盗墓笔记 (Daomu biji) Volume 1,2,3

Chapter 23: အညိဳေရာင္ ေခါင္းတလား

Zawgyi

ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြျပဴးက်ယ္သြားၿပီး ေက်ာက္႐ုပ္လိုပဲရပ္ေနမိတယ္။ကြၽန္ေတာ္သူပိုင္တဲ့ပစၥည္းကိုမ်ိဳခ်မိလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုမေက်နပ္လို႔လား။ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေမြ႔ခ်ခံထားရသလိုမ်ိဳး လႈပ္႐ွားလို႔မရေတာ့ဘူး။ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြအရမ္းလႈပ္႐ွားေနၿပီ။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဦးေလး၃ရဲ႕အေလာသံုးဆယ္ေအာ္ေနတဲ့အသံကိုၾကားရျပန္တယ္။သူတို႔ကမ်က္လံုးျပာေျမေခြးရဲ႕အစြမ္းကိုမသိေသးဘူးဆိုေတာ့ သူတို႔ကိုသတိေပးခ်င္တယ္။ဒါေပမယ့္ လည္ေခ်ာင္းကိုတစ္ခုခုကအသံထြက္လို႔မရေအာင္ပိတ္ပင္ထားသလိုပဲ။ပါးစပ္ဟလိုက္ေပမယ့္ အသံလံုးဝထြက္မလာခဲ့ဘူး။

ကြၽန္ေတာ္မီးထုိးျပဖို႔လွမ္းလိုက္ေတာ့ လက္ကနည္းနည္းလႈပ္လို႔ရမွန္းသိလိုက္တယ္။ခ်က္ခ်င္းပဲ ေသနတ္ပံုစံလက္အေနအထားလုပ္ျပလိုက္တယ္။ေသနတ္ေခါင္းကိုမ်က္လံုးျပာေျမေခြးဘက္ခ်ိန္ထားၿပီး ပန္႔က်စ္ကိုအကူအညီေတာင္းခံတဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ၾကည့္လိုက္တယ္။မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ 'ပန္႔က်စ္ေရ မင္းေတာ့ဒီတစ္ခါဥာဏ္ေလးေကာင္းေပးပါ' ဆိုတဲ့စကားလံုးေတြအထင္သားျမင္ရေလာက္ေအာင္အထိအကူအညီေတာင္းေနမိတယ္။ဒီတစ္ခါမွမင္းနားမလည္ရင္ေတာ့ မင္းခ်ီးသာစားေနလိုက္သင့္တယ္။

လက္ကိုေသနတ္ပစ္သလိုပံုစံေလးတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္လုပ္ျပေတာ့ ေသနတ္ပစ္သံအစစ္တစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရတယ္။ကြၽန္ေတာ့္မ်က္စိေ႐ွ႕တင္မွာပဲမ်က္လံုးျပာေျမေခြးရဲ႕ေခါင္းဆီဟာ ထုတ္ခ်င္းေပါက္ သြားပါေတာ့တယ္။အဲ့ဒီအခ်ိန္လန္႔ၿပီးပါးစပ္ဟလိုက္မိတာေၾကာင့္ အဲ့ဒီမ်က္လံုးျပာေျမေခြးဆီက အရည္ေတြကမ်က္ႏွာနဲ႔ပါးစပ္ေတြမွာအကုန္ေပက်ံကုန္ေတာ့တယ္။ကြၽန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းပဲေထြးထုတ္တာမီွလိုက္လို႔ေပါ့။အဲ့ဒီအရာေတြကရြံစရာေကာင္းတယ္။ကြၽန္ေတာ့္အစာအိမ္ထဲကိုအဲ့ဒီအရည္ေတြဝင္မသြားေအာင္ေခါင္းလွည့္ၿပီးထုတ္ရပါေတာ့တယ္။ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းျပန္လွည့္လာေတာ့ ပန္႔က်စ္ကသူ႔ရဲ႕ဒဏ္ရာကိုလက္တစ္ဖက္နဲ႔အုပ္ၿပီး တစ္ျခားလက္တစ္ဖက္နဲ႔အဆင္ေျပေၾကာင္း 'ok'ဆိုတဲ့ပံုစံလုပ္ျပတယ္။ကြၽန္ေတာ္အဲ့က်မွစိတ္ခ်သြားၿပီ မ်က္ႏွာေပၚကအရည္ေတြကိုေျပာင္သြားေစဖို႔လက္နဲ႔လႈက္႐ွားလိုက္တယ္။

ကြၽန္ေတာ့္ေနရာနဲ႔ ဦးေလး၃ရဲ႕ေနရာကေတာ္ေတာ္လွမ္းေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ အျမစ္ေၾကာေတြကလမ္းမွာအမ်ားႀကီး လာဖို႔ကိုအရမ္းအႏၱရာယ္မ်ားလြန္းတယ္။ဒါေပမယ့္ ဝူစန္း႐ွင္း ဆိုတာကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဦးေလး၃ ေလဗ်ာ။ သူကေက်ာက္တုန္းေလးေတြကိုအျမစ္ေၾကာေတြေနာက္ဆုတ္သြားေစဖို႔အသံုးျပဳတယ္။အဲ့ဒီအျမစ္ေၾကာေတြကကြၽန္ေတာ္႐ွိေနတဲ့ စေတးခံပလႅင္ကေနအေပၚကိုျပန္တက္သြားေတာ့တယ္။
သူကကြၽန္ေတာ္တစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုးရမ္ေနတဲ့ပံုစံနဲ႔.။ကြၽန္ေတာ့္ဆီအေျပးလာၿပီးကြၽန္ေတာ္ဘာျဖစ္သြားလဲသိဖို႔လာတယ္။သူကြၽန္ေတာ့္ဆီကဆိုးရြားတဲ့အနံ႔ကိုရၿပီးေနာက္ကိုတစ္လွမ္းဆုတ္သြာတယ္။ကြၽန္ေတာ္အရမ္းႀကီးေတာ့စိတ္ပ်က္မသြားပါဘူး။ဟုတ္တယ္ေလ ခုနကအေလာင္းေကာင္ကထြက္လာတဲ့အရည္ေတြကကြၽန္ေတာ့္ေပၚမွာမ႐ွိတာ့ေပမယ့္ အနံ႔ကေတာ့ လူေသပုပ္ေနသလိုအနံ႔ႀကီးကို သူလည္းလူသားပဲေလ။ဒါေပမယ့္ေလ ဦးေလးကိုစခ်င္သြားတဲ့စိတ္ကဘယ္ကေပၚလာမွန္းမသိဘူး။သးေနာက္ဆုတ္သြားတာကိုရေအာင္ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး "ဦးေလးမွာလည္းအနံ႔ဆြဲသြားၿပီ ရြံစရာမလိုေတာ့ဘူး" ဆိုတဲ့ေအာင္ျမင္သူအျပံဳးနဲ႔ၾကည့္လိုက္ပါေသးတယ္။