Harmione - Remake (Tamamlandı)

Final

Harry Hermione'nin ona doğum günü hediyesi olarak verdiği Altın Snitch'den çıkan diriltme taşını arkasında bırakmış,ilerliyordu.

Yürürken aklında Hermione vardı.

Aklına İlk tanışmaları geldi.

Sonrasında 3. yıllarında Hermione'nin onu  sevdiğini söylediği an geldi. Harry gizlice dinlemişti ama öğrenmişti. 

Sonrasında Harry'nin Hermione'ye "Yaptıkların için teşekkür ederim,yaptıklarım için özür dilerim" dediği an geldi. Kendisi o durumda bile hafif sırıtmayı başardı ağır ağır karanlık ormanın içine yürürken.

Sonrasında Üçüncü yıllarında Sirius'u kurtardıktan sonra Sirius'un Hermione'yi, Harry'nin annesi Lily'e benzetmesi geldi.

Dördüncü yılda Hermione'nin ikinci görevden sonra onu dudağından öpüşünü düşündü ardından o gece Harry çıkma teklifi ettiğini hatırlayıp canlandırdı zihninde.

5. Yılda ne kadar birbirlerini kırmış olurlarsa olsun birinin diğerine ihtiyacı olduğunda birbirlerinin yanında oluşunu hatırladı Harry.

6. Yılda ki düellolarını düşününce sırıtmadan edemedi ama bir yandan gözünden yaşlar dökülüyordu çünkü bir kaç dakika içinde ölmüş olucaktı.

Ulaştı. Ağır adımlar ile Voldemort'un karşısına geçti.

"Sağ kalan çocuk..." dedi Voldemort soğuk sesi ile.

"Ölüme gel..." dedi dahada soğuk bir ses ile. 

Harry gözlerini kapadı ve sonrasında Voldemort haykırdı "AVADA KEDAVRA!"

Harry Dumbledore ile konuşmasından sonra hafiften ayıldı. 

"Ölmüş mü?" dedi Voldemort ve biri onu kontrol etmek için geldi.

Harry'nin nabzını kontrol etti. 

"Draco güvende mi?" dedi kısık bir ses.

"Evet" dedi Harry bitkin bir ses ile. Nasıl olsa Avada Kedavra büyüsü tarafından her gün vurulmuyordu. 

"Ölmüş!" dedi Narcissa.

Hagrid elleri zincirle bağlanmış bir şekilde Harry'i kucağına aldı ve okula doğru götürdü. Voldemort ise pis bir sırıtmaya sahipti.

Harry onu tutan ellerin titrediğini hissediyordu.

"HARRY POTTER ÖLDÜ!" dedi Voldemort halinden büyük bir zevk alarak. 

Hermione'nin acı ve hüzün dolu bir ağlama ile kendini yere bıraktı. Harry gözü hafif açık izlediğinde Ron onu kolundan tutup kaldırmaya çalışıyordu ama Hermione kendini bırakmıştı.

Neville'in yaptığı bir konuşmadan sonra Harry kendini Hagrid'in kucağından attı ve asasını çıkarıp Voldemort'un önüne "Confringo!" dedi ve yerde olan bir patlama ile Voldemort ve Harry arasında bir duman perdesi oluştu. Harry okula doğru koşarken Hermione gözleri kızarmış ve ağzı açık halde bakıyordu. Sonra kendine geldi ve koşup Harry'e sarıldı. Buda bu zamana kadar ki en sıkı sarılışlarındandı.

"Hermione onu böyle sıkmaya devam edersen Harry'i Voldemort değil sen öldürüceksin." dedi Ron ve Hermione Harry'den ayrıldı. Öyle sevinçli gözüküyorduki ağlamaktan gözünün kızarıyor oluşu bile bu sevinci bastıramıyordu. 

Sonra Mcgonagall'ın sesi duyuldu "HERKES OKULUN İÇİNE GİRSİN! SAVAŞ BAŞLIYOR!" dedi Mcgonagall. 

"Basilisk dişi verin" dedi Harry ve Ron acele ile bir tane uzattı.