Chapter 12

4 0 0
                                    

I want Dawn to live longer, I remembered how she told me how worried she is to Perseus. That she's anxious about what will happen to him, to Perseus whom she treats like her own brother.

"Nevach," napalingon ako nang tawagin ako ni Perseus. Kami lang tatlo nila Orion ang nasa kotse dahil nag-CR sila Gal at Dawn.

"O?"

"Pwede bang dumaan tayo sa ospital?" mahina nyang sambit dahilan para mapalunok ako. "I saw her earlier, while we're listening to your brother's band. She's massaging her head. I'm worried." paliwanag nya pa.

"Ok. We'll go to the hospital." may pinalidad kong sambit. Nakita ko ang matamlay na pagsandal ni Perseus at bahagyang sumilip sa bintana.

I took a deep breath and rested my back on my seat too. I understand him, he's worried too. Dawn... I can see that she doesn't want anyone to worry about her.

"She's," mahina nyang sambit dahilan para muli akong mapatingin sakanya. "Dawn... she's scaring me." patuloy nya at napailing.

"There's nothing to be scared of. In a few days with you guys, I can sense that really want to live. She'll surely fight for her life, Perseus." komento ni Orion at tinapik ang balikat ni Perseus. Perseus looked at him and smiled. I heard Orion mumble something but I wasn't able to ask him about because Perseus spoke again.

"Darn, I starting to blame myself. Because of me, we are here." sabi nya at napasapo ang kamay sa ulo.

"Tsh, come on, it's not your fault—"

"Nandito kami dahil nakita nyang nahihirapan ako." putol nya sa sinasabi ko. "You see, I loved this certain woman dearly. I loved her that I actually lost myself when she left me." paliwanag nya. I stared at him, not believing what he said.

Is it really possible to love someone so much? That you'll end up like this?

I never had a girlfriend. Some flings, yes. But an official one? No. I always end up ditching every girl trying to get my attention. I don't want to be committed because I know I can't be responsible for that. I mean, I'm busy obeying my parents' will, bakit pa ako magdadagdag ng mageexpect saakin?

"That's the reason why we're here. Dawn, she's trying to make me move on from her—"

"Kita mo! Hindi ka pa pala nakamove on sa ex mo!" biglang hirit ni Orion dahilan para ngiwian sya ni Perseus na para bang nakikita sya nito.

"Nakamove on na ako," may pinalidad na sabi ni Perseus.

"Ok, whatever you say, loverboy." I mocked him. Sinipa nya ako kaya napahalakhak na lamang ako. By the way he react, it's obvious that he hasn't moved on yet.

"Wait, is it really possible?" biglang tanong ni Orion. Perseus turned to him, curiously looking.

"What?" I asked.

"Is it really possible to love someone that you really lost yourself?" pagtanong ni Orion. Nakita kong natigilan si Perseus, I want to tease him but, no. Not now.

"Well," para bang nahihirapang panimula ni Perseus. "That woman, I really love her. She has the most sweetest smile. Those cute eyes. Her rosy cheeks. For me, it's all perfect. I mean, kahit sinong maganda ang nakikita ko, I can't help but compare it to her. She understands me more than myself. She's always there when I need her the most. I—I don't know, but I love her. Bukod kay Dawn at sa Mama ko, sya lang ang babaeng nakapagtyaga sa pagiging gago ko." napapatango nyang paliwanag. I smirked and patted his shoulder.

"Man, she's a great catch." I said. He smiled too, a wide and proud smile. "Too bad, she's not yours anymore." bawi ko dahilan para mawala ang ngiti nya.

"Ano 'yan, boystalk?" biglang bumukas ang pintuan sa likod ng koste at tumambad saamin ang muka ni Dawn. "Pachika din." sabi nya pa.

"Boystalk nga, e. Lalaki ka ba?" irap naman ni Gal at naunang pumasok at umupo.

"Bakit ba highblood ka palagi?" nakasimangot na tanong ni Dawn at tumabi kay Gal. Napailing na lamang ako at binuksan ang makina ng sasakyan.

