kill4me |vkook

8|"Bir zamanlar edepsiz bir domuzcuk varmış."

Ben zaten senin derinin altındayım. Çünkü ben büyük kötü kurdum, şimdi oyun başlasın.

Ne zaman ağlasam bana gülüyorsun.

Ne yaparsan yap, bana aitsin.

In this Moment - Big Bad Wolf 

Taehyung'un Sorgu Odası sahnesinde söylediği "Domuzcuk" ile ilgili cümlelerin bir kısmı üstteki şarkıdan geliyor. In This Moment'in birçok şarkısında olduğu gibi bu şarkıda Kill4me ile çok fazla uyumlu bir şarkı. 

Ayrıca bu bölümde bir uyarı yeri var, lütfen o uyarıyı dikkate alın. Bu bölüm fic için oldukça önemli bir bölüm o yüzden silip tekrar yazdım onlarca kez. Umarım beğenir ve hissedersiniz.

İyi okumalar dilerim.

**

Çığlıklar... Takvim yapraklarının o günü göstermesinin ardından o evin adeta melodisi haline gelmişti. Yalvarışlar... Takvim yaprakları o günü geçtiği günden itibaren o evde geçen rutin muhabbetlerden ibaretti. Takvim yaprakları her geçen günde biraz daha azalırken o evin içi bir cehennemden başka bir şey değildi. Ancak genç adamın, çocukluğunu yaşadığı ev yine o evdi.

"Jungkook!" bir gürleme sesi, evin içinde yankılandığında artık genç adam olan Jeon Juungkook, okuduğu kitabı sanki tüm gündür bu anı bekliyormuş gibi anında sakince kapatıp bedenin gelişini bekledi.

"Ne bok yediğini zannediyorsun sen!" Kapı sertçe açılmayla karşıdaki duvara çarptığında büyük bir gürültü koptu ancak adam öyle bir bağırıyordu ki kapının sesi onun yanında bir hiçti. Jungkook ise kopan bu yaygaraya rağmen oldukça sakin ve soğukkanlıydı, tıpkı onun öğrettiği gibi.

"Ne yapmışım?"

"Ne yapmamışsın ki!" diye bağırdı tekrar, elinde telefonu tutuyordu. "Müdürün beni aradı. Bi çocuğun burnunu kırmışsın ve inanmak istemesek de okulda bir çocuğun bacağı çatlamış ve bundan seni sorumlu tutuyor Jungkook. Onu ikinci kattan aşağı attığını söylüyor."

Jungkook gözlerini kısıp bir anlığına babasının öfkeyle biçimlenen yüz hatlarına baktı. Bu yüz hatlarını o kadar uzun zamandır yumuşak görmüyordu ki artık bunu unutmuştu. Babasını gülümserken hiç görmemişt, görseydi bile çoktan hafızasının tozlu topraklarında kaybolmuştu.

"Polise şikayet etmişler mi peki?"

"Jungkook ne dediğini zannediyorsun, gerçekten aşağı mı ittin lan çocuğu!?" Adam sanki delirecekmiş gibi gittikçe ak düşen saçlarını çekiştirerek geriye attığında tüm bu delirmişliğine rağmen çocuk sakindi.

"Davranışlarına göre şikayet etmediklerini düşünüyorum?" derken kaşları kalkmıştı.

"İşin garibide bu ya! İkiside şikayetçi olmamışlar. Müdür ikna etmiş sanırım."

"O iki lafı bir araya getiremeyen herif bir boka ikna edemez onları." diye güldüğünde çocuk, adam bir an irkildi. Bu öyle bir irkilişti ki çok minik bir an olmuştu. Toparlamaya çalıştı.

"Jungkook bir kez daha soruyorum, bunu onlara sen mi yaptın?"

Genç adamın yüzü, babasının bile ürkmesine sebep olacak bir hale bürünürken şeytanın maskesini taşıyan yüzünde bir gülümseme oluştu. "Hak etmişlerdi baba." dedi müthiş bir soğukkanlılıkla. "Bana bunu yapmayacaklardı. Bende cezalarını verdim."