Yaklaşık 1 hafta falan sonra
Okul iyi gidiyor gibiydi. En azından 1 arkadaş edinebilmiştim. Ömer mi? Hala yüzüme bakmıyor. Zaten beni de ilgilendirmiyor. Normal bir gün ve şu anda okuldayım. Öğretmen adımı seslendiğinde ona baktım ve "efendim hocam " dedim. Bana konuyu anlattı. Her kes sıra arkadaşı ile beraber proje ödevi yapacaktı. (Saçmalama yazar ne projesi okulun 2. Haftasından diyorsanız kapıdan siktirin gidin. bu bir hikaye.) En çok üzüldüğüm şey ise Ömer ile eşleşmek zorunda kalmış olmamdı. Neyse tenefüste Ömer ile konuşmak için sınıfta kaldım.
-Ömer.
-He?
-Projeyi ne zaman yapıcaz yarına kadar yetişmeli.
-Yarına kadar yetişecekse 2 gün sonra yaparız.
-Tamam dalga geçme. Nerede yapıcaz.
-Çıkışta ailenden izin al küçük çocuk. Bu konulardan iyi anlayan bir arkadaşım var onun yanına gideriz.
-İzin alıcak bir ailem yok ama kendime izin veriyorum.
-Peki. Çıkışta hazır ol beraber çıkalım.
-Tamam.
Dersler hızlıca bitti çıkışı bekledim. Zil çaldığında kapının önüne çıktım ve Ömer'i bekledim 5 dk ya o da geldi. Beraber yürümeye başladık.
-Nerey gidiyoruz?
-Arkadaşımın evine demiştim ya.
-Arkadaşının evi nerde?
-Eğer doğru hatırlıyorsam burası.
Eve girdik. Hiç eşya yoktu. Ömerin yüzünde ürkütücü bir ifade vardı. Ne diyim korkuyordum sadece. İçerden bir çığlık sesi geldi. Bir de silah patlama sesi gelince ben de korktum ve istemeden küçük bir çığlık attım. Ömer ağzımı eliyle kapadı ama artık çok geçti. Sesimizi duyup bize doğru gelen 3 tane takım elbiseli adam vardı. Ben korkudan ölüyorum resmen. Elim ayağımı hissetmiyordum. Ömer ise kurtulmak için bir plan yapmıştı bana döndü ve göz kırptı. Gözlerini yukarı dikti ve etrafa dönmeye başladı. Kör taklidi yapıyordu.
-Bade geldik mi?
-Bekle Ömer burdaki abilere soralım dedim ya.
-Tamam soralım.
-Pardon "bi adres bulamadım" burada mı?.
-Yok abla yan bina orası.
-Tamam teşekkür ederim.
Arkamı döndüm ve Ömeri kolundan tutup çekiştirmeye başladım. O da tabiki kör taklidi yapmaya devam ediyordu. Dışarı çıktık. Adamların peşimizden geldiğinden haberimiz yoktu. Ömer'e baktım o da bana baktı. Çak beşlik yaptık ve yürümeye başladık taaki adamlar arkamızdan bağırana kadar.
-LAN BU KÖR FALAN DEĞİL KOŞUN YAKALAYIN!
Ömer arkamıza baktı ve adamların koşmaya başladığını görünce bana döndü ve bağırdı.
-KOŞ KOŞ KOŞ!
koşmaya başladık. Tabi Ömer benden daha hızlı olduğu için beni kolumdan tutmuş çekiştiriyordu. Bende tüm hızımla koşmaya çalışıyordum. Uzun bir yolu beraber koştuk artık çok yorulmuştum ama Ölmemek için koşmaya devam ediyordum. En sonunda bir taksi durağı belirdi önümüzde koşarak bir taksiye bindik ve adama sürmesini söyledik. Adam ise sürmeye başladı. Bize yetişemeyeceğini anlatan diğer mafya adamları ise durdu ve nefes nefese gidişimizi izledi. Ömere döndüm. O da aynanda bana döndü. Gülmeye başladık. Bir yerde indik ve yürümeye başladık. En sonunda Ömer kendi evine ben de kendi evime döndüm. Günüm baya heyecanlı geçmişti ve Ömer'e karşı olan duygularım değişmeye başlamıştı. Yattım ve uyudum.
.....2.BÖLÜM SONU.......
Selam çaklıtlarım. Evet baya kısa bir bölüm oldu. Zaten oýle olacak. Tek lokmalık bölümler yapıyorum falan filan işte. Sizi çok seviyorum öptüm byeee.
