27 Eylül 2020
Sana hep üzgün gelmek beni utandırıyor artık.
Her seferinde de açmış kollarını bekliyorsun.
Biliyor musun Jimin, gerçekten de kollarına gelebilecek kadar yakın olmayı isterdim.
O kadar gelirsem dönüşü olmazdı değil mi?
Önemli değil, kalırdım yanında. Sen beni üzmezsin zaten.
Burada kalmak zorundayım.
Bunu söylememden bıktın biliyorum ama keşke yanımda olsaydın Jimin.
Her şeyin başındayım ve yorulmaya başladığımı hissediyorum.
Elbette bunu ben izin vermediğim sürece kimse fark edemez.
Nasıl dinlenebilirim bilmiyorum.
Of be kafanı şişiriyorum yine.
Güzel şeylerden bahsedelim...
Uh, pekâlâ..
Gecen beyaz menekşe kadar ışıltılı geçsin.
Sonra.. Görüşürüz güzelim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
En Çok Gür Saçlarını Severdim ✓
Fanfiction𝑻𝒂𝒍𝒌𝒊𝒏𝒈 𝒕𝒐 𝒕𝒉𝒆 𝒎𝒐𝒐𝒏 Daha önce hiç, bir kahve içmeyi bu kadar istememiştim Jimin. 'vmin ᴳᵉʳᶜᵉᵏ ᵒˡᵃʸˡᵃʳᵈᵃⁿ ᵉˢᶦⁿˡᵉⁿᶦˡᵐᶦˢᵗᶦʳ
