." sa tingin ko si Zac yun. Binuhat nya ako like a bride. Di ko alam kung saan nya ako dadalhin, di ko maimulat ang mata ko dahil sa sakit ng ulo at parang umiikot ang mundo ko.

Di ko mapigilang maamoy ang pabango at ang body scent nya. Amoy bagong ligo yung di napapawisan. Nakasandal lang ako sa dibdib nya at naka hawak sa leeg nya..

I feel safe under his embrace. Ganito din yung feeling ko nung napaupo ako sa kandungan nya noon. Parang I really belong to his arms. Sobrang familiar ng ganitong feeling at parang namiss ko yung mga yakap nya. Pero may sakit padin akong nararamdaman dahil sa pagtatago nila sakin

Naramdaman ko na inihiga nya ako sa kama. Pinakiramdaman ko lang kung anong susunod na mangyayari. Naramdaman ko na lumubog ang kanan bahagi ng kama.

He caress my hair and tuck it behind my ear. Sinimuman nyang i-massage ang ulo ko.

I feel relax. Maya-maya nawawala ang sakit ng ulo ko at unti-unti kong hinawi ang kamay nya at tinignan sya sa mata.

"Thanks, I am okay now." I smile

"Your welcome" umiwas sya ng tingin.

biglang dead air. Pinikit ko ulit ng mata ko. Di ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya pero ayaw ko din syang umalis sa tabi ko. Pero nahihiya akong sabihin na wag syang aalis.

After a long pause between us he make a move. He grab my hands and lock it into his. Hinalikan nya ang kamay ko at inilapit sa pisngi nya.

"I am scared Kate. I don't want you to forget me again. Kanina sobrang natakot ako na baka mag collapse ka ulit at pag gising mo nakalimutan mo ako ulit."

Binuksan ko ulit ang mata ko at nakita ko sa mga mata niya na takot at nagaalala sya.

"You should have told me from the beginning, Honestly, I felt being played by all of you. Imagine, lahat kayo?" I took a deep breath para hindi maiyak.

"Lahat kayo alam na hindi ikaw yung akala kong bestfriend ko?" My tears started to fall.

"Ang.... Ang.. sa..kit? I want..ted to .. give you.... A chance to show me.. the real you.. ". Di ko na mapigilang hindi humagulgul.

He grab me and squeeze me into his body. His huge arms cage me into his sweet embrace. My heart wanted it but my mind is reminding me that they lie. They hide the truth.

Pinakalma ko ang sarili ko at itinulak ko sya papalayo. Galata sa mukha nya na nagulat sya sa ginawa ko.

"Zac.. I still have respect for you. We will celebrate my birthday like what they wanted or WHAT YOU WANTED But, after this. I don't want to see you or Von." Sabay tayo at aktong lalabas ng kwarto.

"Wait, let me explain." He grabbed my wrist and I face him.

"I know your reasons but I wanted to clear my mind. PLEASE?"