P.J’s POV
Grabe talaga, nag pakita nanaman ng hindi magandang scene yung tatay ko.
Bigla ba namang halikan yung ermat ko sa harap ko. Bakit kaya ganun, hindi pa din ako sanay. HAHAHA J gusto ko rin pala. JOKE!
TS! Di man lang ako pinapikit bago gawin ang mga bagay-bagay, ayos talaga!
Tapos yung nanay ko naman, kala mo maselang naglilihi. Ang bilis magdamdam.
Pero dahil malakas ang instinct ko, kailangan kong malaman ang totoo. Tutal lunch naman at ito ang tamang oras para may magsalita.
HAHAHAHA. Talino ko talaga.
Okey! Serious mood muna.
“Anong meron?” Pangbungan ko sa kanila.
“HA?!” at sabay pa talaga sila a.
*Silence*
*Silence*
*Silence*
*Silence*
“May nililihim nanaman ba kayo sa akin ha?”
“ack.ack! ano ba namang klaseng tanong yan P.J?” ts! Tong erpat ko.
Nasamid na’t lahat-lahat ayaw pa ding mag-share.
“Share-share din pag may time no.” nagkatinginan naman ang mga magulang ko.
Yes! Yun na ang hudyat nila sa isa’t-isa na dapat may magsalita kahit sino sa kanila.
“So may hindi pa nga talaga ako alam? Hanggang kalian niyo balak maglihim ha?!” syempre para mas maganda binitawan ko muna ang aking kubyertos tsaka sila titingnan at magpapatuloy magsalita.
“huh! Tinuturing niyo kong prins~”
O.O
yan lang naman ang reaksyon ko pagkatapos putulin ng mapagmahal kong ina ang aking spiel.
“Ang drama mo talaga anak. kahit kalian ka!”
ako? nganga pa din sa nabalitaan ko.
“Ano ganyan ka na lang, pagkatapos mo kaming dramahan ng nan~”
.
.
.
.
.
.
“KYAAAAAAAAAAH! Talaga magkakaroon nako ng kapatid? KYAAAAAAAAAAAAAH!”
YES! Tama kayo ng narinig mga kaibigan.
HAHAHAHA xD
“Yes! Yes! Magkakaroon na ko ng kapatid. Woh!” napatayo pa ko mula sa pagkaka-upo ng ma-absorb na ng utak ko lahat ng pinagsasasabi ng magulang ko.
YES!
“Ipag-patuloy mo na nga lang muna yang kinakain mo.” KJ din minsan nitong tatay ko. nagsasaya lang naman e. HAHAHA =)
“TS! Tigil-tigilan mo nga yang pagiging Masaya mo!” ano nanaman kayang problema nitong erpat ko.
“alam ko kung bakit ang saya mo, tao ang magiging kapatid mo hindi laruan. Ang saya mo kasi may bibihisan at iipitan ka nanaman.”
“HEHE. Galing mo naman TAY!”
“ABA’T! YUN TALAGA ANG BALAK MONG GAWIN SA MAGIGING APATID MO?” makasigaw naman.
“Syempre hindi no.” HAHAHAXD. Mukang nakampante sila sa sinabi ko a.
“ba’t ko naman iipitan kung lalaki naman yung kapatid ko”
“PAULA JANE!” nanay/tatay
Opps! Napikon ba sila?
“pffft.HAHAHAHAHAHA, re HAHAHA lax lang naman HAHAH. Ang epic ng HAHAHA mga it~ HAHAHA itchura niyo. Grabe! HAHAHA” teka lang naman. San magsisipunta tong mga to?!
“Hey! San kayo pupunta? Di pa tayo tapos kumaen.” HAHA. Napikon nga ata talaga.
“AYAW NAMING KUMAEN NG KASAMA ANG BALIW NA KAGAYA MO.”
Woow! Duet pa ang peg ng mga magulang ko.
“Nasa Genes na natin yun no.”
“PAULA JANE, PAG DI KA PA TUMIGIL WALA KANG ALLOWANCE NG ISANG BUONG TAON.”
O.O
Pak! Ito nanaman sa allowance na usapan.
(I should keep my mouth shut)
Umarte pa ko na sinipper ko yung bibig ko.
SHEMAY! ALLOWANCE yun mga kaibigan.
“GOOD, pagkatapos mong kumain hugasan muna rin yung mga pinagkainan”
*Tango-tango*
“At maligo ka na rin. Ang dugyut muna."
*Tango-tango*
“Nagpaligo kaya ako ng aso.”
Isang malupit na *Death Glare* lang naman ang natanggap ko mula sa aking dakilang AMA at mapagmahal na INA.
“ahehe. Sabi ko nga e. Aye! Aye! Mga boss.” ^.^
TS! Umabuso naman sa pag-utos pasalamat sila.
Labs na Labs ko silang dalawa.
KAYA KAYO MAGMAHALAN KAYO =)
BINABASA MO ANG
When They Notice Her
HumorMas pahihirapan mo lang ang sarili mo kung laging kang didipende sa ibang tao. Kaya siguraduhin mong pag lumayo sila sayo, kaya mo na ang sarili mo. Natatakot ka sa pwedeng kahinatnan, kaya hindi mo masabi-sabi ang katotohanan. La...
