คุณชายตัวร้ายกับยัยตัวแสบ ภาคตะลุยแดนมักเกิ้ลแห่งอาคเนย์

ตอนที่สิบสอง (จบภาค)

จูนกับเดรโกเจอหน้ากัน ก็เขม่นกันทันที แพทริคเลือกให้ทั้งคู่นั่งเยื้องกันเพื่อไม่ให้มีปัญหา มื้อเช้าข้าวราดกะหรี่ญี่ปุ่น กับสลัดรวม อืม ดูท่าทางนอกจากคุณพ่อบ้านจะเนี้ยบแล้ว โภชนาการยังแอบเป๊ะ

“นายทำแกงกะหรี่อร่อยดีนะ” จูนว่า

“ก็พอดีมีเครื่องครบน่ะ” แพทริคตอบ

“เย้นนี้เราไปกินพิซซ่ากันเถอะ” ระหว่างที่จูนจะชวนไปโปรแกรมที่คิดขึ้นในเย็นนี้ ก็มีข่าวประกาศทั้งทางทีวีและทางโซเซียลเน็ตเวิร์ด ซึ่งแพทริคขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจเมื่อเขาดูข่าวผ่านระบบอินเตอร์เน็ยในช่องไอแพด

“ตาเฒ่าดับสยอง โดนไฟไหม้โหมทั้งตัว มีซากปีกกระด้งและสากกระบืออยู่ใกล้ๆ ชาวบ้านผวา กระหังออกหากิน เชื่อว่า ไฟนรกเผาผีกระหังให้สิ้นชีพ”

แพทริคมองหน้าเดรโกกับเฮอร์ไมโอนี่ ดูเหมือนข่าววันนี้จะยืนยันสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างสุดจะชัดเจน

“เออ จริงด้วย ฉันได้ยินมาว่าที่มาเลเซียกับญี่ปุ่นก็มีผีกระสือเหมือนบ้านเราด้วย ท่าทางจะโกอินเตอร์น่าดูล่ะ”

“เหอะ คนปกติก็ประหลาดอยู่แล้ว ผีก็คงประหลาดกว่าเป็นธรรมดา....”

“หมายความว่าไง ไอ้หงอกซีก แน่จริงพูดภาษาไทยสิฟระ” จูนตบโต๊ะ

“อะไร หรือจะไฟท์” อีกฝ่ายชูนิ้วกลางให้

“เออมา”

แพทริคกับเฮอร์ไมโอนี่ช่วยกันแยกทั้งคู่ออกมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เด็กบ้านกริฟฟินดอร์ต้องถอนใจยาว อิตาคุณชายนี่ ชอบกร่างไปทั่ว ไปที่ไหนต้องมีเรื่องทุกทีสิน่า ล่าสุดทำเอาคุณแพทริคไม่ได้นอนอีก

“ผมของีบหน่อยละกันนะครับ ได้โปรด.... อย่าทะเลาะกัน โอเคนะครับ” เขามองไปทางเพื่อนตัวเองและคุณชายมัลฟอย ก่อนจะเดินขึ้นไป

ทีนี้เหลือกันเพียงหนุ่มผมแดง เดรโกและเด็กสาว พอแพทริคไม่อยู่เหมือนต่างฝ่ายต่างอยู่คนละมุม จูนก็ไม่ค่อยรู้ภาษาอังกฤษ แต่ที่เถียงนี่เพราะเขม่นมานานแล้ว