1. Bölüm- Kaza

92 8 2
                                    

İYİ OKUMALAR =)

BÖLÜM ŞARKISI: Dean Lewis- Waves

----------------------------------------------

Kırmızı; her zaman sevmediğim bir renk olmuştu. Taa ki bugüne kadar.

Ben Ahsen 10 yaşında ailemi bir trafik kazasında kaybettim ve yetiştirme yurdunda büyüdüm. Şuan 18 yaşındayım ve yurttan ayrılmam gerekiyor. En yakın arkadaşım Ece ile ev arkadaşı olmak istiyoruz. Umarım bu hayalimiz gerçekleşebilir.

Bugün de neredeyse diğer günler ile aynıydı. Okula gittim ve her zaman ki sözler ile karşılaştım. Sınıf arkadaşlarım bazen yurtta büyüdüğüm için dalga geçiyorlar. Ama söyledikleri sözlerin ne kadar kırıcı olduğundan bir haberler. Artık alıştım üzülmüyorum ama bugün söyledikleri beni en çok kırandı.

Çantamı aldığım gibi sınıftan koşarak çıktım, bahçede bana bakan suratları umursamadan okuldan çıktım. Bir parka gidip kendimi dinlemek istiyordum. Karşıdan karşıya geçerken bir anda kendimi yerde buldum. Siyah bir jeep bana çarpmıştı. Bileğim çok acıyordu, hareket ettiremiyordum. Üzerime doğru bir elin geldiğini gördüm. Bu el bana çarpan çocuğun eli. Mecburen elini tutup ayağa kalktım ama kalktığım biri ahh diye feryat ettim. Ayağımın üstüne basamıyordum. O saniye kendimi havada buldum, çocuk beni kucağına almıştı. Anında cırlamaya başladım

"Çarptığın yetmedi bir de kaçırıyor musun?!" Ve saniyesinde cevap verdi,

"Birincisi; senin dikkatsizliğin yüzünden çarptım. Kornaya basmama rağmen duymadın. İkincisi; seni kaçırıp ne yapayım ayakta duramadığın için hastaneye götürüyorum. Ciddi bir şey olabilir." dedi. Haklı olabilirdi ama bu beni kucağına almasını gerektirmiyor. Yine de sessizliğimi korudum. Ciddi bir şey olabilir demişti ama ben ufak bir burkulma olduğunu düşünüyordum. 

Çocuğun üzerinde kırmızı renkli bir tişört vardı, normalde kırmızı renkli her şey üstüme gelirdi. Ve sonuçları benim için pek iyi olmazdı. Bu bir kalem olsa bile ama şu anda o kırmızı renk için bir şey hissetmiyorum.

Yaklaşık 20 dakika sonra hastanedeydik, hemen bir doktor bulup durumu açıkladı. Doktor röntgen çektirmemiz gerektiğini ne olduğunu ancak o şekilde anlayabileceğimizi söyledi.

 Röntgen çektirdikten sonra bir köşede oturduk, o sırada şunu fark ettim. Ben bu çocuğun adını bile bilmiyorum ve beni hastaneye getirmesine izin verdim, bunu şimdi fark etmem garipti ama yapacak bir şey yok iş işten geçti.

15 dakika sonra odaya girdik ve doktorun diyeceği şeyi bekledik. Uzun uzun ekrana baktı ve "Kırılmış alçıya alınması gerekiyor." dedi. Alçıya aldırmasına aldırırım da yapmam gereken işler var, ev bulmam gerekiyor. Bu alçıyla beni yurda da almazlar, bilerek böyle bir şey yaptığımı düşünmelerini istemem.

"Peki, bu alçı ne kadar kalacak?" diye sordum 3 hafta olsa iyi olabilir. 

"Tahminen 1 ay." dedi doktor. Bir ay mı? Yurttan ayrılmam gerekiyor ve benim ayağım 1 ay alçıya giriyor çok güzel, kesin atılırım yurttan. Zaten ev bulmam için 3 hafta verdiler.

"Kabul ediyoruz. Ne zaman alçıya alırlar?" diye bir ses duydum. Bu ses o çocuğundu.

-----------------------------------------------------------

BÖLÜM SONU!

Merhaba, wattpad de ilk defa bir kurgu yazıyorum. Eksiklerimi giderebilmem için yorum yazmayı unutmayın.

Şarkı bölüm ile alakasız ama, çoğunlukla bölümü yazarken dinlediğim ya da o bölümün konusu ile uyumlu şarkılar koyacağım. Bu bölümü yazarken bu çalıyordu uyumlu bir şeyde bulamadığım için Waves'i kullandım.

Ahsen'in Kırmızı rengi sevmemesinin sebebini ilerleyen bölümlerde öğreneceksiniz.

Lütfen bölüm hakkındaki düşüncelerinizi belirtin.

Oy vermeyi yorum bırakmayı unutmayın. Bir sonraki bölüm görüşürüz =)

Bulut'u Mutlu EtHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin