Yaşamak nedir? Nefes almak mı? Yemek yemek mi? Yoksa aşık olmak mı? Neden yaşıyoruz? Ne için yaşıyoruz? Kimin için yaşıyoruz? Neden herzaman güçlü olmak ayakta durmak zorundayız? Ölmek nasıl bir şey? Ölünce herşey yoluna girecek mı? Ruhumuz özgür ka...
Bugün herşeyin üst üste gelmesi, beni baya bi yıpratmıştı. Çocukluk arkadaşımın benden hoşlanması, hayatıma birden bire yeni birinin girmesi hepsinin tesadüf olması başkaydı. Dışarıda sağanak yağan yağmur bir an olsun durmak bilmiyordu. Aklım Tolga'da kalmıştı. Bu yağmurda dışarda beklemesini ve hasta olmasını istemezdim. Ama yapabilecek hiçbişeyim yoktu. Konuşmayalım diyen bendim şimdi de hiçbişey yokmuş gibi gidip konuşamazdım. Onu öyle görünce kendimi suçlu hissediyordum. Tekrar perdeyi açtım. Baktığımda orda olduğunu gördüm Saatlerdir yağmurun altında oturuyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
{{Tolga'nın Anlatımıyla}}
Bugün ki gördüğüm Alev sanki bambaşka biriydi. Tanıyamadım İlk defa bu kadar soğuk davrandı. Konuşmayalım dediği an sanki hayat benim için durmuştu. O an zor nefes almıştım. İçten içe kendimi yiyip bitiriyordum. Söylemesemiydim aşkımı tek taraflı mı yaşasaydım? Belki herşey o zaman daha güzel olurdu. Düşünüp duruyorum. Onun için saatlerce penceresinin önünde bekliyorum, belki umursuycak belki umursamıycak, ama ben ona sırıl sıklam aşıktım.
Tamam soğuk davranıyorum, umursamıyorum ama benim yüzümden hasta olmasına göz yumamazdım. Tolga'yı tanıyorum sabaha kadar burda beklerdi. Onu buradan gönderebilecek tek kişi bendim. Kıyafetlerimi giyip koşa koşa yanına indim.
"Tolga" diye seslendim.
"Alev ıslanma sen çok çabuk hastalanırsın. Lütfen odana tekrar dön."
"Saatlerce yağmurun altında kalmana ramen hastalanmadıysan bende hastalanmam. Daha fazla kalma lütfen hastalancaksın. "
"Sen yağmuru seversin diye hep ıslandım ben" "Şimdi, geçmiş,gelecek. Birçok cümle ifade ediyor bu üç kelime. Bir hayatı, birleştirerek bir dünyayı. Bazen derler ki şimdiyi yaşamak gerek, anı yaşamak, tadını çıkartmak. Bazen de geçmişten ders alınması gerektiğini, geçmişle yaşamayı öğrenmeyi söylerler. Bir de derler ki şimdileri yaşarken geleceğe umutla bakmayı bilmeyi. Ama hayat bunların hiçbirini gerektirmiyor. Şimdiki zamanında geçmişle yaşar , geleceğe bakar, iki yolun ortasında sabit yaşar insan Bende şuan anı yaşıyorum Alev"
"Tolga şuan bunları konuşmanın sırası değil şimdi daha fazla ıslanmadan evine git. Üstünü değiştir ve uyu. Eğer hasta olursan kendimi suçlu hissedeceğim bunu da unutma. "
"Hiçbi zaman bunları konuşmanın sırası gelmiycek biliyosun demi?"
"İyi geceler Tolga"diyerek eve girdim arkamı döndüğümde Tolga'nın yürümeye başladığını gördüm. İkna etmiştim ama sanki hayattan bıkmış çökmüş gibiydi. 1 gün içinde bunlar nasıl olmuştu? Yaşanılan şeyleri düşünmekten kafayı yiyeceğimi hissediyordum. Telefonuma bakmak bile istemiyodum. Biliyodum birsürü mesaj bildirimi beni bekliyodu. Kulaklığımı takıp yatağıma yatmıştım. Biraz derin düşüncelere dalıp gözlerimi kapattım.
