"Ben sahilde konuştuğumuz zaman daha doğrusu sen konuşmama izin vermeyip her şeyi anlattığın zaman çok düşündüm. Benim de sana sormak istediğim şeyler vardı ama gerek kalmadı. Çünkü bu numaraya yazdığın her şeyi okudum. Geç cevapvermemin nedeni buydu."
"Ne sen bu kadar üzülmeyi hakediyorsun ne de ben. Eğer istersen arkadaş olabiliriz. Eskisi gibi."
Arkadaş olmak. Sevdiği kişiyle arkadaş olmayı kim isterdi ki? Ne kadar arkadaş olmak istemesem de onu görebilecek olmak sesini duyabilecek olmak iyi gelirdi bana. Bu yüzden arkadaş olabilirdik.
"Arkadaş olabiliriz. Haklısın."
"Berkan, Lale, Cemo ve ben bugün saat 14.30'da kafede buluşucaz. Gelmek istersen ararsın."
Tam bir şey yazacaktim ki.
"Bu arada artık bu numaraya yazma. Bir şey sormak istersen yeni numaram. 05** *** ** **. "
"Konumu atarım birazdan. Kafede görüşürüz."
Bu neydi şimdi. Niye böyle bir şey yapmıştı? Umarım bu arkadaş olma durumu ikimize de zarar vermezdi. Düşüncelerimden ayrılmama neden olan şey bildirim sesiydi.
Barış size bir konum gönderdi.*
Arkadaşım olan birini tabi ki ismiyle kaydedecektim.
Biraz daha oturup düşündükten sonra kafeye gitmeye karar verdim. Şimdi de Barış'ı arayıp haber vermem gerekiyordu.
Aradım ve çok normal bir konuşma olmuştu. Geleceğimi söyledim o da kafede bekleyeceğini söyleyerek kapadı.
Şimdi hazırlanmam gerekiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üstümü giydim ve saçlarımı düzleştirdim. Son olarak maskara sürüp hazırlanmamı bitirdim.
Telefonumu da aldıktan sonra evden çıktım. Yine heyecanlanmaya başlamıştım. Ne kadar şu an 'arkadaş' olsak da ben ona aşıktım ve bunu o da biliyordu.
Bunları düşünmeyi bıraktığımda kafeye varmak üzere olduğumu farkettim. Tam içeri girecekken inşallah Aycan gelmemiştir diye geçirdim içimden. Ama yine istediğim olmamıştı ve Barış'ın dibinde oturuyordu. Ben de sahte gülümsememle gidip Cemal'in yanına oturdum. Sonra inat olsun diye Cemal'i yanağından öptüm. Barış'a dönüp baktığımda biraz da olsa yüzünün düştüğünü gördüm. Hepimiz sohbet ediyorduk fakat sadece Barış ve ben karşılıklı konuşamamıştık. Bir süre sessizlik oldu sonra Aycan:
"Ee Nisa senin hayatında biri yok mu?"
sorduğu soruyla biraz sinirlenmiştim. Bilerek yapıyormuş gibi hissetmiştim çünkü.
" Benim hayatımda biri yok Aycan. Ama olduğu zaman ilk size anlatırım. Sonuçta hepiniz arkadaşımsınız."
Tahmin edeceğiniz gibi bunu da inadına söylemiştim.
Ve söylediklerim de işe yarıyor gibiydi. Çünkü Barış bozulmaya başlamıştı.
Sohbet etmeye devam ederken Aycan'ın telefonu çaldı ve hızla masadan kalktı. Sanki telefonu saklamaya çalışmıştı ve Barış'a hemen geleceğini söyleyerek dışarı çıkmıştı. Ben de sırf onu dinleyebilmek için tuvalete gideceğimi söyleyerek arkasından gittim ve dinlemeye başladım.
[ (-)Aycan , (+) konuştuğu kişi ]
(Nisa sadece Aycan'ı duyuyor.)
- "Niye arıyorsun yine? Sana beni arama demedim mi?"
+ "Çok ayıp ediyorsun ama. İnsan sevgilisiyle böyle konuşur mu?"
- "Sevgilim değilsin artık. Bir hafta öncesine kadardı o."
+ "Bir hafta öncesine kadar mıydı? Barış'ın onu aldattığından haberi yok galiba. Siz uzunsüredir sevgilisiniz çünkü."
- "Eğer Barış'a onu aldattığımı söylersen sana çok kötü şeyler yaparım emin ol. Bir hataydı unut gitsin. Artık beni rahat bırak."
diyerek telefonu kapatınca hemen saklandım ve beni görmeden masaya döndü.
Bu kız Barış'ı aldatmıştı ve Barış hala onunla beraber miydi? Barış'ı biraz tanıyorsam bunu öğrenince ne olursa olsun Aycan'ı affetmezdi. Çünkü bu en nefret ettiği şeydi.
Şimdi masaya dönüp Barış bu kız seni aldatıyor desem bana inanmazdı. Ya da Aycan yalanlardı çünkü elimde bir kanıt yoktu. Benim de aklıma çok güzel bir fikir gelmişti gece olduğu zaman Aycan'ın gerçek yüzünü gösterecektim.
