When Heart Decides

CHAPTER 33

33

Matapos pulbusan ang bata, agad na sinuotan ito ni Treyton ng isang malambot at kulay asul na t-shirt pati ng short. Terno iyon. Katunayan ay nahirapan pa itong suotan ito dahil sa kanyang kakulitan. Paano kasi, Thyron Jae keeps on shaking his head while making different sounds from his mouth tapos ayon ay tumatawa na naman.

Two days after his stay inside the hospital, he's now back to his usual self. Kahapon pa sana ito lalabas pero pinagpaliban ni Treyton to make sure that he's fever won't come back. And looking at him now, he's already well, really well.

"Tell your Daddy not to bring you here anymore, okay?" His doctor told him.

Ang kanina'y umiiling-iling na si TJ, ngayon naman ay tumatango na ito na para bang sumasang-ayon sa sinabi ng doctor niya at hindi na naman mawala sa kanya ang pagtawa.

"Dad...dy! Daddy!" Saad nitong nakataas ang kanyang dalawang kamay. And based on his actions, gusto na naman nitong magpabuhat sa ama.

"Come to Daddy now." And right after that, buhat-buhat na nga ito ni Treyton.

"Thank you, Doc." Treyton stated. Ngumiti naman sa kanya ang kausap.

Since ang mga magulang lang nito ang kanyang kasama dahil nga wala sina Mandy at Cosette ngayon, his father took their things at lumabas na ang mga ito after nilang magpaalam sa doctor.

While walking on the hallway, the baby moved aggressively. Dahil nga alam na ni Treyton ang bawat galaw nito, agad niyang ibinaba ang bata. Hinawakan na lang niya ito sa kanang kamay para alalayan at sabay na silang naglakad.

"Mommy, mommy. Is Tita Andrea really okay?" Saad ng batang babae na siyang nadaanan ng mga ito. Kasama nito ang isang babaeng marahil ay mommy niya dahil na rin sa iyon ang itinawag nito sa kanya. That little girl is holding a barbie doll at nakatali ang natural na kulot nitong buhok.

Nang malampasan nila ang mga ito, papaliko na sana sila pero napahinto sila nang marinig nilang magsalita ang bata.

"Mom...my." Agad na nilingon ni Treyton ang anak matapos niyang banggitin iyon. Sa isip nito'y dahil siguro narinig nito ang itinawag ng bata sa mommy niya kanina.

"What did you say son?" He asked though he heard it right.

"Mom...my." Ulit ng bata kahit nabubulol pa.

Tapos ay binawi nito ang kamay sa ama at pumalakpak. Now Treyton's sure enough that his son will grew up as an attentive person.

"Do you miss your Mom? Do you want to see Mommy?"

"Mom...my. My..my..." Doble-dobleng saad nito na halos hindi pa maintindihan.

Tumango naman si Treyton dito saka ngumiti. Then after awhile, nilingon nito ang kanyang mga magulang.

"Ma, Pa, you should go first." Saad niya sa kanyang magulang. Sa huli ay gumanti din ng ngiti ang mga ito dahil alam nila kung ano ang ipinapahiwatig nito sa kanila.

Nagpatuloy ang mga ito sa paglalakad. Pero nang makarating sila sa harap ay nagpaalam na ang mag-asawa kay Treyton at lumabas na ang mga ito. Still holding his son's right hand, dumiretso naman ang mag-ama sa information table at doon ay itinanong nila kung nasaan ang kwarto ni Atarah.

On the other hand, after eating, Atarah laid down on the bed again. She hasn't regain back her strength yet so she's still taking some multivitamins but she's more okay now than the other day. Also, kumakain na rin ito kahit papaano. And every night, they're letting her take some sleeping pills.