Hoi, dit is mijn eerste verhaal. Ik kan het nog niet echt een boek noemen, want dan ben ik nog wel een tijdje bezig met schrijven x)
Ik ben erachter gekomen dat ik de tegenwoordige tijd en verleden tijd nogal verwissel. Dit ga ik later veranderen! :P
Veel plezier. Vote en Comment. Je mag natuurlijk ook zeggen wat verkeerd is en wat beter kan!
xNicole
-------------------------
Hoofdstuk 1
Maart 2009 Londen,
De regen knetterde tegen de daken in Londen. Het regende nu al twee weken achter elkaar en het zag er niet naar uit dat het binnenkort op ging houden. Regen was niet raar in Londen, maar de laatste maanden was de hoeveelheid drastisch toegenomen.
Het was iets later dan drie uur toen ik het pad naar mijn huis opliep en de voordeur opentrok. Ik zette de paraplu in de hoek, waarna ik mijn schoenen uitdeed en mijn jas ophing. Ik liep snel naar de woonkamer waar mijn moeder en vader al met ongeruste gezichten op het puntje van de bank zaten.
‘’Ik ben thuis, maak je nou geen zorgen elke keer als ik vijf minuten te laat ben, Jezus! Er is me niks overkomen, volgens mij moeten jullie in therapie of een lessen koken gaan volgen.’’ Zei ik voor de zoveelste keer met een geïrriteerde stem. Dit doen ze nou iedere keer , sinds het genante ongeluk bijna twee jaar geleden. Mijn ouders denken dat het hun fout is, dat er niets gebeurt zou zijn als ze beter op me gelet hadden. Daar klopt natuurlijk helemaal niks van, de schuld ligt helemaal bij die viespeuk die denkt dat hij elk meisje, jong of oud, kan krijgen. Ik lig er nog elke nacht, wanneer ik zeker weet dat mijn ouders naar bed zijn, over te piekeren. Als ik nu maar gewoon de lange route naar huis had genomen…
‘’Emily spreek niet zo tegen ons, het is normaal om zo bezorgt te zijn na wat er gebeurt is…’’ Mijn moeder keek met een pijnlijke blik in haar ogen opzij en mijn frustratie verdween.
‘’Sorry mam, ik heb een lange dag gehad, meneer Cooper kon maar niet ophouden over hoe hij me gaat missen‘’ Ik zuchtte en ging in de stoel tegenover mijn ouders zitten. Volgende week ga ik bij mijn tante intrekken, ze is sinds een half jaar weduwe, maar is nog steeds niet over de dood van haar man heen. Mijn baas bij het speelgoedwinkeltje waar ik tot een paar minuten geleden werkte is meneer Cooper, een oude man die bijna altijd in de winkel aanwezig is en de sfeer daar veel gezelliger maakt. Maar omdat ik weg ga moest ik ontslag nemen, jammer genoeg.
‘’Em, we moeten echt eens naar de kapper gaan, dat zwarte haar van jou is helemaal uit model.’’ En de bezorgde fase van mijn moeder is weer voorbij… Mijn moeder is een erg vrolijke vrouw, maar doet iets te veel haar best om er compleet verzorgt uit te zien, terwijl mijn vader het hem niet uit maakt welke kleding hij draagt.
‘’Laat haar even met rust Mary. En Emily, ga je even naar boven om je om te kleden, we gaan vanavond uit eten in het nieuwe restaurant.’’ Kondigde mijn vader, Steven, aan.
‘’Het nieuwe restaurant? Bedoel je diegene helemaal aan de andere kant van de stad, Meat and Blood? Daar wil ik echt niet heen papa, kunnen we niet ergens anders eten?’’ vroeg ik zonder pauzes. Ik vind die zaak maar niks, ik heb verhalen gehoord dat mensen er met zere magen naar huis gingen, zo slecht was het eten!
‘’Ik heb al gereserveerd meisje, we kunnen niet gewoon wegblijven. Weet je wel hoe moeilijk het is om een bedrijf te beginnen? Ze kunnen zo failliet raken als ze niet genoeg klanten krijgen.’’
‘’Goed dan, maar ik ga met mijn eigen auto zodat ik naar huis kan gaan als het me niet bevalt.’’
Mijn vader weet alles van over het beginnen van een eigen bedrijf. In zijn jonge jaren had hij geprobeerd een elektronica zaak te beginnen, maar de economie was toen opeens erg slecht waardoor hij zijn winkel moest verkopen. Nu is hij de afdelingsleider van een filiaal van Media Markt.
Toen ik naar boven liep dacht ik aan tante Lydia. Ze heeft een moeilijk leven gehad. Eerst had ze veel moeite zwanger te raken van een kind en toen het eindelijk gelukt was en Matt geboren was, kreeg ze te horen dat haar man al enige tijd kanker had.
Ik liep mijn kamer binnen en trok een zwarte skinny jeans en een beige trui met een ronde hals aan. Ik hou van comfortabele kleding nadat de drukte van de dag voorbij is.
In de spiegel zag ik een lange vrouw met lang zwart haar en een slank figuur staan, en besloot dat mijn moeder gelijk had, ik moet naar de kapper. Ik verfriste mijn oogschaduw en bracht nog een laag mascara aan. Mijn compact powder deed ik samen met mijn portemonnee en agenda in mijn zwarte handtas en liep snel de trap af.
Als ik hijgend beneden sta herinnerde ik me eraan dat ik besloten had te beginnen met hardlopen.
Ik liep de keuken binnen, zag daar mijn ouders staan en vroeg: ‘’Ik ben klaar, komen jullie?’’
---------------------------------
Dat was het, in het volgende hoofdstuk ontmoet ze een nieuw personage, maar daar vertel ik nu nog niks over.
Vote/Comment! Dankje.
