Duvarın Ardında

4.Bölüm: Gece Mavisi

...
Bazen insan 'Ben iyim' dediğinde, gözlerinin içine bakıp 'İyi değilsin biliyorum'
diyecek birisine çok ihtiyaç duyar...

Telefonumun çalmasıyla uyandım. Koltuktan kalkıp sehpanın üzerindeki telefonumu aldım. Bilinmeyen numaraydı yorgun bir sesle "Alo...alo..." dedim cevap vermiyordu, telefonu kapatım. Yanlış aramış olmalı. Saate baktım daha 07.10'du, balkonun kapısın açıp lavaboya girdim. Elimi yüzümü yıkayıp aynadan kendime baktım. Yüzüm çökmüştü, zayıflamıştım gözümden akan gözyaşlarımı elimle sildim. Derin bir nefes aldım aynadaki yansımama bakıp "Gece...sen güçlüsün, yere düştün seni kaldıracak kimse yok ama sen varsın. Gözyaşlarını silecek kimse yok ama sen varsın." hayata sizi yanlız bırakır kendinizi tanımanız için, güçlü olduğunuzu bilmeniz için. Ben küçükken benimle alay geçen çocukları döverdim sonara kendi kendime ben dünyanın en güçlü kızıyım derdim. Şimdi hayat bana bir karanlık verdi aydınlığa çevirmem için. ben bu karanlığı aydınlığa çevirebilecek kadar güçlülümüyüm?. Lavabodan çıktım üzerime kont pantolonumu ve sarı tişörtümü giydim. Birkaç fıs parfüm sıkıp, okul çantamıda alıp mutfağa girdim. Bugün okuldan sonra karakola gidecektik, saat 07.45 olmuştu. Zaten canım hiçbir şey çekmiyor telefonumu da alıp çıktım.

Apartmandan çıkınca telefonum çaldı halam arıyor du "Alo, hala." "Gece hazırsan seni alıp kahvaltıya gidecez ordanda okula gidersin." halam beli etmesede sesi çok yorgun geliyordu. "Hala gelmene gerek yok evden çıktım hem yürümek bana iyi gelir" " Peki sen nasıl istersen güzelim, ha bu arada sen kahvaltı yaptın mı?" Halam yalan söyleyemezdim "Ben okulda yapacam..söz" dedim gülerek oda güldü. Konuyu değiştirmek için "Hala bana hazırladığın valiz için teşekürler, sen dünyanın en iyi halasısın seni çok seviyorum." dedim. Halam çok duygusaldır kesin ağlıyordur "Gece bende seni seviyorum. tama haydi okula geç kalma güzelim iyi dersler. okul çıkışında seni alacam, kahvaltını yap" "Tamam görüşürüz" deyip telefonu cebime koydum. Benim halamdan başka akrabam yok.

Yürürken arkamdan gelen siyah BMW yanıma yaklaşıp kornaya bastı. Siyah camları yüzünden içeriyi görmüyordum hızlıca arkama dönüp hızlandım. Arkamdan gelmeye devam ediyordu birden önüme geçti. Şöför koltuğunda biri indi bu Enes' ti bana gülümseyip el saladı, buruk bir gülümsemeyle karşılık verdim. Arabayı işaret ederek "Gelsene.. okula beraber gidelim?" "Teşekürler, ben yürümek istiyorum" "Gece okula 5dk kaldı sen yürüyerek 15dk da gelmesin. Hadi inat etme bin." haklıydı geç kalmak istemiyordum. Pes etmişçesine "Tamam" dedim. Bana ön kapıyı açınca utandım "Gerek yoktu." bana gülümseyip arabaya bindi. İkide bir bana bakıyordu bana birşey sormak istediği çok beliydi. Ona bakarak "Ne sormak istiyorsan sor." dedim. Şaşırdı . Arabayı okulun otoparkına park edip yeşil gözleriyle bana baktı. "Çokmu beli ediyordum?" dedi gülerek "Evet" dedim. "Tamam neden okula gelmiyordun?, yani tabi özel bir durum yoksa." ne diyecektim gerçekleri söyleyemezdim "Hastaydım" dedim. Biraz şaşırdı bana bakarak "Geçmiş olsun." deyip arabadan indik. okula girer girmez zik çaldı "İyi dersler" deyip sınıfa girdi. Ona yalan söylemek istemiyordum ama gerçekleride söyleyemezdim.

