Blue like the ocean💙, green like the forest💚 (larry stylinson short)

H3

POV harry styles

Louis: uhm hey Harry, zou ik je misschien even kunnen spreken?
15:32

Jij: uhm waarom?
16:10

Louis reageert meteen:

Louis: ik wil het ergens met je over hebben.
16:10

Ik twijfel even wat ik terug moet typen en of het wel een slim idee is om weer met hem te gaan praten. Maar ik ben toch te nieuwsgierig wat die te zeggen heeft.

Harry: oh oké, om 16:30 op onze oude plek afspreken?
16:11

Louis: ja is goed, thanks Harry dat je komt.
16:11

Harry: geen probleem tot straks.
16:12

Ik trek snel even een schoon shirt aan en doe een luchtje op. Die Louis altijd zo lekker vond ruiken... Ik probeer met mijn handen mijn krullen weer een beetje in model te krijgen. Na 5 minuutjes sta ik beneden en ben ik klaar om te gaan. Ik laat een briefje achter voor mijn moeder:

Hoi mam,
Ik ben even een rondje lopen ik ben over een half uurtje weer thuis
xH

Ik doe de deur dicht en loop met mijn handen in mijn zakken naar de plek waar Louis en ik altijd stiekem afspraken toen nog niemand iets van ons wist. Ik steek de straat over en ik kom bij een klein bosje uit. Ik duw een paar takken opzij en daar zie ik Louis al zitten op het bankje bij de fontein tussen de bomen. Louis kijkt om en ziet me staan. Voor een tijdje kijken we gewoon naar elkaar. Ik loop langzaam naar hem toe en begroet hem met een zachte "hi".
"Hi Harry" zegt die terug.

Ik ga naast hem zitten op het bankje wel met een redelijke afstand. "Uhm wat wilde je zeggen?" Vraag ik zacht. "Ik wilde het eigenlijk even met je hebben over ons." Zegt Louis met een twijfeling in zijn stem alsof hij niet zeker weet hoe hij dit moet gaan zeggen. Zei hij nou 'ons'? Vraag ik mezelf af. "Ik wil zeggen dat ik je mis Harry, ik bedoel niet dat ik weer een relatie met je wilt of zo" Ouch die deed pijn. "Maar ook gewoon als vriend" vervolgt Louis zijn verhaal. Hij heeft gelijk. Ik besef me nu pas dat ik Louis niet alleen mis als mijn vriendje maar ook gewoon als mijn beste vriend. Als iemand waar ik alles tegen kon zeggen en met wie ik alles deelde hoeveel ik me er ook voor schaamde. "Ik.. ik ook" zeg ik. Ik kijk hem even aan in zijn blauwe ogen, die me zo doen denken aan een oceaan. "Ik mis de gesprekken die we hadden, en het gevoel dat ik alles met je kon delen." Zegt hij. "Dus ik wil je eigenlijk vragen of we weer vrienden kunnen zijn?" Vraagt die twijfelend. Ik zoek even naar woorden maar dan zeg ik: "Ja Louis ik mis je ook, ik mis ook mijn beste vriend. Ik denk dat het even wennen gaat worden om alleen vrienden met je te zijn door wat we allemaal hebben meegemaakt. Maar je betekend teveel voor me om je zo maar te laten gaan." Ik schrik een beetje van die laatste zin en ik kijk snel naar de andere kant. Louis schrok er duidelijk ook van. Het blijft een tijdje stil en dan zeg ik "Dus om je vraag te beantwoorden Louis, ja ik wil graag weer vrienden zijn." Louis glimlacht naar me en ik zie een vleug van opluchting door zijn blik heen gaan. "Uhm ik zie je morgen weer op school dan, ik moet nu echt gaan want anders moet mijn moeder ongerust." Zeg ik met een klein lachje. "Ik snap het, zal ik even mee lopen?" Vraagt Louis. Mijn hoofd zegt "nee Harry loop maar zelf naar huis" maar mijn hart schreeuwt "ja! ja! ja! loop met hem mee!" Mijn hart wint van mijn hoofd en ik zeg: "ja is goed als het niet te ver om is voor je?" "Nee hoor ben je soms vergeten dat ik maar twee straten van je weg woon Hazz?" zegt die lachend. Maar dan beseft hij dat die zijn oude bijnaam voor mij gebruikte en hij kijkt me verschrikt aan. "Oh... uhh sorry ik wilde niet uhm." zegt die. Met een fake smile zeg ik "Maakt niet uit Louis, Niall noemt me ook wel eens Hazz en hij is ook gewoon een vriend." zeg ik. Meteen gaat er een steek door mijn hart. Gewoon een vriend? ohnee Louis echt niet gewoon een vriend zoals Niall. Ik zie in zijn ogen dat hij het ook moeilijk mee heeft. Maar ik negeer het want hij is tenslotte degene die het had bedacht om gewoon vrienden te zijn. Als we bij mijn huis aankomen kijk ik hem weer aan in zijn oceaan blauwe ogen en hij zegt: "Thanks Harry dat je even met me wilde praten. Hopelijk kunnen we gewoon weer normaal tegen elkaar doen en weer goede vrienden zijn." voor de zoveelste keer een steek door mijn hart. Normaal? Normaal doen? Vrienden met hem zijn is niet normaal. Normaal is dat ik tegen hem aan kan liggen als ik het koud heb. Of dat die me kusjes geeft net zolang tot ik wakker word. Dat is normaal. Niet gewoon vrienden. Ik knik toch maar. Hopelijk ga ik ooit aan het idee wennen dat ik gewoon vrienden met Louis ben. Ik zeg hem nog even snel gedag en ga dan naar binnen. Ik loop meteen naar mijn kamer. Ik hoor mijn moeder nog roepen "Eten over 20 minuten!" Ik zucht en laat me op mijn bed vallen. Dit gaat een lang lang jaar worden.

hii, ik ben best wel trots op dit hoofdstuk hopelijk vinden jullie het ook leuk!

X Lili