"Putangina, Nevach!" pinagtitinginan na kami sa pagsigaw ni Dawn. Hawak-hawak namin ni Perseus ang dalawang braso ni Dawn. "Ayoko nga! Ayoko magpa-ospital, ano ba?!" sigaw na naman nya. Hindi namin sya pinansin. Iwinakli ko ang kamay ni Perseus na nakahawak sa braso ni Dawn at binuhat sya na parang sako.

"Aray—Aray! Wag mo kong hampasin!" inda ko dahil sa sunod-sunod na paghampas ni Dawn sa likuran ko.

"Bobo, Nevach, yung ulo ni Dawn!" biglang sambit ni Perseus kaya napatigil ako sa paglalakad.

Fuck.

Ibinaba ko si Dawn pero sinapak nya ako at tumakbo pabalik sa kotse at pumasok don. Damn, this girl is making things hard. She only need to go in the hospital to be checked. We are all worried here and she's doing this?!

"Dawn, makisama ka naman." may bahid ng irita na sambit ni Gal na nakasandal sa likod ng kotse. Hindi sumagot si Dawn at bahagyang yumuko na para bang may pinindot sya doon sa kotse.

Mariin akong pumikit, nagtitimpi. Naglakad ako papunta sa kotse at nang akma ko na iyong bubuksan, doon ko lamang napagtanto na nakalock yon. Natataranta ko silang tinignan.

"Tangina, naka-lock." sambit ko. Nanlaki ang mga mata ni Perseus at napatakbo sa direksyon namin.

"Nasaan yung susi?" tanong ni Orion habang bahagya din sinusubukan buksan ang pinto.

"Dawn!" mukang hindi na nakapagtimpi si Perseus at sumigaw na tsaka kinatok ang bintana ng kotse. "Open the door, Dawn." natatarantang sambit ni Perseus.

Tinitigan ko si Dawn na nakaupo sa driver's seat. Nakayuko sya at nakayakap sa manibela. Patuloy pa rin ang pagtugtog ng isang kanta na dahilan para hindi nya kami marinig.

"Dawn, putangina, bubuksan mo ba 'to o hindi?!" sa pagkakataong' 'yon si Gal na ang sumigaw. Mukang naubusan na ng pasensya kay Dawn. "Sisirain ko 'to!" sabi nya dahilan para mapatigil ako sa pagkatok sa bintana ng kotse ko.

"Hoy, tangina!" pigil ko sakanya.

"Buksa mo na 'to, Dawn." mahinahong sambit ni Orion na nasa pintuan ng driver's seat. "Magpapacheck-up ka lang. Sandali lang 'yon—"

"Tumahimik kayo! Ayoko! Ayoko!" sigurado akong malakas ang sigaw ni Dawn pero dahil nasa loob sya ng kotse at natatanubunan ng malakas na kanta ang boses nya, medyo humima yon. Napatigil kaming lahat, gulat sa pagsigaw nya.

I stared at her, she's on her ears. It's like she's doesn't want to hear anything. Itinaas nya ang paa nya sa upuan at yumuko habang hawak pa rin ang tenga nya. Napailing na lamang ako nang makita kong umalog ang balikat nya.

So, before you go
Was there something I could've said
To make your heartbeat better.
If only I have known you had a storm to weather
So, before you go
Was tgere something i could've said to make it all stop hurting
It kills me how your mind make you feel so worthless
So, before you go

"I'll die soon. I'll die soon. I don't want to die yet. Not yet, please." rinig na rinig namin yon. Saktong pagtapos ng kanta ay sinabi yon ni Dawn. Pakiramdam ko ay nanghihina ako. Hearing it from her, a positive person like her, I don't know but I can feel the pain too.

"I won't. I won't let you die. Not yet. Not now." napatingin ako kay Perseus nang ibulong nya yon. Nakadikit ang noo nya sa bintana ng kotse habang nakapikit. "Lord, please, not her. Not my best friend, please." napaiwas na ako nang tingin nang marinig ko ang dasal nya.

I unconsciously closed my eyes and bowed. I'm not a religious person but I believe in him and I believe that he's the only one we can call this time.

Lost StarsWhere stories live. Discover now