Chapter 4Jander's POV
I came out of my room and immediately went to school. Magkikita na naman kami ng pinsan ko.
"Hi, sir. Good morning po," bungad sa akin ng guard ng school pagka-park ko ng motor ko sa parking lot.
"Good morning din po," bati ko pabalik.
Dumiretso na ako papasok at tinahak ang daan papunta sa building namin. Nagdadalawang-isip ako kung passion ko o gusto ni papa ang kukunin ko'ng academic especiallization. Pero dahil may one week kaming palugit para pag-isipan ang pipiliin namin, I guess it's enough for me to think about it.
"Hey," bati ng pinsan ko pagdating ko sa hallway.
"Hey," bati ko rin at naglakad na ulit.
"Have you thought about changing your academic especialization?" tanong niya.
"Yeah. But dad wants me to choose what he wants. I don't know if I should follow what he wants," sagot ko sa kanya.
"Ano ba'ng gusto ni tito Remdall?"
"Gusto niya na may koneksiyon sa pagpu-pulis ang kunin ko. You know that I don't want to be a police," ani ko.
"But tito Remdall always get what he wants. I just hope he could let you decide for your own, cous'," anito at dumiretso na kami sa room nang may nahagip ako'ng isang pamilyar na tao.
"I-is that..?" ani ko at sinimulang sundan ang tao'ng 'yun ngayon.
Tinawag pa ako ni Volt pero hindi ko siya pinansin.
'Why is she here?'
Sinundan ko siya kahit saan siya magpunta. Sigurado ako'ng siya 'yun. Nakita ko'ng may kinausap muna siya.
'I didn't expect to see her in this academy. It's been two years since I last saw her.'
"Hey, cous'. Bakit bigla ka nalang nang-iiwan. I was breathing heavily right now. You disappear all of a sudden," ani Volt habang nahihingal sa pagsasalita.
Hindi ako kumibo. I just keep on staring at her. Nandito ulit ang pakiramdam na matagal ko na'ng pinipigilan. Tinago ko 'to ng matagal na panahon.
'I hope you could forgive me now.'
Lumingon siya sa gawi namin. Dali-dali ko'ng hinila si Volt para magtago.
"What are we doing?" nagtatakang tanong ni Volt.
"Hiding?" sagot ko.
"Of course we're hiding. I mean why are we hiding?" tanong niya ulit pero sa naiinis na tono na.
"Keep quiet. They might hear us," bulong ko rito.
Sinubukan ko'ng sumilip mula sa mga tanim na pinagtaguan namin. Hindi ko na sila nakikita.
'Damn! Saan na siya?'
"Who are you searching for?" tanong ni Volt habang nagpapagpag ng damit.
Napalakas yata ang hila ko sa kanya kaya kanina kaya puro dumi ang suot niya. Buti hindi umulan kundi puro putik siya ngayon.
"I saw Liz," panimula ko.
"Liz, who?" tanong niya.
"The girl we found at the mall crying and the daughter of the couple that dad killed at the accident on their operation?" sagot ko rito at nagpapalinga-linga pa rin, umaasa na makikita ko pa rin siya.
YOU ARE READING
Shooting Star Princess (Ongoing)
RandomDistance was never the measurement of how love will fall on you. Like meteorite fall from the sky yet mesmerising. Not scared of falling deep, falling hard and falling beyond the stars could tell. Falling with the person who fell from the sky.