คุณชายตัวร้ายกับยัยตัวแสบ ภาคตะลุยแดนมักเกิ้ลแห่งอาคเนย์

ตอนที่หนึ่ง

ตอนที่หนึ่ง

                พอไม่มีเรื่องราววุ่นวาย ไม่มีตัวประหลาดบุก ไม่มีสัตว์แปลกๆ ของลุงลูกครึ่งยักษ์มาป้วนเปี้ยน ไม่มีวีรกรรมของนักบุญพอตเตอร์ ดูเหมือนโรงเรียนก็คงความศักดิ์สิทธิ์ที่แสนน่าเบื่อหน่ายเหมือนเดิม ไม่ใช่เขาชื่นชอบความวุ่นวาย หรืออะไร ทั้งยังไม่พอใจที่พอตเตอร์นั้นกลับเป็นดาวเด่นเรื่อยๆ ด้วยซ้ำ ทั้งที่ฐานะ สถานภาพนั้นก็ไม่ได้มีอะไรน่าสนใจสักอย่าง ในขณะที่เขาเป็นผู้สายเลือดบริสุทธิ์ และฐานะสถานภาพที่ควรจะให้ความสำคัญ กลับกลายเป็นว่าถูกเบนความสนใจไป ที่ร้ายกว่านั้น นอกจากพวกพอตเตอร์ที่พากันดึงดูดมีไอ้เด็กใหม่หน้าสวยอย่างโอดะ คัตสึโอะ ฮิเดชิ ที่จู่ๆ มาเด่นเกินหน้าเกินตาแล้ว ยังกวนประสาทด้วยการขัดจังหวะเขาไม่รู้กี่ครั้ง ถ้าไม่นับว่าเป็นหนี้บุญคุณที่ว่าอุตส่าห์หาของชั้นเลิศเพื่อปกป้องชีวิตเขาและยัยเลือดสีโคลนแล้ว เจ้าลูกไดเมียวอะไรนั่นป่านนี้คงเหลือแต่ชื่อ

                ช่างน่าหงุดหงิดใจเวลาที่ตัวเขาเองจู่ๆ การคิดถึงยัยเกรนเจอร์มันกินเวลาเนิ่นานและบ่อยถี่ขึ้น จึงรู้สึกว่าทำไมเจ้าหล่อนต้องมาทำเขารู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่สมกับที่เป็นตัวเขาเองเอาซะเลย ตอนแรกเขาก็เรียกเธอเพื่ออยากแกล้งมากกว่า หลังๆ เหมือนเขาจะติดเรียกเกรนเจอร์ไม่ก็ชื่อเธอ แล้วก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ได้กลายเป้นคนอยากรู้อยากเห็นเห็นเรื่องของเธอ จนกระทั่ง ถูกพ่อตำหนิมาว่าควรจะทำตัวให้เหมาะสมมากกว่านี้ ถ้าพ่อไม่ต่อว่าเขาเมื่อวันก่อน เขาก็คงไม่คิดอะไร แล้วก็ไม่ต้องมานั่งกังวลเกร็งเครียดว่าต้องทำอะไร อะไรที่ทำก็ได้ไม่ต้องก็ได้ อะไรทำไม่ได้เลย อะไรที่พอลักลอบทำได้  นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว้าวุ่นใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน รู้สึกสับสน รู้สึกอยากเจอเกรนเจอร์ ทำไม ทำไมต้องคิดถึงยัยเลือดสีโคลนด้วยนะ ทั้งที่พวกเลือดสีโคลนโสโครกนั่นความจริงควรจะห่างให้มากที่สุดเท่าที่ที่ทำได้น่าจะถูก เพราะพวกนั้นเป็นพวกทำให้สายเลือดจอมเวทย์ต้องแปดเปื้อน แต่ทำไมนึกอยากให้ยัยนั่นเป็นเลือดบริสุทธิ์ แล้วทำไมต้องมาคิดอะไรเป็นตุเป็นตะให้ปวดหัวแบบนี้เล่า