ခမ္းနားထည္ဝါလြန္းလွတဲ့ နန္းေဆာင္ႀကီးရဲ့ ညီလာခံခန္းမ တစ္ေနရာ..။
ေရႊေရာင္ဇာမဏီနဲ႔ နဂါးရုပ္ပံုႏွစ္ခုဟာ ေရႊသလြန္ေနာက္ နံရံေပၚမွာ ငြားငြားစြင့္စြင့္။
က်ယ္ျပန႔္လွတဲ့ ညီလာခံခန္းမၾကမ္းျပင္ထက္မွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အမတ္ေတြ၊ တိုင္းျပည္ရဲ့အေရးပါလွတဲ့ ရာထူးႀကီးပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ေရႊသလြန္ထက္က ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ့ အမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းအၾကၫ့္ကို ရင္မဆိုင္ႏိုင္ၾကသၫ့္ႏွယ္ ေခါင္းကိုတြင္တြင္ငံု႔လ်က္။
တိတ္ဆိတ္ေနမႈဟာ အခုခ်ိန္မွာ အပ္တိုတစ္ေခ်ာင္းျပဳတ္က် သြားလ်ွင္ေတာင္ မိုးၿခိမ္းသံပမာ က်ယ္ေလာင္စြာၾကားရေပလိမ့္မည္။
"ငါကိုယ္ေတာ္ စစ္သတင္းကိုမၾကားရတာ တစ္လခြဲေတာင္ ရိွေရာ့မယ္။ အခုထိ ဘာသတင္းမွမၾကားရေသးဘူး။
စစ္ပြဲကို ဦးေဆာင္တဲ့ စစ္သူႀကီးလည္း ေသသလား ရွင္သလား သတင္းအစအနမသိရေသးဘူး။ ငါကိုယ္ေတာ္ရရဲ့ တိုင္းျပည္လံုးတစ္ခုလံုးကို တစ္ဖက္တိုင္းျပည္က သိမ္းပိုက္ခံရတဲ့ထိ ထိုင္ေစာင့္ေနရမွာလား!!"
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညီလာခံခန္းမထဲ မိုးၿခိမ္းသံပမာ။
အပ္က်သံေတာ့မဟုတ္ ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ့ အမ်က္ေဒါသသံ။
"မွန္လွပါ.."
မင္းႀကီးရဲ့အေမးကိုေျဖဖို႔ ေရ႔ွထြက္လိုက္တဲ့ စစ္သူႀကီးခ်ဳပ္ေရွာင္းဟာ အားလံုးရဲ့ ကယ္တင္ရွင္သူရဲေကာင္းပမာပင္။
"စစ္သူႀကီးေရွာင္းဆီက သတင္းမၾကားခဲ့တာ တစ္လခြဲေလာက္ရိွတယ္ဆိုတာ အမွန္ပါ မင္းႀကီး။
သတင္းပို႔တဲ့အေထာက္ေတာ္ေတြနဲ႔လည္း အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားေၾကာင္းပါ။ စစ္သူႀကီးေရွာင္းက အားလံုးကို အဆက္အသြယ္ျဖတ္ထားေပမယ့္ သတင္းေကာင္းနဲ႔အတူ ေသခ်ာေပါက္ျပန္လာမွာပါ အရွင္မင္းႀကီး"
စစ္သူႀကီးေရွာင္းက်န႔္..
အသက္ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ တိုက္ပြဲတိုင္းကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဒီေကာင္ေလးဟာ အသက္သံုးဆယ္ပင္ မျပၫ့္တတ္ေသး။
သူဦးေဆာင္တဲ့စစ္ပြဲတိုင္း ရႈံးနိမ့္သည္ဟူ၍ တစ္ခါမ်ွပင္ မရိွေသးေပ။
တစ္ခ်ိန္က စစ္ဘုရင္ျဖစ္သူ ဖခင္စစ္သူႀကီးခ်ဳပ္ေျခရာကို အမွီလိုက္ႏိုင္သူျဖစ္သည္။
စစ္ပရိယာယ္ႂကြယ္ဝကာ စစ္ပြဲဗ်ဴဟာေတြေႏွာေက်ေနၿပီး ျဖတ္ထိုးဉာဏ္ေကာင္းလြန္းတာေၾကာင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ စစ္ပြဲတိုင္း စစ္သူႀကီးေရွာင္းက်န႔္ကိုသာ ဦးေဆာင္ေစသည္။
