Yüzyüze

Giriş

17 Şubat 2022

Ve yine aynı yerdeyim. Tüm bu olayların başladığı yerde şimdi her şeyi bitiriyordum. Ellerimi masanın üzerinden çekip arkama yaslandım. Loş ışığa hala alışamamıştım. Gözlerimi masanın diğer ucundaki polis memuruna çevirdim. Aslında daha önceden tanışıyorduk ki üstümde bunun rahatsızlığı vardı. Yine jilet gibi giyinmişti ve yüzündeki kararlılıkla bana bakıyordu. Bense onunla yüz yüze gelmekten çekiniyordum.

"Bak Deniz. Biliyorum, korkuyorsun. Ama bana yardım etmen gerekiyor. Sen tüm bu olayların içindeydin. Bana her şeyi ayrıntısıyla anlatmalısın. Sonra ailenin yanına gideceksin. Söz veriyorum."

Kısık bir kahkaha attım. Bana anlamamışçasına bakarken alayla gözlerin içine baktım.

"Bu lafı bana daha önce de söylemiştiniz ama ben kendimi sonra bir ıslahevinde buldum. Şimdi Haluk Bey, siz söyleyin. Size nasıl güvenebilirim?"

Sıkkınca nefesini dışarı verdi. Sanki birkaç ay içinde daha da yaşlanmıştı. Alnındaki çizgiler belirginleşmiş, saçları daha da kırlaşmıştı. Ama o çelik bakışlar hiç değişmemişti. Ve biliyorum ki asla da değişmeyecekti.

"Şu an ki durumun çok daha farklı Deniz. Geçen sefer bir cinayetten suçlanıyordun. Şimdi ise mağdur durumda olan sensin. Ben sana yardım etmeye çalışıyorum. Bana bazı cevaplar vermen lazım."

Gözlerimde biriken yaşları daha fazla tutamadım. O duvarlar yıkılalı çok olmuştu.

"Bana artık kimse yardım edemez. Ben arkadaşlarımın ölümlerini izledim. En yakınlarımı kaybettim. Küçüçük çocukların çığlıkarını dinledim. Siz bana artık yardım edemezsiniz. Bu zamana kadar neredeydiniz? Biz içeride o işkenceleri çekerken hiçbiriniz hiçbir şey yapmadınız! Onca ölüm, onca acı... Siz sadece seyrettiniz. Artık çok geç. Her şey için."

Bu sefer bakışları yumuşamıştı. Şimdi o gözlerde acıma vardı. Bu daha da kötüydü. Kimsenin bana acımasını istemiyordum.

"Zor Deniz, biliyorum çok zor. Bu zamana kadar elimizden bir şey gelmedi. Bunların sorumlusu elimizi kolumuzu bağlamıştı. Ama sen bir umutsun. Sen oradan çıkmayı başardın! Şimdi içeride hala hayatta olan insanları düşünmemiz gerekiyor ve elimizdeki en büyük anahtar sensin. Şimdi, baştan başlayalım. Olaylar tam olarak ne zaman başlamıştı."

Haklıydı. Ben ellerinde kalan son umuttum.

"Gidişimizden yaklaşık bir hafta sonra tarih olarak hatırlamıyorum."

Sesim kısık ve çaresizdi. Bunu yapmak istemiyordum.

"Peki ilk cinayetten biraz bahsedebilir misin?"

İlki hangisiydi ki? Ah, evet. Ortak alana asılan çocuktu. Ama adı neydi ki? Hiç hatırlamıyordum. O kadar isim ve cinayet vardı ki...

"Ortak alana bir çocuk asılmıştı. Ama ismi ve yaşı aklımda değil. Her şey onunla başladı. O ses geldi ve bir daha hiç gitmedi."

Gözyaşlarım yavaş yavaş yanaklarımdan süzülüyordu. Terlemiştim de. Sıcaktı, hem de çok sıcak. Elimle alnımdaki teri sildim. Her hareketimi dikkatle izliyordu. Tepkilerimi ölçüyordu sanki.

"Bak ne diyeceğim Deniz. Benim vaktim bol, hem de çok. Bence biz en başından başlayalım. Oraya girişinden al her şeyi. Bana bir hikaye anlatır gibi anlat. Ben de sana arada sorular sorayım."

"Su."

Anlamamışçasına bana baktı.

"Efendim?"

"Su. Biraz su alabilir miyim lütfen?"

Anlayışla başını salladı ve kapıya doğru ilerlerdi. Oda bomboştu. Lambanın altındaki masa ve iki sandalyeden başka hiçbir şey yoktu. Kapının açılmasıyla sessizlik yerini konuşma seslerine bıraktı. Haluk Bey bir bayanı yanına çağırıp konuşmaya başladı. Sadece su ve yemek kelimelerini seçebildim. Kadının gitmesiyle Haluk Bey kapıyı kapatıp tekrar karşıma oturdu.

"Senin için su ve biraz yemek istedim. Aç olmalısın geleli çok oldu. Şimdi, nerede kalmıştık?"

Derin bir nefes alıp bakışlarımı bakışlarına kilitledim. Hazır mıydım? Her şeyi anlatmaya, bütün o olayları hatırlamaya hazır mıydım? Hayır, değildim. Ve asla olmayacaktım. Ama yapmak zorundaydım. Bunu onlara borçluydum. Arkamda kalan herkese borçluydum.

"Bildiğiniz gibi, her şey 5 ay önce başladı..."

Öncelikle herkese merhaba. Tahmin ediyorum ki girişten pek bir şey anlamadınız. O yüzden ben ilk iki bölümü arka arkaya veriyorum ki hikaye netleşsin. Bu hikayede geçmişle günümüz arasında sık sık gidip geleceğiz. Değişik ve farklı bir hikaye yaratmak istedim. Aslında birkaç senedir yazıp yazıp siliyorum ama bu sefer hikaye kafamda çok daha net ve açık. Umarım siz de en az benim kadar seversiniz.