Nahuhulog sayo

Chapter 1.

"Ms. Fajardo" galit na sabi ng Prof namin sa Physics, kaya ito ako agad napapaupo ng matuwid "are you lessening here" habang naliliksik ang mga mata.

"A-ahh p-po" nauutal kong sabi.

"Alam nyo namang ayaw ko sa mga taong hindi nakikinig sa klase ko" mataray na sabi ni Prof. Warren "if you are not interested to lessen in my class, so you can now get out and leave" sabay turo nya sa pinto.

"Po" gulat kong sabi.

"Kung ano-ano kasing iniisip"

"Pangit na nga! Bingi pa"

"Buti nga sayo"

"Napaka lampa talaga"

"Ano ba iyan pangit na nga hindi pa marunong makinig"

"Kung saan-saan kasi na punta ang isip"

"Baka na iwan sa kanila"

"Whahahahahahahaha"

Bungis-ngis at hiyawan ng mga kaklase kong magagaling kung akala mo naman maganda. Magaganda at gwapo nga kaso pangit naman ang mga ugali.

Dahil napapahiya narin ako sa klase namin kaya agad narin akong lumabas sa silid at agad nagpatungo sa paborito kong tambayan sa garden at saka agad humiga sa ilalim ng puno.

Ang unfair naman ng Mundo bakit ganito yung buhay ko, simple naman ang pinapangarap kong buhay... Mama kung na saan man kayo sana gabayan nyo kami palagi ng mga kapatid ko... Kahit malayo na kayo at kahit hindi kona kayo makakasama ngayon Mahal na Mahal namin kayo ng mga kapatid ko.

Hindi kona namalayan na dahan-dahan na palang bumuhos ang aking mga luha habang naka pikit parin ako at naka higa.

Ang sakit isipin na parang kahapon lang na kasama pa namin kayo... Hanggang panaginip ko na lang maibabalik ang nakaraan na masaya tayo bilang isang buong Pamilya... Masakit tanggapin na hindi kona maibabalik pa ang panahon at oras na kasama namin kayo.

Balang araw magkakasama rin tayong magpamilya, sana lagi nyo ako bantayahan ha kahit nawawalan na ako ng pag-asa at nahihirapan na ako sana bigyan nyo parin ako ng lakas para lumaban pa para sa mga kapatid ko mama at papa.