𝐕𝐚𝐦𝐩𝐢𝐫𝐞 𝐠𝐚𝐦𝐞𝐬: 𝐑𝐞𝐯𝐞𝐧𝐠𝐞 𝐰𝐚𝐫 || 𝙎𝙩𝙧𝙖𝙮 𝙆𝙞𝙙𝙨

𝐑𝐞𝐯𝐞𝐧𝐠𝐞 𝐰𝐚𝐫: 𝟎.𝟓

Merdivenlerden uykulu bir halde salona gidiyordum. Önümü görmeyecek kadar uykum vardı. Ama aşağıdaki kişiler ve birisi uykumu kaçırmama neden olmuştu. Onlara mal gibi bakmaya başladım. Buda kim? Ve üyeler neden onunla gülüşüyorlar. Üstelik Hyunjin.. Hani o kadınlardan nefret ediyordu. Neden şimdi bunula gülüşüyorlar ki? Kıskanmışmıyıdım? Bilmiyorum. Belki evet, belki hayır. Onların yanina dikkat çekmek için ayağımı yere sürterek gittim. O kız yanıma geldi. "Ohh buda kim?" dedi gülümseyerek. Bana elini uzattı, eline aval aval bakıyordum. "Ben Min Jee. Senin adın ne?" diye ekledi cümlesine. Jeongin aramızdaki soğukluğu fark edip yanımıza geldi. Kolunu kızın omuzuna attı.. Şu an sinirimle savaşıyordum.

Jeongin
~Bu Naomi, Naomi bu Min jee kendisi bizim küçüklük arkadaşımız olur.

Naomi
~Yaa ne güzel.! 

Dedim kafamı sallayarak. Ne güzel bazılarıyla anlaşmasamda yaşıyorduk işte, bu neden geldi ki(?) Aishh.

•••

Kahvaltı masasına bunların şu kızla gülüşleri benim sinirimi çok bozuyordu. Herkes onunla ilgileniyordu.. Biri zeytin yedirtiyordu, diğerde başka birşeyler. Hiçkimseye farkettirmeden masandan yavaşca kalktım ve odama gitmeye başladım. Kıskanmışmıydım, yoksa üzülmüşmüydum?.. Galiba ikiside... Yatağıma oturdum ve annemin küçük güleryüzlü fotoğrafını elime aldım. Annemi çok özlemiştim.. Buraya geldiğimden beri kendimi azıcıkta olsa iyi hissetmiştim. En azından Jeongin gibi bir arkadaşım vardı. Şimdi artık oda yok galiba.. Kapımın açılmasıyla elimdeki küçük fotoğrafı yastığın altına sakladım. Hyunjin gelmişti.. Kim bilir neler diycek. Yatağıma oturdu bana baktı ve sırıtmaya başladı..

Hyunjin
~Sen bizim seni seveceğimizi mi sandın?~

( ~ Sondaysa gülmek demektir )

Hyunjin
~Jeongin sevebilir ama sonra unutur.~

Ona gözlerim dolmuş bir şekilde bakıyordum. Ağlamak istiyordum ama onun yanında ağlamak istemiyordum..

Hyunjin
~Yani Min jee dururken seni kim sevsin bee?~ 

Hyunjin
~Ezik! 

Dedi itici bakışlarını yolluyarak ve gitti.. 

•••

Yatağımdan doğruldum, kafamı aşağı eğerek yere bakmaya başladım. İçimde hiç hissetmediğim bir hiss vardı.. Öyle garipdi ki.. Sanki ölecekmiş gibi hissediyordum. 

Odadan çıktım ve salona gitmeye başladım. Yine yiyişiyordular.. Bahçeye gitmek için dışarı çıkaçaktım ki biri beni bileğimden tutup durdurdu..

Minho
~Dışarısı çok tehlikeli!

Naomi
~Emin ol, içerisi kadar değil.

•••

Evin arkasına geçmiş ayaklarımı kendime çekmiş ağlıyordum.. Minho geldi ve sırtımı sıvaslyarak konuşmaya başladı.

Minho
~Neden ağlıyorsun?

Ağlayarak konuşmaya başladım.

Naomi
~Hiçkimse beni sevmiyor Minho, hiçkimse.

Ağlamam artmıştı.. Minho beni kendine çekti ve sarıldı..

Minho
~Ahh ben seni seviyorum Naomi..

Naomi
~G-gerekten mi?

Minho
~Valla seni seviyorum.

Ona gülümsedim ama o gün bir kişinin bizi öyle görmesini istemediğim kişi bizi görmüştü..

▬▬▬▬▬▬▶

Oy vermeyi unutmayın..

Sizleri seviyorumkee. ❤