Koridorda kimse yoktu herkes sınıfa girmişti. Sınıfın kapısını açtım içeriye girer girmez herkes susup bana baktılar. Sanki cinayet işlemiştim.Hızlıca arkaya geçip oturdum. Hoca sınıfa girince herkes önüne döndü, Sadece yan sıramda oturan Merih hariç. Ona bakıp sinirle "Ne var? Neden bana bakıyorsun?" dedim tam cevap verecekken hoca ismimi söyleyince ayağa kalktım. Bana bakıp üzgün bir sesle "Gece geçmiş olsun kızım... umarım ailen geri gelir." nee bunlar nerden biliyordu, hemde tüm sınıf bu yüzden bana böyle bakıyorlardı cevap vermeyip yerime oturdun. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum, güçlü olmalıyım, güçlü olmalıyım. Hocanın telefonun çalmasıyla sınıftan çıktı. Resmen buz kesmiştim kimseye bakmıyordum. Ön sıralardan bir "Yazık yaa nasıl aileler var." "Bende sürekli şikayet ederdim eve gidince annem ve babam sıkı sıkı sarılacam . Onlarda beni teeketmesin" birden herkes gülmeye başladı. Yan sıramda oturan bir kız bana alayıcı bir sesle "Ailen seni neden terketti, kesin ailen onlara hep geceyi yaşattığın için gitmişlerdir." saçma ve soğuk espirisine birden herkes gülmeye başladı. Daha fazla dayanamadım sıradan kalkıp kızın önüne geçtim.

Birden sınıf sustu "O soğuk ve saçma espirilerini kendinde tut.Hatini aşma yoksa bidakine sa-" sözümü keserek "Şimdi neden seni terkettikleri anladık" dedi ön sırada oturan erkek. Sıranın üstündeki çantamıda alıp sınıftan koşarak çıktım daha fazla dayanamazdım.

Yangın merdivenlerinden iki kat çıkıp bir koridora girdim. Nefes nefes kalmıştım. Karanlık sıpor salonunun ortasında oturup ağlamaya başladım. Sanki ağlasam tüm sorunlar çözülecekti, ruhum temizlenecekti. Sıpor salonunu kapısı açıldı ben hala ağlıyorum sanki tüm gözyaşlarım bugün için saklanmıştı. Yavaşça bana yaklaşıp elini uztı. Gözyaşlarımı silip bana uzatılan eli tutum beni kaldırınca şok içinde bana bakan Merih'e baktım. Birden elktiriker giti. İçerde pencer olmadığı için salon kapkaranlık olmuştu. Merih'in elini tutmaya devam etim. Cebinden çıkardığı telefonuyla ışığı açtı.

Kahverengi gözleri ela gözlerime bakıp "İyimisin ?" dedi gözümden akan yaşlarla "İyiyim" dedim elini bırakarak. bana yaklaşıp "İyi değilsin Gece biliyorum." dedi. Ona öylece baktım. Daha birkaç gün önce nefret etiğim Merih, bana sen iyi değilsin biliyorum diyor "Nerden biliyorsun Merih? Benim iyi olmadığımı nerden biliyorsun? Benim ne yaşadğımı bilmiyorsun." Başımın dönmesiyle kendimi birden Merih'in kollarında buldum. Gözlerimi bile açamıyordum. Merih'in telefonunda birilerini aradığını duydum buraya gelmelerini söylüyordu telefonu kapatı. Çok endişeliydi ondan duyduğum son şey "Gece...sakın korkma ben senin yanındayım"
....

Ya aydınlığa ya karanlığa