My brows knitted together seeing Minho and Jisung who suddenly cuddled up tightly together the moment I stepped inside the room. Halos wala pang ibang estudyante sa loob ng room.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Kaya siguro ang agap nyo na pumasok lately noh?" I questioned.
It's been days when I noticed that they were too early for class when in fact they were always one of those in the line of students on the hallway of Performing Arts Building squatting or running around the marathon field 10 laps as punishment for being late.
"Naglalandian lang ata kayo kaya nag aagap kayo e." I scoffed and shook my head.
"Taray mo? Bakit ba? Inggit ka ba?" Minho defended na parang naghahamon ng away.
"Gusto mo, sali ka?" Jisung offered and I cringed at his offer.
"Eww.. Exclude me in your bromance, please."I rolled my eyes off them saka nilampasan sila papunta sa armchair ko.
"Tangina. Anong ginagawa nyo?" Natatawang tanong ni kuya Felix na kasunod kong pumasok ng classroom.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
He just came in after some talk with kuya Bangchan outside the room. Inilagay nya ang bag nya sa armchair nya at saka lumapit sa dalawa. They started weird talking.
"Parang tanga." I blankly said and turned on my back para ilagay sa kalapit na armchair ni kuya Felix ang bag ko.
Kuya Felix is my twin and always been my classmate and my seatmate kahit hanggang ngayong college. We took the same course of Performing Arts.
"Ahh..." I heard kuya Felix suddenly said at bigla na lang nya ako niyakap mula sa likuran.
"Ano ba?" I almost push his face away for being too close.
"Nagugutom ako. Samahan mo'ko sa cafeteria. Please sweetheart~"
Did he just called me sweetheart now? And he just act an aegyo? My brow raised.