Dromen komen uit

Hoofdstuk 1: in het begin.

'PIEP PIEP PIEP PIEP' Mijn wekker ging af.Het was zover, de eerste schooldag. De eerste dag in mijn nieuwe school. Ik kwam rustig uit mijn bed en keek in de spiegel, ik zag er niet uit. Snel mijn haar kammen, tanden poetsen en dan snel snel mijn dagboek open.

01/09/2015 07.00u

Liefste dagboek,Vandaag is het de eerste schooldag, zo spannend. Hoe zou het zijn in mijn nieuwe klas? zouden ze lief zijn? zal ik een nieuwe beste vriendin krijgen? Zal ik weer gepest worden zoals vorig jaar? Ik werd vorig jaar gepest omdat ik fan ben van Nicoline Hummel. Omdat ze niet zo beroemd is als Justin Bieber of One Direction. Voor mij is ze veel beter dan alle acteurs samen. ZIJ IS MIJN LEVEN VOOR ALTIJD.

Ik stak snel mijn dagboek in mijn boekentas, ik keek nog even naar de foto's van Nicoline aan de muur, en vertok naar de woonkamer. Daar stond mijn mama al klaar met mijn medicatie en een toostje. Ik nam mijn boekentas en sprong op de fiets. Ik keek op mijn gsm, het was al 08.10u. Na snel doorfietsen kwam ik toch nog op tijd.

Ik stond daar maar, ik keek om me heen en zag alleen maar groepjes die elkaar omhelsden. Ik was alleen, ik had niemand. Toen ging de schoolbel. Iedereen ging naar de luifel. Daar roepen ze af in welke klas je zit. 3STWH: Lisa Van Loon, Ciska Van Houtem, Jordi Smits, Emma Brouwers, Nynke Baeys, Danaë Collier, ahaa daar kwam het, mijn naam. Ik ging bij de andere kinderen staan. Ze riepen nog andere namen af. Toen kwam onze klastitularis. Ik verschoot me een bult. Ik begon te gillen, te beven, te springen, mijn bloed stroomde naar de verkeerde kant. Wie stond daar? Nicoline Hummel. Ze zei ''Hallo allemaal, welkom in 3STWH. Ik ben mevrouw Hummel.'' Ze zag er zo mooi uit. Haar haren zaten in een knot, haar mooie bruine ogen schitterde. Toen gingen we naar de klas op de 2e verdiep. Alle stoelen stonden in een kring, en alle namen van de leerlingen stonden op het bord. We gingen allemaal op een stoel zitten. Ik zag helemaal rood, ik was er nog niet goed van. Langs de linkerkant van mij zat een meisje met lange blonde haren, blauwe ogen, en een heel mooi jurkje aan. Aan de rechterkant was de stoel nog leeg. Daar ging mevrouw Hummel zitten. Ik begon te rillen, ik geloofde het eerst niet. We stelden ons voor aan mevrouw Hummel en speelde een leuk naamspelletje. Toen ging de bel. Mevrouw Hummel riep ''pauze'' en toen gingen we allemaal naar buiten. Ik ging op een bankje zitten, ik zat helemaal alleen. Ik nam mijn dagboek en begon te schrijven.

01/09/2015 10.05u

Liefste dagboek,

Ik heb iets ongeloofelijks meegemaakt. Raad eens wie mijn klastitularis is? NICOLINE HUMMEL. Ik kon het niet geloven. Ze is zo lief en zo mooi. Mijn droom om haar te ontmoeten is uitgekomen. Ik zie haar elke dag, behalve in het weekend. Ik ben hier aan het trillen. Ik wil nooit ziek worden. ILOVESCHOOL!!

Ik steek mijn dagboek terug in mijn boekentas. Toen zag ik dat er iemand voor mij stond. Het was Nicoline, of ja. Mevrouw Hummel. Ze zei ''ben jij niet het meisje waarmee ik heb gepraat op Facebook? Ben jij geen hummelfreak?'' Ik zei heel verlegen, euhm ja, ik ben een heel grote fan. Door jou te zien is mijn grootste droom uitgekomen. Nicoline bloosde. Ik begon te lachen en te huilen tegelijk. Nicoline kwam naast me zitten. Ze vroeg me of ik even mee wilde komen. Ik knikte en ging met haar mee.

Ze nam me mee door de gangen. Toen kwamen we aan een klein lokaaltje. We gingen naar binnen, ze sloot de deur. In het lokaal lagen allemaal leuke spulletjes, Papier, leuke pennen, en allemaal handtassen van leerkrachten. Ze nam haar handtas en begon te zoeken. Naar wat ze zocht wist ik niet. Toen nam ze er een papier uit met haar handtekening op. Ze gaf die aan mij. Ik begon te blozen erg te blozen. Ik kreeg amper nog een woord uit mijn mond. Toen ik weer een beetje was afgekoeld raapte ik alles bij elkaar en vroeg ik het haar. Ik vroeg haar om een foto. Ze begon te lachen en zei 'tuurlijk wil ik dat doen'' Ik mocht mijn gsm nemen om een foto te maken. We namen een aantal foto's. Een hele mooie foto, een foto met gekke bekken en een foto waar ik nog niet durfde te lachen. Ik was zo gelukkig. Toen ging de bel en gingen we weer naar buiten. Die dag was de dag van mijn leven!