İkimiz birden aynı göğe bakabiliyorsak
neden bu mumun fitilin de sadece ben yanıyorum?
dur
yokluğunu hatırladım az önce
üstelik sana yazarken
yolun sonuna bir kelebek gibi varmışken
bir sigara dumanı yalnızlığıma eşlik ederken
ve ilhamlarım
hala hayattayken
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Eğer bir hastalığım olsaydı adını "şiir" koyardım
Puisiyarım bırakılmış onlarca şiirin ardından hala nasıl aynı adama tüm geceyi armağan edebiliyorum? o an kendime ve kendi benliğime sunacak milyonlarca sebebim varken aklıma güzel bir gökyüzü armağan ettim
