Dromen komen uit

Hoofdstuk 4: Een slechte ontdekking

Nieuwe dag, mijn wekker gaat weer af. 07.00u Pffff.. Weer school. Yeahh school. Ik was even vergeten dat Nicoline mijn leerkracht was. Mijn ochtend startte zoals atijd. Tanden poetsen, haren kammen en hup naar beneden. Daar stond mama weer met het pileke en het toostje. Dan haastte ik me weer op mijn fiets. Ik liep de poort binnen. Nynke, Caitlin en Loena kwamen naar mij gerent. ''En? Is alles oke?'' vroeg Caitlin. Jaja, hoor. Heeft iemand mevrouw Hummel al gezien? Vroeg ik verbaasd. ''Nee nog niet gezien, ga anders eens kijken in de leraarskamer'' zei Nynke. Loena vroeg of ze met me mee moest. Ik zei dat ik zelf wel een mond heb. Loena begon te lachen.

Daar liep ik dan, door de gangen op zoek naar de leraarskamer. Plots zag ik Mevrouw Vermeersch (leerkracht van REA). Ze vertelde me dat Nicoline een zwaar auto ongeluk heeft gehad, en dat ze nu in het ziekenhuis. Ik bleef stomverbaast naar Mevrouw Vermeersch kijken. Ik heb nog een minuut op dezelfde houding blijven staan voordat ik weer een woord uit mijn mond kreeg. Wat heeft ze? Gaat het met haar? Waar ligt ze? Is het erg? Wanneer is het gebeurt? Alle vragen dwarrelden door mijn hoofd. Mevrouw Vermeersch heeft natuurlijk meteen antwoord op de vragen gegeven. Sint Augustinus ziekenhuis, zei Mevrouw Vermeersch. Ze zei dat ze dringend weg moest en herrinnerde me aan een toets die we die dag erna kregen.

16.15u

Hier loop ik dan, alle gangen van het hele ziekenhuis door. Ahaaaa, daar is de balie. Waar ligt Nicoline Hummel? vroeg ik beleefd. Op kamer 217 op de 2e verdiep neem ik dan aan. Ik klopte zachtjes aan. En kwam rustig naar binnen.