Multimedyada Su V Ahmet. :)
Merhaba sevgili dinleyenlerim...
-Bendeniz "Aşkını Duyur Fm " sunucusu "Gizemli kız". Yeni bir gün de yeniden sizlerleyim. Bugün sizlerle yeni hikâyeler dinlemeye ve aşkını sevdiğine duyurmak isteyenlerle olacağız.
-Ben hazırım! Peki ya siz hazır mısınız?
-İlk telefon bağlantımızı almadan önce sizlere duyurmak istediğim çok güzel bir haber olacak, sevgili dinleyicilerim. Bugün dinleyicilerimden bir arkadaşımız bana davetiye gönderdi. Bilin bakalım ne davetiyesi? Neyse sizleri merak için de bırakma istemiyorum, hem birçoğunuz ne olduğunu anlamıştır sanırım. Evet, bu davetiye düğün davetiyesi. Belki bizi dinleyip hatırlayanlarınız vardır. Bilmeye ve radyo ayarlarıyla oynayıp bizleri ilk kez dinleyen dinleyenlerimiz de olabilir. İşte onlar için bu güzel davetiyelini ne ifade ettiğini gelin onlarla da paylaşalım.
-Yaklaşık 6. Ay önce dinleyici arkadaşlarımızdan Ahmet, aşkını duyur radyosunu aradı. Bizi kendisine hayran bırakan aşkını anlatmaya başladı. İste aşkını duyuran sevgili Ahmet'in hikâyesi;
"Özel bir telefon operatöründe çalışıyorum. Çalıştığım bu yerde "su gözleri" olana bir kıza âşık oldum. Aslın da onunla tanışmam tam bir Türk film gibiydi.
Uzun çalışma saatin sonrasında mola saati verilmişti. Ben ve arkadaşlarım kahvelerimizi almış balkona doğru yürüyorduk. Derken o, su gözlü kız bana çarptı. İkimizde neye uğradığımızı bilemedik. Ben sıcak kahvenin acısın yaşarken o çantasından bir şeyler arıyor, cıvıl cıvıl sesiyle sürekli özür diliyordu. Ben beyaz gömleğimdeki koca kahve lekesine odaklanmış onu duymuyordum bile. Bana uzattığı ıslak mendili almak için kafamı kaldırdım ve o gözleri gördüm. İşte benim dünyam o gözlerde takılı kaldı. Bulunduğumuz ortamdan soyutlanmış gibiydim. Kimseyi görmüyor yalnızca ona bakıyordum. O ise dökmüş olduğu kahvenin mahcubiyetiyle özürler dilemeye devam ediyordu.
Tenimi yakan sıcağı bile hissetmez oldum. Elini yüzümün önünde sağ sola sallayınca kendime geldim. Son kez af dileyip yanımda öylece gitti. Oysa ben daha adını bile soramamıştım. Günler haftaları kovalıyordu. Ama su gözlü kız, su olup kalbime akmıştı sanki ve aklımdan bir türlü çıkmıyordu. Öyle ki çalışamaz olmuştum.
Her mola saatlerinde kahve makinesinin başına gidip orada dakikalarca onu bekliyordum. Yoktu! Kendime çok kızıyordum. Gitmesine izin vermeseydim. En azından adını öğrenebilseydim, diyordum. Tam umudumu yitirmiş, karşılıksız aşkımla kalakalmıştım ki ummadık bir şey oldu. Aslında benim için kötü bir durumdu. Benim bulunduğum bölümün müdürü çalışmamdaki düşüşü fark etmiş ve beni bir alt bölüme göndermeye karar vermiş. Tabi böyle olunca alınan maaş ve prim de düşüş oldu.
Paşa paşa yeni yerime gittim. Bana yeni bölümümü tanıtan arkadaşı yarı dinleyen bakışlarla anlattıklarına kafa sallıyordum. Anlatacakları bittikten sonra çalışacağım masayı gösterdi. Ancak fark ettiğim bir şey vardı ki o da bu bölümün çalışma masaların arasında tahtadan perdeler vardı. Diğer bölümümdeki gibi olmaması tuhafıma gitmişti. Sanki insanları saklar gibiydi. Bana refakat yapana arkadaş bazı arkadaşlarla kısa tanışma yaptırdıktan sonra yerime oturdum. Masamın sağ tarafındaki masanın boş oluşu dikkatimi çekti.
Neden bilmiyorum sol tarafımda çalışan adının Mert olduğunu öğrendiğim çocuğa oranın neden boş olduğunu sordum. Hemen merakımı giderme çabasına girdi Mert. ' orada su çalışıyor. Hastaymış, ondan yok.' Dedi. Anladım dercesine kafamı salladım. O günüm sıkıcıda olsa bitmişti.
Ertesi gün beni almaya farklı bir servis arabası gelmişti. Tabi bölüm değişince servislerde değişime uğramıştı. Arabanın kapısı otomatik olduğundan kendiliğinden açıldı, içine girdim. Servisin içindekilerin hepsi bana bakınca rahatsız olmuştum. Yeni çocuk olma durumu her zaman rahatsız etmiştir beni. Arkadaki koltuklara doğru ilerledim ve boş olan cam kenarına oturdum. Birkaç kişiyi daha aldıktan sonra araba bir kez daha durdu.
