Chapter 25 Darkness

5 1 0
                                    

Happy read my Hoshi's:)

Votes and Comments are highly appreciated!

Di ba kayo napapagod? Nanggigigil kung tanong sa kanila.

Pagod sa alin? Pa inosente pang saad ni Victoria. Sabay silang naghalakhakan na para bang maynakakatawa don. Aishh! Baliw!

Biglang napasok sa isip ko si Aiden at Ali na nasa rooftop.

I glared at both of them at deritsong nagsalita.

Kayong dalawa di ba kayo nasasawa? For seven years di man lang niyo ako pinaranas na maging masaya. Masyado kayong nakakairita. Gusto kung magmakaawa na tumigil na kayo pero alam kung isang katawa tawa lang iyon para sa inyu. Subukan niyong magbago! Huwag niyong isipin ang nakakapagpasaya para sa sarili niyo. Think also about those people na sinaktan niyo, nilaruan niyo! Think about there feeling. Think about there sadness and depressions dahil sa kabaliwan niyo. Alam kung di kayo makikinig saakin dahil ganon kayo ka demonyo! Ganon kayo ka walang puso! Tigilan niyo na ako! Kung hindi kayo napapagod ako!--- nangingiyak na wika ko sabay turo sa sarili ko. Dahil ako! Napapagod na ako! Sabay silang natameme dahil sa mahaba habang talak ko.

Agad ko silang nilagpasan at hindi nag-alinlangang pumasok sa elevator. As I enter the elevator begans to close. I wipped my tears using my hands. I sigh to exhale the pain I felt inside.

The building has 23 floor and the elevator has a limit in 19 floor. The rest of it ay hagdanan na. Its a stock room dahil hindi pa nila alam kung anong ilalagay don. Sa madaling salita may apat na floor akong dapat akyatin. Kakayanin ko kaya?

Huminto ang elevator at bumukas ito sa 19 floor nauna akong lumbas at di nag- alinlangang tumakbo patungo sa hagdanan.

Nagsimula na akong humakbang ng kay bilis hanggat sa makakaya ko.

I pass the 20 floor at ramdam ko na ang bigat ng katawan ko. Naninikip na din ang dibdib ko rason para mapahigpit ang hawak ko dito.

Finally I pass the 21 floor last 2 floor at rooftop na.

Pahina na ng pahina ang katawan ko at di na ako nakakahinga ng maayos. Para narin akong naliligo sa sariling pawis ko. At unti unti na ring natatakpan ng itim ang paningin ko.

I pass the 22 floor at dahil di na ako masyadong makita ang daan napahawak na lang ako sa railings ng hagdanan na siyang ginamit ko para makarating sa aking paroroonan.

I pass the 23 floor at sa wakas makakarating na ako sa rooftop kung saan naroroon si Aiden at Ali.

Tuluyan ng nababalot ng kadiliman ang paningin ko I almost can't breath and I lost my full energies.

Matagumpay kung nalagpasan ang huling palapag at halos na bulabog ko ang pintu.

Hindi ko alam kung nasaan sila dahil wala na akong makita para akong nakapikit dahil tanging itim lang ang aking natatanaw. Wala akong ibang magawa kundi sambitin ang mga pangalan nila.

Aiden! Ali! Sigaw ko ng buong lakas. Hinugot ko lahat ng lakas ko para sa huling sigaw. My knees wont participate and I lost my balance. I just felt the pain of my back when it hits the dusty floor.

I cant really breathe this time. Nakarinig ako ng sunod sunod na mga yapak hanggat sa hinawakan nito ang balikat ko.

Mahigpit kung hinawakan ang balikat nitong nakakapit saakin.

Aiden? Ali? Aiden? Huwag ka ng magalit saakin! Huwag na kayong mag-away walang kasalanan si Ali dito! Aiden? Is that you? I cant see? Nanghihinang sambit ko. I hear voice but I cant hear it clearly its like a drum into my ear.

Love IncompatibilityWhere stories live. Discover now