Zawgyi
"အား လန္႔ထွာ ငလူး''
ရီပိုင္အေနာက္လွည့္လိုက္သည္ႏွင့္ ခုနကအိပ္ေန
ေသာဝမ္ရိေပၚကငုတ္တုတ္ထိုင္ကာသူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္
ေနသည္။
"ေ႐ွာင္းက်န္႔ ကတကယ္ဘဲကြၽန္ေတာ့ကိုမလိုခ်င္
ေတာ့လို႔ေ႐ွာင္ေျပးေနတာလား''
အျပစ္တင္ေသာစိတ္လည္းမဟုတ္၊ေဒါသထြက္တဲ့
အသံလည္းမပါ စိတ္ပ်က္အားငယ္ျခင္းေတြသာ
ေရာေထြးလ်ွက္။
"ကြၽန္ေတာ္ကဒီအတိုင္းသူ႔ကိုခ်စ္ေနရံုေလးတင္ပါ။
ဒီအတိုင္းေလး သူ႔နား႐ွိခ်င္ရံု၊ေငးေမာေနခ်င္ရံုေလးပါ''
ေငးေမာရင္းေရရြတ္ေနတဲ့စကားသံေတြကတျဖည္း
ျဖည္းတိမ္ဝင္လာတယ္။နာနာက်င္က်င္ျဖစ္လာတဲ့
အခါတိုးတိုးတိတ္တိတ္ေလးဘဲေနတတ္လာတယ္။
ဘယ္သူ႔ကမၻာကိုမွအထိအခိုက္မ႐ွိဘဲက်ကြဲၿပိဳလွဲ
ပစ္လိုက္တယ္။တိတ္တဆိတ္ပါဘဲ။
ရီပိုင္သက္ျပင္းခ်ရင္း ခံုေပၚေျခပစ္လက္ပစ္ထိူင္ခ်
လိုက္တယ္။
"အားက်န္႔ကိုငါစေတြ႔တံုးက တံတားေပၚထိုင္ေနတဲ့သူ႔ပံုစံကိုငါခုထိမွတ္မိေနတံုးဘဲ။အသက္မဲ့ေနတဲ့
မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ လူေတြကိုေငးေမာေနတတ္တယ္''
အေပၚကုတ္ကိုခြၽတ္ပစ္ရင္း ေရခဲေသတၱာထဲကေန
ေရဗူးတစ္ဗူးဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။
"ဒီနစ္ေတြမွာသူပိုပိုပီးတိတ္ဆိတ္လာတယ္။႐ွင္သန္
ေနဖို႔အတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ႐ွိေတာ့တဲ့သူလိုဘဲ။
ေပ်ာက္ကြြယ္သြားဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
မင္းနဲ႔မေတြ႔ခင္အထိေပါ့ေလ''
အျပင္ကိုေငးေနတဲ့ရိေပၚကသူ႔ကိုတစ္ခ်က္လွည့္
ၾကည့္တယ္။အမူအယာကင္းမဲ့ေနတဲ့မ်က္နာနဲ႔။
"အဲအ႐ူးေလးကေဆးကုသမူ႔ခံယူဖို႔ငါေျပာခဲ့တံုးက
ဂ႐ုမစိူက္ခဲ့ဘဲနဲ႔ သူ႔ေၾကာင့္မင္းရဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာ
အ႐ွက္မရဖို႔ဆိုပီး သူ႔ကိုယ္သူဖိအားေပးပီးကုသမူ႔
ေတြလုပ္ခဲ့တာ၊အရမ္းပင္ပန္းေနရင္ေတာင္မွမင္း
အတြက္ဆိုပီးသူနာက်င္မူ႔ေတြကိုသည္းခံခဲ့တာ
ေလ''
ညိဳးႏြမ္းေနတဲ့မ်က္နာေလးနဲ႔အိမ္ေရာက္ရင္
ေခြေခြေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔
ရဲ႕ပံုရိပ္ကေလးကိုရိေပၚျပန္ျမင္ေယာင္လာတယ္။
တစ္ခုခုကိုဆံုးရံူးလိုက္ရသလိုနာက်င္မူ႔ကသူ႔ရင္
ထဲစိမ့္ဝင္ပ်ံႏွံ႔လို႔ ဘယ္အရာကမွမတြန္းကန္ႏိုင္။
YOU ARE READING
ashy silent (Complete)
Romanceကံၾကမၼာဆိုတာကုိယံုတယ္။ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ယံုတယ္။ဆန္းၾကယ္မူ႔ေတြကိုယံုတယ္။ပီးေတာ့...... မင္းကိုယံုတယ္။ ကံကြမ္မာဆိုတာကိုယုံတယ်။ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ယုံတယ်။ဆန်းကြယ်မူ့တွေကိုယုံတယ်။ပီးတော့...... မင်းကိုယုံတယ်။
