7.BÖLÜM

246 11 3
                                    

Ve işte beni öptü, beni beni bihterini falan iğrençti biliyorum. Neyse tabiki hemen ittim ona sinirli bakışlarla ;

"- Aklından ne geçiyor senin ha?! Sen bunu nasıl yaparsın ilkinde yanaktan öptün anladım ama? Bu baska. Dedim.

Utanmıştı. Yüzüme bakamadı. Ve gözünden bir damla yaş akarak gitmeye başladı. Ona ;

"- Her ne kadar sana kızgın olsamda erkekler ağlamaz , ağlayamazsın izin veremem." dedim erkeklerin ağlamasına dayanamam asla.

Ve mavi gözlü erkekler ağladığında gözleri kıpkırmızı olurdu. Hızlı hızlı yürümeye başladı, hatta koşuyor da denebilirdi ve bir şey oldu bağırma sesi geldi , içimden ;

"- Allam inşallah can'a birşey olmamıştır." dedim. Ve koşa koşa sesin geldiği yere yöneldim ve kızlar etrafında halka olmuştu bunun tek nedeni "CAN" olmasıydı. Hemen kızların arasından geçerek gittim can bacağını tutarak kıvranıyordu , gözlerim doldu. Ona bakarak ;

"- Bunlar hep benim suçum KAHRETSİN." diye haykırdım.

Can bana dolan gözleriyle ;

"- Hiç bir şey senin suçun değil , sadece yanımda ol yeter dedikten sonra gözünden bkr iki damla yaş aktı. Nedense kalbim çıkacakmış gibi atıyordu onun kafasını alıp bacaklarıma koydum. Etrafımızdaki kızlar bize tip tip bakarken sinirle ;

"- Beyinsizler hepinizin mk gidin birini çağırın." diye kükredim adeta.

Kızlar mal mal ortada koşuşup gittiler. Can bana bakarak ;

"- Bana seni seviyorum dermisin eylem." dedi ağlayarak.

"- Seni çok seviyorum can." dedim. Bunu kalpten söyledim snki çktrmyn ln .s

Elimi aldı ve avuçlarımdan öptü. Bu o kadar hoşuma gitmiştiki bende onun alnından öptüm. O sırada sedye geldi ve onu aldılar ve ambulansa koydular gidiyolardı , hiç bir şey yapamadım. Mertle melisin yanına koştum ve olanları anlatırken ağlamaya başladım mertin gözünden bir damla yaş aktı ve ;

"- İzin vermem mert ağlamak yok." dedim işaret parmağımı iki yana sallarken.

Melis beni suçlarcasına ;

"- Bunlar hep senin suçun aptal!!" dedi.

Dondum kaldım. Bunları melis söylemiş olamaz dedim içimden. Sonra gözümden üç beş damla yaş akarak çantamı da alarak koşarak okuldan uzaklaştım. Bunlar gerçekten benim yüzümden mi olmuştu? Bu olanların suçlusu benmiyim? Kendimden nefret ediyordum. Cebimden anahtarı çıkardım ve hızlıca binanın kapısını açtım ve ardından evimizin. Çantamı yere fırlattıktan sonra aynanın karşısına geçip kendime baktım ve bir kez daha çirkin olduğumu onayladım.

Sahi neden bu kadar çirkindim? Wer is dı adaleğğğt? Fucuk yu yani -,- neyse kapı çaldı..
Multimedya'daki seçil.

3Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin