盗墓笔记 (Daomu biji) Volume 1,2,3

Chapter 10: ဘုရင္လု၇စင္ၾကယ္နန္းေတာ္ အရိပ္မ်ားထြက္ေပါလာျခင္း

Zawgyi

အဲ့ရယ္သံကေက်ာထဲစိမ့္ၿပီးခ်မ္းသြားေစေလာက္တဲ့အင္အား႐ွိတယ္ တစ္ျခားသူသာအဲ့လိုရယ္မယ္ဆိုကြၽန္ေတာ္ကိုသပ္သပ္​ေျခာက္ဖို႔လုပ္တယ္လို႔​ေတြးမိမွာ။ဒါ​ေပမယ့္သူ​ေလ မ်က္ႏွာေသ​ေလ သူကေတာ့ေျခာက္ရံုသပ္သပ္ေတာ့အဲ့လိုမလုပ္ေလာက္ဘူးေလ လုပ္မယ့္လူလည္းမဟုတ္။သူကအဲ့ရယ္သံကိုပဲဆက္လုပ္ေနတယ္။ဒါေပမယ့္သူရယ္ေနတာအသိသာႀကီးကိုသူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကေစ့ထားတုန္းလႈပ္႐ွားမႈမ႐ွိဘူး။ကြၽန္ေတာ္တို႔က်န္တဲ့ေလးေယာက္လံုးသူ႔ကိုပဲစိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။အဲ့ဒီေအးစက္တဲ့ခံစားမႈ ကြၽန္ေတာ္ေျပာမျပတတ္ဘူး။ဒါေပမယ့္အဲ့ရယ္သံကမ်က္ႏွာေသလုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလို႔ခံစားေနရတယ္။
ဦးေလး၃ျမင္ေတာ့ေတာ္ေတာ္မ်က္ႏွာပ်က္သြားတယ္။သူပန္႔က်စ္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။႐ုတ္တရက္ပဲ မ်က္ႏွာေသဆီကအသံက​ေပ်ာက္သြားတယ္။သခ်ိဳင္းထဲမွာဘာအသံမွမၾကားရ​ေတာ့ျပန္ဘူး။အားလံုးၿငိမ္ၿပီးတိတ္​ေနတယ္။ဘယ္​ေလာက္ၾကာ​ေအာင္တိတ္​ေနမွာလဲမသိ​ေပမယ့္ကြၽန္​ေတာ္ဆက္ၿပီးသည္းမခံႏိုင္​ေတာ့ဘူး။ဘာျဖစ္​ေနတာလဲဆိုတာ​ေမးခ်င္တယ္။​ေမးမလို႔အ႐ွိန္ယူတုန္း႐ွိ​ေသး​ေယ္ ေက်ာက္ေခါင္းတလားအဖံုးကပြင့္လာၿပီ တုန္ခါေနေတာ့တယ္။အဲ့အထဲက​ေန ေက်ာခ်မ္းစရာအသံႀကီးထြက္ေပၚလာတယ္။အဲ့ဒီအသံကအဖိုးစာအုပ္ထဲကေျပာထားဖူးတဲ့အသံနဲ႔တူတယ္။ဖားငိုေနတဲ့အသံလိုမ်ိဳးႀကီး(ဖားဘယ္လိုငိုလဲကိုယ္ေတာ့မသိဘူး တစ္ခါမွလည္းမၾကားဖူးရယ္)အားေခြ႔ကထံုးစံအတိုင္းအဲ့အသံႀကီးကိုၾကားၿပီး ေျမေပၚထိုင္ခ်ၿပီးငိုပါေတာ့တယ္။ကြၽန္ေတာ္လည္းေျခေထာက္ေတြေပ်ာ့ေခြၿပီးထိုင္ခ်ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြေတာင္ေပါက္တယ္။ဦးေလး၃ကအရာရာအားလံုးကုိျမင္ေတြ႔ဖူးတယ္သူဆိုေတာ့ နည္းနည္းေအးေဆးေသးတယ္။သူလည္းလွန္႔ေနေသးတယ္ သူ႔ေျခေထာက္ေတြတုန္ေနရင္ေတာင္လဲက်မသြားေအာင္ထိန္းထားတယ္။မ်က္ႏွာ​ေသကအဲ့ဒီအသံကိုၾကားၾကားခ်င္း​ေတာ္ေတာ္မ်က္ႏွညပ်က္သြားတယ္။သူကေျမျပင္ေပၚကိုဒူးေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး ေက်ာင္းေခါင္းတလားကိုဦးၫႊတ္တယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းသူလုပ္သလိုလိုက္လုပ္ရတာေပါ့။မ်က္ႏွာေသကဦးၫႊတ္ထားတဲ့ေခါင္းကိုျပန္မတ္လိုက္ၿပီးထူးဆန္းတဲ့စကားသုတစ္ခုကိုထူးဆန္းနဲ႔အသံနဲ႔ရြတ္လိုက္တယ္။မႏၱန္တစ္ခုလိုမ်ိဳးပဲ။ဦးေလး၃ကေဇာေခြၽးစို႔လာၿပီးမွသူကညင္ညင္သာသာနဲ႔
"သူစကားေျပာေနတာလား အဲ့ဒီေခါင္းတလားကိုေလ"
