" Sensei'yle alakalı..."
"Tamam."
"O zaman okuldan sonra görüşürüz Jotaro-san. Yaklaşık 5 gibi bitiyor."
"..."
Jotaro telefonu yavaşça masaya bıraktı.Daha okuması gereken kağıtların anca yarısını halledebilmişti. Ve yetmezmiş gibi bu bardak da bitmişti...
Başını tekrardan kağıtlara gömdü. Önce birini okudu, sonra bir diğerini...
Kağıtlar bitmek üzereydi. Geriye, birkaç evrak ve SWF'dan gelen zarf kalmıştı.Tam yeni bir kağıda başlayacakken kapı sesi duydu.
"Baba."
"Jolyne... uyandırdım mı?"
"Yok, bir rüya gördüm."
Küçük kız gelip babasına sarıldı.
Jotaro kızının saçlarını yavaşça okşadı.
"Rüyanı anlatmak ister misin?"
Kız başının reddeder biçimde salladı..Belli ki korkmuştu.
"Sen burda otur , ben mutfağa gidip geliyorum."
Jotaro kızını sandalyeye oturttu ve mutfağa doğru yöneldi.
Dolaptan biraz süt ve çikolatali kurabiye çıkardı. Kurabiyeleri mikrodalgaya , sütü de ocağa koydu. Jotaro, sütü ısıttıktan sonra ocaktan aldı ve Jolyne'in en sevdiği bardağına koydu. Kurabiyeleri de tepsiye yerleştirdi. Yavaşça odasının kapısı açtı. Jolyne , masadaki kağıtları karıştırıyordu. Babasının geldiğini görünce durdurdu.
Kızın gözleri tepsiyi görünce ışıltıyla parladı. Küçük kız çoktan gördüğü rüyayı unutmuştu bile...
Jotaro kızının kurabiyeleri iştahla yemesini , yüzünde bir tebessümle izliyordu. Jolyne bir an durdu:
"Baba.."
"Efendim?"
"Masadaki kağıtlarda annemin ismini gördüm.."
Jotaro hiç beklemediği bir yerden vurulmuştu. Boşanma işini Jolyne'e anlatmayı olabildiğince geciktirmek istiyordu. Ama kızın yüzüne baka baka yalan söylemeyi de yüreği kaldırmazdı.
Bu işi daha fazla uzatmamaya karar verdi. Ne de olsa bu anın eninde sonunda geleceğini biliyordu...Zaten Jolyne ertesi gün annesinin yanına dönüyordu.
Her şeyi o kadından duymasındansa kendisinin açıklamasının daha iyi olduğuna karar verdi.
"Jolyne.."
"Hmm?"
"Biz artık annenle farklı evlerde yaşayacağız."
Jotaro ,tepkisini ölçebilmek için gözlerini yerden kaldırıp küçük kıza baktı. Kızın gözlerinde okuyamadığı bir ifade vardı..
"Sorun değil."
Jotaro , duyduğu bu sözlerle şaşırmıştı.
"Annemle babam bu şekilde mutlu olacaklarsa benim için sorun değil."
Jotaro kızını sıkıca kollarına aldı..
"Ben bu hayattaki en şanslı babayım..."
°°°
Sabah olmuştu bile. İkisi de sarılırken uyuya kalmışlardı.
Jotaro kucağında uyuya kalmış kızına baktı. Keşke zamanı sonsuza kadar durdurabilseydi...
