Wild Heat (GirlsGoneWild Series #1)

Chapter 5

"W-what?"

Tumikhim siya. "Pwede bang dito ako matulog?"

I laughed "Bakit naman?"

"I don't know, I just want to spend my night here." he shrugged.

"You're being weird but okay."

He looked away. We finished eating and he put the paper bag away. Kumuha naman ako ng beer sa fridge at kinuha ko na din siya.

I sat on the floor, between the couch and the table. He then sat beside me.

"So... may progress ka na ba kay Kesh?"

"Wala pa. Ewan ko, minsan napapagod na din ako e." he sighed

Napatingin naman ako sa kaniya bigla. "Really? Bago to ah. Tagal mo nang hinihintay ngayon ka lang napagod?"

"I don't know, nakakapagod din naman kasi."

I pouted and looked down... so bakit..

I shook my head to put that thought away. No way. Attracted lang ako, hindi ko na dapat 'to pinapalalim. Mahirap magmahal ng taong may bagahe. Mahirap mag mahal ng lalaking may inuunang iba kaysa sayo. At hindi rin naman ako magugustuhan ni Le. He just like having sex with me, not me.

I sipped on my beer. "You are super patient Leandro, balang araw mapapansin din niya yan. Bakit ba kasi hindi ka pa niya magustuhan?" eh ang dali dali naman...

He chuckled. "Hindi ko rin alam. Mahal na mahal ko siya Z."

Fuck...

"I know.."

"Pero minsan, naiisip ko rin na tumigil na. Na tigilan na ang paghahabol sa kaniya.."

Ako ang nasasaktan para sayo..

"Na pakawalan na siya kasi hindi naman siya mapapa sa akin."

I bit my lower lip. "Nasasabi mo lang yan ngayon pero isang tawag na naman niya sayo kahit madaling araw, aalis ka."

He sighed again and drank his beer. "Alam ko. Tanga diba?"

Ako ata ang tanga dito..

"Nope.. mahal mo lang talaga."

"Kayo ba ni Sebastian? Bakit kayo nag break?"

Oo nga pala, hindi niya nga pala sobrang kilala si Seb. Yung school kasi namin, may elementary , highschool and college na. So hindi na ako lumipat. Si Leandro naman, lumipat siya sa school namin noong Grade 10 so isang taon lang niya naabutan yung samin ni Seb and siguro wala siyang pakielam.

As I said, medyo kilala kami ni Seb sa school na magjowa so ayon hindi na nakalagpas sa kaniya na naghiwalay kami ni Seb. Narinig daw niya dati.

"We have or priorities that time. We have to grow for ourselves muna bago para sa aming dalawa."

"My girl classmates can't stop talking about you two that time. Sa room lagi nila kayong topic."

"I know that. I mean, Sebastian was dreamy, siguro marami may gusto sa kaniya and baka naiinggit sa akin ang mga girls."

"Nope, they are talking how perfect you are for each other." he looked at me.

"Oh!" I pursed my lips. "Yep, he's perfect." I smiled when I remembered our relationship back then. "He was always there for me, kahit kailan hindi siya gumawa ng ikakasira ng tiwala ko. I am his top priority. He loves me so much that I can almost touch it somewhere."

I shook my head.

"Sa totoo lang, nasaktan ako noong naghiwalay kami. He called me right after he landed sa Canada. He was crying so hard. Mahal na mahal daw niya ako. Gusto na daw niya bumalik. We cried so hard that day pero hindi ko siya pinauwi, because 'yun yung love para sa amin. Magparaya. At kapag kami pa rin sa huli, edi masaya diba?"