İlk Defa

İlk Defa| Bölüm 5

Keçi tüm Çukur'u inleterek koşuyordu mahallenin içinde bir an önce kahveye gitmek için araya girdi sonunda kendini kahvede bulup hızla içeriye girdi.

"Ne oluyor oğlum?" Dedi Salih ayağa kalkarak. "Bir şey mi oldu?"

Keçi soluk soluğaydı konuşamayacak kadar soluksuzdu.

"Ne oluyor keçi?" Dedi Azer de ayağa kalkarak. "Otur bir soluklan,Yılmaz su getir abim."

Yılmaz abisinin istediğiyle hemen kalkıp bir bardak su getirdi ve keçiye uzattı.

Keçi uzatılan suyu içip yeniden ayağa kalktı. "Abi biri geliyor." Keçi lafını bitirir bitirmez kapı açıldı.

Siyah postalları,uzun deri ceketi...

Salih gözlerini kapatıp açtı hiç beklemiylrdu onu görmeyi gerçek miydi o ya?

"Arın?" Arın tüm içtenliğiyle gülümsedi amcasına bir yıl olmuştu Çukur'dan çıkalı,çok özlemişti.

"Amca." Dedi titreyen sesiyle Salih kollarını açıp sarıldı yeğenine gözlerini yumup saçlarını kokladı defalarca öptü.

"Bu kim?" Dedi Azer Keçi'nin kulağına.

"Cumali abinin kızı abi, Arın abla." Azer şaşkınlıkla çattı kaşlarını, Cumali'nin bir kızı olduğunu duymamıştı hiç.

Arın amcasından ayrılıp etrafa baktı.

Bakışlarını Azer'e çevirip elini uzattı. "Arın ben."

"Azer." Dedi uzattığı eli sıkarak. "Memnun oldum."

Ardından Yılmaz'a uzattı elini Yılmazlada tanışıp yeniden amcasına döndü.

" Özür dilerim." Salih kaşlarını çattı. "Daha önce gelip yanınızda olamadığım için."

"Kerata nasıl?" Arın gülümsedi çok buruk bir gülümseme vardı yüzüne dolan gözlerini temizleyerek yere baktı,söylemeye dili varmıyordu.

"Ö-öl." Salih anlamıştı konuşmaması için yeniden çekti yeğenini kendine çekti,Arın tutamayarak bıraktı gözyaşlarını.

Arında en az herkes kadar yanmıştı.

________________________

"Arın gelmiş." Dedi Akın karşııma otururken.

"Hadi ya." Dedim şaşkınlıkla beklemiyordum gelmesini. "Geç oldu gerçi biraz."

"O da zor şeyler atlatmış." .

"Ne atlatmış?" Akın gözlerini yumup geriye yaşlandı ve yeniden konuştu.

"Bebeği ölmüş." Acıyla gözlerimi yumdum.

"Çukur'a gitmek istiyorum Akın." Burada rahat edemiyordum mahallemize dönmek istiyordum.

"Gideceğiz ama bana bir kaç gün ver olur mu?" Başımı aşağı yukarı sallayıp çayımdan bir yudum aldım.

"Teşekkür ederim." Samimiyetle gülümsedim bana karşı hiç bu kadar nazik olmamıştı Akın.

"Karaca dedem nasıl?" Başımı öne eğdim.

"Pek iyi değil dışarı çıkmıyor hiç." Bana dönüp gülümsedi.

"Ben onu iyileştirmenin bir yolunu biliyorum."

"Neymiş?" Dedim kaşlarımı çatıp.

"Görürsün."

___________________

Arından

Korkak adımlarla eve yaklaştım beni gören Salim ve Ecevit samimiyetle gülümsedi.

"Hoş geldin abla." Gülümseyip önce Ecevit'e sonra Salim'e sarıldım.

"Hoş buldum kardeşler." Açılan kapıdan içeri girdim ve dolan gözlerimi silerek evin kapısının önüne geldim.

Karnımda bebekle terk ettiğim eve onsuz dönmüştüm, sevgilim ölmüştü,bebeğim ölmüştü.

Derin bir nefes alarak çaldım kapıyı dakiklar sonra açtı Saadet abla.

Önce elimdeki bavula baktı sonra yüzüme gülümsedi ağlamamak için zor duruyordum çok zor sabrediyordum.

"Arın?" Dedi titreyen sesiyle.

"Ablam." Daha fazla beklemeyerek kollarımı boynuna sardım heyecanla ah ne kadar özlemiştim.

"Dedemle bab- nerede?" Saadet abla duymamış gibi yaparak yolu açtı bana içeri girdim.

Dedem her zaman ki yerinde oturuyordu gözleri duvarda boş boş bakıyordu.

"Dedem.." dedim buruk sesimle bakışları anında beni bulurken koşarak yanına geldim elini öptüm defalarca,defalarca sarıldım.