Kabanata 4

11.2K 403 219
                                    


I stood up to escape the feeling. Hindi ako nagsalita at umalis doon. I can't take his arrogance. Maiirita lamang ako lalo kapag nanatili ako roon kaya aalis na lang ako.

But I don't know where to go. Naisip kong hanapin na lang si Issa sa tumpok tumpok ng mga tao. But that's a bit impossible. My phone is with me but I can't even peek at it. Sumiksik ako para mapunta sa gitna. I even stepped on a shoe, nilingon ko iyon at nakita ang isang kakilala.

He smiled at me. "Hi, Zhian!"

I smiled at Willy, too. The song was a bit loud so he had to step forward to me just so we can hear each other. May kasayaw siyang babae kanina pero ngayon ay pinabayaan na niya dahil sa akin. I don't want to be rude, siguro ay hahanapin ko na lang si Issa mamaya.

"Didn't know you party here, too?" sabi niya sa tenga ko. "Ngayon lang kita nakita!"

"Ah.." I chuckled. "Uhm, niyaya lang ako ni Issa!"

"Talaga? Oh, where's your sexy friend anyway?"

Luminga linga ako. "Naroon lang siya. I was just looking for her."

"Why don't you dance with me first? Mamaya mo na siya hanapin, tulungan pa kita!" humalakhak siya sa paanyaya niya.

Okay, now I'm regretting leaving my seat. I'm not here to dance to anyone. I'm here to find my friend and just go home! Bakit ba ako nadadawit sa ganito ngayon?

He held my arms, nagulat pa ako roon. Nakangisi si Willy sa akin at napagtanto kong medyo nakainom nga siya. Napaiktad ako nang ilapat niya ang isang kamay sa baywang ko at hinapit ako.

"Willy, sandali lang.." I stopped him. Scared that he might pull me closer to him!

He leaned. "Hmm? What is it, Zhianela?"

"Please, don't touch me." tinulak ko ang dibdib niya, bakas na sa mukha ang takot.

"What?" he barked a laugh. "Heard you're dating Troy now, huh? Kaya ba hindi mo tinanggap ang rosas ko dahil pinsan ko pala ang gusto mo?"

Wait, what?

Pinsan niya si Troy?

My eyes widened with that thought. His hands started caressing my back. Nanindig ang balahibo ko doon. I pushed his chest away from me, scared with his touch. Alam niyang natatakot ako at ayaw ko pero hindi pa din niya inaalis ang hawak.

"I have to go.."

"What, Zhian?" he chucked.

"Willy, bitawan mo ako." matigas na sabi ko.

"I was just—"

Hindi natapos ang sasabihin ni Willy nang isang tulak ang natanggap niya. Kaagad siyang napaatras sa akin. Nabigla din ako roon. His smirk faded looking at the man who pushed him.

He tsk-ed and shook his head. "Ang yabang mo, Manzanilla!" and walked away.

Dylan looked at me with extreme madness on his eyes. The twinkling on his eyes faded and it was replaced with a wrath-faced. Kita ko ang pag-igting ng panga niya at hinawakan ang braso ko. Naghabol ako ng hininga, nabigla pa din sa lahat.

"Bakit ka umaalis ng ganoon kung hindi ka naman sanay sa lugar na ito!" he shouted. Not because of the loud music but because he's mad at me.

Tumalim ang mata ko sa kaniya. "I'm trying to find my friend!"

Run, Zhian (EL VICENTE SERIES #2) COMPLETED Where stories live. Discover now