Disdainful Dream (Lincoln Academy Series #3)

Chapter 20

Happily ever after 

Ilang oras na kaming nagaaral pero hanggang ngayon ay nasa calculus padin kami hindi niya ko tinatantanan hanggang sa hindi ko nakukuha at mukhang wala siyang balak tumigil and its irritating me nakakainis pinipilit niya hindi nga ako magaling doon 

" Ayoko na nga " ani ko habang inuurong sa kaniya iyon dahil may mesa sa pagitan namin nasa sofa ako at siya naman ay nakaupo sa upuan ng vanity table ko na kinuha niya 

" You must learn how to solve this " aniya namimilit atbinalik sa harapan ko ang notebook

" Bakit pa nasagutan mo na nga lahat e " ani ko 

" What's the point if you don't know how right? people will think that you cheated " paliwanag niya 

" Nakakainis " ani ko tsaka nagtuloy sa pagsosolve kahit kanina pa nagaaway ang brain cells ko sa pinapagawa niya 

" Baby its for you okay , just do what I say its for your own good " pampalubag loob niya hindi ko siya sinagot 

Nagmamaktol ako habang nagsasagot naririnig ko naman ang pagpipigil niya ng tawa habang hirap na hirap nako at sunog na sunog na ang kilay ko bakit ba kase naimbento tong calculus na to? bigyan mo na ako ng branches of science wag lang math , I hate math! 

" Bakit kaba natatawa!?" inis na ani ko umayos naman siya ng upo at nagblanko ng expression but still has a hint of smile tsaka pinakawalan ang malakas na tawa nakakainis! 

Kung noon ay pinagdadamot niya ang ngiti niya bigay na bigay naman ngayon I never seen him so joyful but his cold expression is still evident though 

" Ano ba! " inis na ani ko 

" Sorry baby , its just ..... you are so freaking adorable " he said softly nangaalu pero di uubra iyon ngayon 

" Wag mo nga akong utuin naiinis padin ako sayo " inis na ani ko tsaka binalik ang atensyon sa ginagawa I heard him sighed  bago tumayo at tumabi sakin umusog ako pero pilit siyang dumidkit sakin 

" Isa! " pagbabanta ko he just smiled at me then wrapped his arms around my waist habang nasa tabi ko siya tsaka ipinatong ang baba sa balikat ko hinayaan kona siya 

" Sorry baby  forgive me...... please " may diing aniya seryosong seryoso

I suddenly dumbfounded at his words dahil parang hindi ang pangiinis niya skain ang tinutukoy niya kung pagbabasehan ang tono at pagkaseryoso niya at alam naming pareho kung ano ang maaring tinutukoy niya 

" Forgive you for what? " ani ko tsaka nagtuloy sa pagsusulat iniignora ang malalim na kahulugan ng sinabi niya , mas humigpit pa lalo ang yakap niya tsaka ko naramdaman na hinalikan niya ako sa sintido 

" For everything " aniya nabitawan ko ang ballpen dahil doon tsaka siya nilingon 

" What?" aniya with a smile 

" I already did " ani ko tsaka ngumiti pabalik sa kaniya naramdaman ko ang gulat niya kaya inakap ko na lamang siya at tinap ang likuran niya naramdaman ko naman na umakap siya pabalik ng mas mahigpit sa yakap ko tsaka niya inilapat ang mukha niya sa balikat ko at doon kong naramdaman na nababasa iyon kaya humiwalay ako sa kaniya 

" Why are you crying " nagaalalalng ani ko umiling lang siya at suminhap 

" Nothing .... its just I didn't expect you to say that this early , kulang na kulang pa ko alam ko iyon but I will do my best still baby" aniya 

This early? he is pursuing me since I can't even remember pero maaga pa para sa kaniya 

That's when I saw that he is genuine to me , the feelings that he shows is pure like his intentions nahirapan akong magtiwala noon dahil nasaktan ako , nagalit ako at inakala kong nawala na , na nakalimutan kona but then I realized that it was still here its just hiding pero ganoon padin dahil ang galit na iyon ang ibidensya na apektado padin ako hindi ako natapos magalit kaya hindi din ako natapos magmahal sa kaniya