Umut Savaşçısı

"Gülüşlerinde Boğulduğum Adam"

Gecenin karanlığını yırtan telefon sesiyle yataktan fırladım. Bu saatte kim arar ki? ..

"Yanlış numaradır gene," diye söylenerek, "Alo" dedim karşı tarafa.

Ahizeden kulağıma ulaşarak beynime saplanan her sözcükte biraz daha kasılan bedenim, boş bir çuval gibi koltuğa bıraktı kendini. Bayılmamak için son gücümü harcayarak dinliyorum. " Seni seviyorum" diye sesleniyor hattın diğer ucundaki.

Bu ses kulaklarıma hiçte yabancı gelmemişti. Oydu evet evet İyilik meleğim. Bu gece de beni yalnız bırakmamıştı. Kalbinden dudaklarına yansıyan sözleri dakikalarca dinledim.

Yarın güneş ikimiz için doğar mı?

Yoksa yağmur yine gülüşlerine ağlar mı?

Zaman sensiz bir hayata pansuman olur mu?

Yoksa bunlar bir umut mu?

Varsın tüm umutlar sende kalsın.

Nasıl olsa aklımdasın Senem.

Kulağıma sanki bir masaldan alıntı gibi gelen sesini dinlediğimde gözlerim doldu. Telefonun karşısındaki ses sustu. Nefes alış verişlerimiz bir de kalbimin çarpıntısı kulağımı tırmaladı. Yutkundum. Bir insana aşık olduğumu anladım an öylece yutkundum.

Boğazımda bir düğüm olduğunu düşündüm. Tükürsem gidecek yutkunsam boğulacağım.

" İki kelimeyi bir araya getirir misin? Getirir ve beni sevdiğini söyler misin Senem ? " Telefonun diğer ucunda beni sevdiğini söyleyen adam.

Ah gülüşünde boğuldum insan. Çünkü kimse daha önce bana senin kadar güzel "Seni seviyorum" dememişti. Evet, daha önce de çok yalana şahit olmuştum. Ama ben, ilk kez bir yalana inanmak istiyordum..

Belkide bu yalanın benim hayatımı alt üst edeceğini bilmeyerek dinliyordum hattın diğer ucundakini.

Sonunda 1K okuyanlarıma sonsuz teşekkürler.