"Jotaro.. Şu an rüyada değilsin."
°
°
°
Jotaro şaşkınlıkla karşısındakine baktı. Adam nazikçe gülümsedi.
"Rüyandaki kişiyle beni karıştırmış olmalısın. "
"... Muhtemelen.."
Adam Jotaro'yu tekrardan yatırdı ve karşısındaki sandalyeye oturdu. Jotaro adamın yüzündeki gülümsemenin sahte olduğunu biliyordu. Ya da en azından öyle hissediyordu..
Odadaki sessizlik her geçen dakikayla daha garip bir hal alıyordu. Adam bunu bölmek istermişçesine:
"Uzun zaman oldu değil mi?.."
Jotaro yanıt vermedi.
" En son karşılaşmamız lise mezuniyetindeydi. Nerdeyse 10 yıl önce.. Zaman çok hızlı geçiyor.."
Jotaro tavana bakmayı sürdürdü. Sanki adamın sesinde ,burda onunla olmak istemiyormuş gibi bir ton vardı. Jotaro bunun hayal gücü olduğuna inanmak istiyordu. Başını adama çevirdiğinde hayal olmadığını anladı . Karşısındakinin yüz ifadesi onun düşüncesini destekliyordu.
Adam bir şey yokmuş gibi konuşmasına devam etti.
" Bir kızın olduğunu duydum. Sanırım tanıştım da ... Yanlış hatırlamıyorsam ismi Jolyne'di ."
"Evet."
"Çok şanslısın, Jolyne iyi bir çocuk."
Jotaro başını sallamakla yetindi.
Biraz önceki dayanılmaz sessizlik odayı yeniden kaplamıştı. Jotaro bu sefer bu sessizliği kendisinin bozması gerektiğini düşündü.
"Sen?"
"Ben mi ? ... Haha.."
Adam huzursuzca gülümsesi.
" Benim şu an hayatımda biri yok . Birkaç kişiyle denedim ama sanırım tek başıma daha iyiyim."
"Anladım."
Bu konuşma da hızlı sonlanınca Jotaro etrafında ilgilenebileceği bir şey aradı . Gözü yanındaki kağıtlara takıldı.
Kağıtlarda pek anlayamdığı değerler vardı . Muhtemelen bunlar onun kan değerleri falandı. Pek de umrumda olduğu söylenemezdi.
Biraz göz gezdirmeye karar verdi. Bir sürü değişik kısaltmalar vardı. Yüz ifadesinden anlamadığı belli olacaktı ki karşısındaki adam kağıtları elinden aldı.
" WBC ve hgb değerlerinde herhangi bir sorun yok . Genel olarak sadece birkaç şeyde eksikliğin var ama onlar da aşırı düşük olmadığından göz ardı edilebilir. "
Jotaro şaşkınlıkla karşısındaki adama baktı. Bunları bilmesine şaşırmıştı.
"Nerden biliyorsun?"
" Hastane de uzun süre kalınca yavaş yavaş öğreniyorsun. "
Tahmin etmesi gerekirdi. Bunu sorması kabalık olmuştu.
"Özür di-"
"Özür dilemene gerek yok.!"
Jotaro adamın bu ani çıkışına şaşırmıştı.
"Bu konu hakkında defalarca düşündüm ama sana söyleyecek cesareti hiç toplayamadım . Asıl özür dilemesi gereken benim. "
"..."
Jotaro adamın yüzüne bakmakla yetindi. Neyden bahsettiği hakkında en küçük bir fikri yoktu. Şu an onu endişelendiren bir şey vardı. Bu da karşısındaki adamın gözlerinden süzülen yaşlardı...
