Sometimes

Do you really love me?

"Cj! Babe!" sigaw ko sa boyfriend ko habang patakbong tumungo sa kanya. Humarap siya saken ng may maaliwalas na ngiti. sinalubong niya ako ng yakap sabay banggit sa pangalan ko.

"Summer! imissyou" saad niya na nakasimangot. Ang cute niya talaga tuwing ginagawa niya yon. Hinalikan niya ako sa noo habang namutawi sa kanyang bibig ang mga salitang araw araw niyang sinasabi sa akin.

"My happiness, my love, my everything" saad niya. I smiled at him, looked at his eyes and said the three words I'm used to say. "I love you"  I said.

Hinawakan na niya ang kamay ko at nagtungo na kami sa room namin habang may ngiti sa mga labi ko. I'm lucky i have this guy.

Days passed at ganon pa din kami sa dati. We ate together, hinahatid niya ako sa amin pag hapon at syempre yung mga salitang sinasabi niya sa akin, hindi niya yon nakakalimutan. Until one day...

"Babe!" I call him as I saw him near the gate. Tumakbo ako papalapit sa kanya. He didn't move there at inintay lang akong makalapit sa kanya. Niyakap ko siya ng makalapit na ako. He didn't even hug me back. Nakakapanibago pero siguro pagod lang siya.

Simula noon, hindi na katulad ng dati si Cj. Napapansin ko na din na he's distancing himself to me. Wala akong clue kung bakit. Kung may nagawa ba ako? Kung naiinis na ba siya saken o kung pagod na siya saken.

I gave him the space that he wants. Which I concluded. Lumayo ako sa kanya and he didn't even care. Does he really love me? At that point I have to question his love for me.

Hanggang isang araw kinausap ko na siya. "Cj" pagbanggit ko sa pangalan niya ng mahinahon. He looked at me. Tired. Hopeless. "Cj, are you still happy with me?" saad ko. Hindi siya sumagot saakin. "Tell me Cj. Gagawin ko ang lahat para maging masaya ka, para bumalik ulit tayo sa dati." saad ko na parang nag mamakaawa na. I hold his hand na agad niyang inalis. It hurts. It hurts seeing my man, losing his love for me. Saan ba ako nagkulang? I almost gave him everything.

Tatayo na sana ako dahil wala naman siyang sinasagot sa akin  ng mag salit siya.

"Gusto mo kong maging masaya?" saad niya. Nabuhayan ako ng loob. Hinawakan ko ulit ang kamay niya at tumango.

"Then let me go" parang na blanko ang utak ko sa sinabi niya. Napatulala ako sa harap niya habang lumuluwag ang lapit Ng kamay ko sa kanya. Not that I'm letting him go but I was amused from what he said. I didn't even bother to speak.

"Sasaya lang ako pag wala ng tayo" dagdag pa niya. "Let me go this time" sabi ni Cj.

I slowly let go of his hand as tears also slowly escape my eyes. I can see through him the pain but I can also see that hope on him that I will let him go. So I did.

Lahat ng gusto kong sabihin sa kanya nanatili na lang sa isip ko. I thought I'm your happiness. I thought I'm you're everything. Pero bakit gusto mo kong bumitaw ngayon? do you really love me?

And then I felt a hand caress my cheeks that's full of tears. "Napanaginipan mo nanaman siya?" saad ni mama habang pinapalis ang luha sa aking pisngi. "Does he say to you, that you should let him go for him to be happy?" tanong ulit ni mama. Bumuhos ang luha ko dahil doon. Niyakap niya ako ng mahigpit.

So it was a dream again, akala ko bumalik siya at naulit nanaman ang dati. Lalong lumakas ang iyak ko dahil doon. Everything's hunting me kung alam ko lang. I should have hold his hand tighter.

"He didn't say that for him to be happy Summer. Pagsasalita ulit ni mama. "He said that for you to be happy. Dahil alam niyang lalo kang masasaktan kung nakikita mo siyang ganoon. I know its hard to move on lalo na at ilang linggo pa lang noong pumanaw siya. But darling please, gusto ni Cj na maging masaya ka, para maging masaya siya. He wanted you to live your life, now without him." saad ni mama na lalong nakapag pa iyak sa akin.

"He loves you that's why he wants you to let him go."