Love Incompatibility

Chapter 36

Happy read my Hoshi's;)

I accidentally woke up when I hear noise.

Did someone sneak our house?

Kinapa ko ang eyeglass ko mula sa side table then I switch on the lamp.
Nag nakaw tingin din ako sa orasan and its 4 am in the morning pa na man. Who the heck gonna expect a noise in dawn. May-magnanankaw ba? Impossible! Our village is strictly guard.

I grab my robe and wear it because its  still cold. I wear my comfy sleeper and step out into my room.

Napabaling ang tingin ko sa nakaawang na pintuan sa kwarto ni Lucy. And that makes me confuse. May ginawa ba siya? Did she invited someone into our house? Hindi naman masasagot ang tanong ko kung di ako lalapit at tingnan kung anong kaganapan sa loob nito.

I slowly open the window. And firstly I saw my lola Teres sitting in the coach. Napabaling ang tingin nila saakin dahil sa kunting ingay ng pintu ng buksan ko ito.

Mas lalo akong nagtaka nang makita ang mga malulungkot nilang mga mata. I open the window widely. And then I saw Lucy packing her things. Napahinto siya sa pag-iimpake at agad na ibinulsa ang dalawang kamay sa jeans na suot niya.

Aalis ka? I mean uuwi ka na? I say and she genuinely smile.

Oo. Maiksing sagot niya at parang nahihiya pa siya. Naikwento ko sa kaniya kagabi ang tagpuan ng kapatid niyang si Luxy at kami. Napatigil siya pagkatapos kung ikwento yun sakaniya kagabi. Ewan ko kung tama bang sinabi ko yun sakaniya kagabi dahil nag-iba ang reaksyon niya but its her right also to know. Maiksing convo lang yun kasi nailang ako sa naging reaksyon niya and now shes packing her things Alam ko na man na darating din ang panahon na ito. Family is family can't survive when someone lost.

Lumapit ako sakaniya at tinulungan siyang mag-impake. Pinulot at tinupi at maayos na nilagay ko sa maleta niya. Ramdam ko ang pagnanakaw ng tingin niya saakin pero di ko siya pinansin dahil nakatuon ang pansin ko sa pagsasaayos ng mga gamit niya.

Ija I'm going to prepare meal huh. Go downstairs if you two done. Ani lola Paloma at napatango naman kami ni Lucy. Lumabas silang tatlo at sinara ang pintu.

I stop when she hold both of my hands.

Huwag mo nanga akong tulungan iisipin ko talagang atat na atat kang umalis ako dito sa bahay. Biro niya ng mapaharap ako sa kaniya.

Tungek! Magpasalamat ka na lang. Bawi ko naman at napatawa ko siya. Ang dali niya talagang tumawa sa mga simpling banat. Kung di lang mabait iisipin kung maysaltik to sa utak.

Did you miss me? Tanong niya saakin.

Ofcourse I did. Nakangiting sagot ko and rub her  hand.

Parang di na man. Pambabara pa nito.

Di talaga! Ikaw na kaya sumagot sa mga tanong mo parang di ka naniniwala sa mag sagot ko. Pagreriklamo ko sa kaniya.

Tumawag si mama kagabi. An awkward silent filled the atmosphere.

A-anong sabi? Nauutal kung tanong sa kaba.

She apologize. Malungkot niyang sabi.

And then you forgive? I ask. Baka nagtanim kasi to ng galit at ayaw magpatawad naku masama yun! Forgiveness is only the pains cure.

I don't. She doesn't need to apologize because she does good. It should be me to say------sorry. Mahinang sabi niya.

And you did.

Sincerely later. Sabi niya at bumalik sa pag-iimpake.

My best friend Aiden. Did he know it already? Tanong ko.