Take Me Back

Chapter 8: Ride

ANTONIO

Alas otso na ng gabi at patay na ang nga ilaw sa bawat sulok ng bahay ng mga Cortez. Mula sa bintana ng kwarto ko ay tanaw na tanaw ko si Juana habang nagmumuni muni. Pinagmamasdan niya ang buwan sa kalangitan habang tila inaalala ang kanyang nakaraan. Siguro ay naninibago pa rin siya sa Pilipinas. Balita ko kay Aleng na sya ay nagpunta ng Amerika noong sya ay 15 taong gulang pa lamang upang mag aral. Higit na mas maganda ang mga eskwelahan sa bansang iyon, bagay na siguro'y nag udyok sa kanyang mga magulang na doon sya pag aralin.

Habang pinagmamasdan ko ang kanyang maamong mukha ay napansin ko na tila ba mabigat ang kanyang dinaramdam. Parang may kung anong alaala ang pumipiga sa puso niya, na kahit kaila'y hindi nya malimutan. Sa likod pala ng kanyang matatamis na ngiting ipinapakita sa madla, ay ang kalungkutang bumabalot sa kanya tuwing magisa lamang siya.

Naramdaman nya sigurong may nagmamasid sa kanya kaya't napalinga linga siya sa paligid upang hanapin ang mga matang nakatitig sa kanya.

Mabuti na lamang at patay ang ilaw ng kwartong kinaroroonan ko kung kaya't hindi nya ako makikita sa dilim. Naningkit naman ang kanyang mata at pinilit tanawin ang bintana ko. Nataranta naman ako at nadulas, bagay na naggawa ang malakas na kalabog at ingay.

Sus maryosep, Tonyo. Kainamang tanga mo!

Habang iniinda ang sakit mula sa pagkakadulas ko, ay pinilit kong tumayo at magpunta sa tapat ng bintana upang tanawin muli si Juana. Nakita ko naman siyang nagmamadaling lumundag papunta sa kama at nag balot ng kumot, na tila ba nakakita siya ng multo. Baka akalain ni Juanang multo ako! Kung yun nga ang mangyayari ay mas maigi, kesa naman malaman nyang ako ang nagmamasid sa kanya. Pag nagkataon, baka iwasan nya ako dahil baka isipin nyang nakakikilabot ako.

Dali dali siyang nagdasal at pinatay ang lamparang (lampshade) nasa tabi ng kanyang kama. Napahilamos na lamang ako ng aking mukha (face palm) at napahinga ng malalim. Hawak ang bewang kong nanakit mula sa pagkakahulog ko, ay nagtungo ako sa aking kama. Hayy.. Matutulog na nga lang ako!

RAQUEL

I stretched my arms wide and yawn as I woke up. I looked outside the window and the sun was already shining, because I woke up a little bit late. I shot a glance at the clock beside my lampshade.

🕡 (6:30 AM)

For normal peeps, 6:30 is a bit early, but not for me. I'm always a morning person. I rarely oversleep, and the last time I woke up late was that time where my sibling had to wake me up because it was already 7:00.

Bumangon ako sa pagkakahiga ko sa kama at naginat inat. I walked towards the big ass mirror in the right corner of my room and stare at my reflection from head to toe. Hinawi ko ang mga hibla ng buhok ko at tiningnan kung ang peklat ko sa pagitan ng bandang baba ng kaliwang tenga at ng batok ko. It was there since birth and it was a really weird birthmark. It looks like a wound caused by a slash of a knife or something. Doctors says it was a birthmark, but sometimes, it weirdly aches.

Huminga ako ng malalim at nagpamaywang. My weird ass birthmark was there, meaning katawan ko to, hindi ni Juana gorl. I don't really understand why I definitely look like her to the point na hindi naghihinala ang mga kaibigan nya na hindi ako ang Juanang tinutukoy nila. Jeez, everything's makin my head ache. Ang hirap pang bobo ka, bwCt.

Lumabas na ako ng kwarto para mag agahan dahil kumakalam na ang sikmura ko. Hawak hawak ko ang aking tiyan habang naglalakad pababa ng hagdan nang makita ako ni Mama. "Anak, nakakapanibago ka ha! Dati rati'y alas onse na ng umaga ay nananaginip ka pa rin habang tumutulo ang laway mo!", biro nya sa akin. "Wala pang lutong agahan, anak. Hindi ko kasi inasahang maaga kang magigising kaya hindi ako agad nakapagluto." Nakakaiyaq gu2m na aQ huhu!!