Zawgyi
ေျခေထာက္ကိုၾကမ္းေပၚအေထာက္ ခါးကဆစ္ခနဲ႔။
နာက်င္မူ႔ေၾကာင့္ကုတင္ေပၚျပန္ထိုင္လိုက္ပီးအခန္း
ထဲၾကည့္ေတာ့ ရိေပၚကမ႐ွိ။
"ရိေပၚ''
အသံကလည္ေခ်ာင္းထဲတင္တစ္ေနပီး အာေခါင္ေတြ
ေျခာက္ကပ္မူ႔ေၾကာင့္ထြက္မလာ။ထိုစဥ္အခန္းတံခါး
ပြင့္လာပီး ဖန္ခြက္တစ္လံုးနဲ႔ရိေပၚဝင္လာသည္။
"နာေနလား။ေရေသာက္လိုက္ဦး''
ကမ္းေပးလာတဲ့ေရခြက္ကိုယူလိုက္ပီးေသာက္
ေတာ့ရိေပၚကသူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနရဲ႕။
"ခါးကနာေနေသးလား''
"အင္း''
"ကြၽန္ေတာ္နည္းနည္းၾကမ္းသြားတယ္ထင္တယ္''
႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ေျပာလာေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္နာ
လြဲလိုက္မိတယ္။႐ွက္ရြံ႔စြာလည္ပင္းကိုပြတ္ေန
ေတာ့ရိေပၚကသူ႔လက္ကိုလာကိုင္တယ္။
"နီေနပီ။နာလိမ့္မယ္''
မ်က္လံုးခ်င္းမဆံုမိေအာင္ ေ႐ွာင္းက်န႔္ေ႐ွာင္ေတာ့
သူ႔ေမးဖ်ားကိုအသာဆုတ္ကိုင္ရင္းရိေပၚကသူ႔ကို
ၾကည့္ေစတယ္။
"ကိုကိုက႐ွက္ေနတာေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ၊
အဲလိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနရင္ကြၽန္ေတာ္စိတ္ထိန္းဖို႔
ခက္လိမ့္မယ္''
နားဆီသို႔တီးတိုးေျပာေနတဲ့ရိေပၚေၾကာင့္ သူမေန
တတ္စြာယားသလိုလိုျဖစ္လာတယ္။ပူက်စ္ေနတဲ့
ပါးနစ္ဖက္ကေတာ့နီရဲေနေတာ့မွာသိတယ္။
"ရိေပၚ ကိုယ့္ကိုမစပါနဲ႔ေတာ့''
သေဘာက်စြာရီေမာေနတဲ့ရိေပၚသူ႔ႏူတ္ခမ္းကို
ျဖတ္ခနဲ႔နမ္းတယ္။တမက္တေမာပါဘဲ။ဘယ္အခ်ိန္
ထိမိထိမိလတ္ဆတ္စြာရင္ခုန္သံေတြျဖစ္တည္တယ္။
"ဟူတ္ပါပီဗ်ာ။ကြၽန္ေတာ္မစေတာ့ပါဘူး။မ်က္နာသစ္
ရေအာင္ ေရခ်ိဳးခန္းကိုလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေနာ္''
ရိေပၚကသူ႔ကိုယ္ကိုေပြ႔ခ်ီလိုက္ေတာ့ လည္တိုင္ဆီ
အမွတ္တမဲ့ဖက္လိုက္မိေလရဲ႕။ ရိေပၚကခပ္တိုးတိုး
ရီကာသူ႔နားဆီကပ္ရင္းတိုးတိုးေလးေျပာတယ္။
KAMU SEDANG MEMBACA
ashy silent (Complete)
Romansaကံၾကမၼာဆိုတာကုိယံုတယ္။ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ယံုတယ္။ဆန္းၾကယ္မူ႔ေတြကိုယံုတယ္။ပီးေတာ့...... မင္းကိုယံုတယ္။ ကံကြမ္မာဆိုတာကိုယုံတယ်။ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ယုံတယ်။ဆန်းကြယ်မူ့တွေကိုယုံတယ်။ပီးတော့...... မင်းကိုယုံတယ်။
