Impulsem do opowiedzenia kolejnej historii jest dla mnie serial: Nawiedzony dom na wzgórzu, który aktualnie oglądam na Netflixie. Jest to serial z 2018r i mimo ze oglądam dopiero 4 odcinek i jeszcze sporo przede mną, obiło mi się o oczy, ze ma powstać 2 sezon, opowiadający inna historie, ale tez dotyczącą wydarzeń w nawiedzonym domu. 2 sezon nie będzie kontynuacja.
Do 2 sezonu zaadaptowana będzie książka „W kleszczach lęku" autorstwa Henry'ego Jamesa. Książka została wydana w 1898 roku i opowiada o guwernantce wynajętej do opieki nad dwójką sierot. Warto tu dodać, że młodzi ludzie mieszkają... w wielkim, przerażającym domu.
W sezonie zobaczymy Luke'a i Nell z 1 sezonu, czyli Olivera Jacksona- Cohena i Victorie Pedretti- która będzie odtwarzać postać guwernantki.
Zabieg podobny do American Horror story, ale kojarzący mi się też z antologia Channel 4, który to serial także uwielbiam. Premiera przewidziana jest na ten rok i osobiście nie mogę się doczekać, po tak świetnym sezonie 1.
Po obejrzeniu 4 odcinku 1 sezonu zaczęłam się zastanawiać nad wzięciem na tapetę tematu nawiedzonych domów. Grzebiąc w internecie trafiłam na historię domu, który był inspiracja do powstania filmu Jamesa Wana Obecność z 2013 roku. Początkowo sam reżyser twierdził, ze historia domu z Rhode Island była zbyt straszna dla kinematografii.
To posiadłość usytuowana w górnej części Harrisville, w stanie Rhode Island- dom rodziny Perron. Oryginalnie nazywała się: posiadłością Arnoldow i w skład jej wchodziło 200 akrów ziemi i plantacji założonej przez Johna Smitha. 10 pokojowa willa została wybudowana w roku 1736.
Carolyn i Roger wzięli ślub w 1957r i po jakim czasie ich rodzina powiększyła się o 5 córek: Nancy, Christine, Cindy, April i Andree.
W 1970r Carolyn szukała- trochę wbrew woli męża biznesmena- miejsca, gdzie mogliby osiedlić się na stale. Wcześniej mieszkali w Willimatic (Connecticut), skąd potem przeprowadzili się do domu w Cumberland (Rhode Island). Był to czas, kiedy mogli pozwolić sobie na zakup większego domu i tak Carolyn w czerwcu 1970r trafiła na ogłoszenie w lokalnej gazecie o sprzedaży starego domu i ziemi w Harrisville. Carolyn zareagowała dość impulsywnie i kiedy zobaczyła reklama domu- wpłaciła zaliczkę.
Roger Perron, który nie do końca był przekonany do kolejnej przeprowadzki, zmienił zdanie gdy zobaczył nowa willę. Długi parterowy dom z poddaszem, stodoła i 200 akrów ziemi sprawiły, ze w styczniu 1971r w środku ostrej śnieżycy, cala rodzina przeprowadziła się do nowego miejsca.
Poprzedni właściciel pan Kenyon prawie minął się w drzwiach z Perronami, ponieważ jeszcze pakował swoja dobytek. Roger dostał od niego jedna dziwna radę, której nie rozumiał na początku:
"Zostawiajcie na noc włączone światła."
Najstarsza z córek Perronów- Andrea, w jednym z pomieszczeń zauważyła starszego mężczyznę, który obserwował, jak poprzedni właściciele pakowali się do wyprowadzki. Powiedziała mu „dzien dobry" ale mężczyzna nic nie odpowiedział, tylko stał i się przyglądał Nie nawiązał z nią żadnego kontaktu wzrokowego. Także Cindy widziała owego męzczyznę. Widziany był on tylko przez dzieci.
Od pierwszego dnia przez niemal dekadę Perronowie musieli zmagać się z obecnością bytów nadprzyrodzonych. I tu- wyprzedzając nieco cala historię- Andrea Perron-najstarsza córka, po latach wydala 3 tomowa książkę-„Dom mroku, dom światła", w której opisuje gehennę swojej rodziny, mieszkającej w XVIII- wiecznym domu.
Wracając do początków- rodzice byli zajęci remontowaniem starej posiadłości tak bardzo, że opowieści córek o duchach jakie widzą- zrzucali na karb stresu związanego z przeprowadzka, nowym miejscem. Choć Roger Perron, który zmuszony był w piwnicy naprawiać sędziwe instalacje- twierdził, że ktoś go dotyka. I to w taki sposób, jak kobieta dotyka mężczyznę. Pomimo tego, czego Roger doświadczył w piwnicy, był nadal i ciagle mocno sceptyczny i nie dowierzał w to, wszystko, czego doświadczała pozostała 6.