ေက်ာက္ေခါင္းတလားကထူးထူးဆန္းဆန္းလႈပ္႐ွားမႈမ႐ွိေတာ့ပဲၿငိမ္က်သြားတယ္။မ်က္ႏွာေသကေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ဦးၫႊတ္လိုက္ၿပီးမတ္တပ္ျပန္ရပ္ကာ ကြၽန္ေတာ္ဘက္ကိုျပန္လွည့္ၿပီးေျပာတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ တို႔ဒီကေနမနက္မိုးမလင္းခင္ရေအာင္ထြက္ရလိမ့္မယ္"
ဦးေလး၃ကေခြၽးေလးကိုျပန္သုတ္ၿပီးမ်က္ႏွာေသကို
"ေကာင္ေလး မင္းဘယ္လိုလုပ္ၿပီး က်ံဳးဇီနဲ႔အေပးအယူလုပ္ရဲတာလဲကြာ သူကဘိုးေဘးေလ"
မ်က္ႏွာေသကမ်က္ႏွာေသပါပဲ ဘာမွျပန္မေျပာဘူးတစ္ခုပဲေတာင္းဆိုတာမဟုတ္ပဲ အမိန္႔ဆန္တဲ့ေလသံနဲ
"ဒီေနရာကဘာပစၥည္းကိုမွသြားမထိနဲ႔ ဒီအေလာင္းပိုင္႐ွင္ကိုကြၽန္ေတာ္ေတာင္မႏိုင္ဘူးအရမ္းစြမ္းအားႀကီးတယ္ မင္းတို႔သြားထိမိရင္ ဒီသခ်ိဳင္းကအေစာင့္ေတြကကြၽန္ေတာ္ဆို႔ကိုထြက္ခြင့္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး"
ပန္႔က်စ္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိအၾကံအိုက္သြားတယ္ၿပီးေတာ့အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးဖန္တီးၿပီး
"ကြၽန္ေတာ္ေျပာမယ္ အစ္ကိုေလးရယ္ ခုနကမင္းဘယ္ဘာသာကိုသံုးၿပီးစကားေျပာခဲ့တာ္လဲ"
မ်က္ႏွာေသကသူ႔ကိုဂ႐ုေတာင္မစိုက္ဘူး။သူ႔ေနာက္ကေခါင္းတလား လက္ညိဳးၫႊန္ျပၿပီး
"ေဘးနားကေနပတ္သြား ေခါင္းတလားကိုမထိနဲ႔ အသံမထြက္ေစနဲ႔"
ဦးေလး၃ကေအးေအးေဆးေဆးပဲ။တကယ္ပါအမွန္​ေျပာတာ ဒီေလာက္သတၱိေကာင္းတဲ့လူေတြ႐ွိေသးတာပဲ ကြၽန္ေတာ္ထက္၈ဆေလာက္ပိုၿပီးသတၱိေကာင္းတယ္ ဥပမာဆိုကြၽန္ေတာ့္ဦးေလး၃ေပါ့ ဒီကိစၥေတြမ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ကိုသူတကယ္ေအးေဆးပဲ။ဦးေလးကအေ႐ွ႕ဆံုးမွာ မ်က္ႏွာေသ ကေနာက္ဆံုးကေနတန္းစီခိုက္ၿပီးကိုယ္ပိုင္ဓာတ္မီးေလးေတြဖြင့္ၿပီးေက်ာက္ေခါင္းတလညးေနာက္ကပြင့္သြားတဲ့တံခါးေပါက္ေလးထဲဝင္သြားလိုက္ၾကတယ္။မ်က္ႏွာ​ေသရဲ​ေက်ကဓားနဲ႔​ေဘးနံရံနဲ႔ကလြတ္တယ္ဆိုရံု​ေလး သူကသတိထားၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ခပ္ခပ္ခြာေလွ်ာက္လာတယ္။ပံုမွန္အခ်ိန္ဆို သူshow ပ်က္မွာစိုးလို႔ အဲ့လိုလုပ္ေနတာလို႔ေတြးၿပီးရယ္မိမွာအမွန္။ဒီအခ်ိန္ကရယ္ဖို႔​ေန​ေနသာသာအသံ​ေတာင္မထြက္ရဲဘူး အေတြးေရာက္ဖို႔ဆိုေဝလာေဝး။
သခ်ိဳင္းရဲ႕ပံုစံကေအာက္ထဲကိုတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေလ်ွာဆင္းသြားရတယ္။ေဘးနံရံေတြမွာလည္းသတိေပးစာေရးထားတယ္။ေက်ာက္စာပံုစံလိုမ်ိဳး တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးစဥ္းစားလိုက္ေသးတယ္ၿပီးမွ ေသခ်ာတယ္ကြၽန္ေတာ္နားမလည္တာအမွန္ပဲဘာေတြလည္းမသိဘူး။တစ္ခ်က္ေကာင္းတာက အရင္တုန္းကေ႐ွးေဟာင္းစာတူေဖာ္ေရးမွာ လက္ေတြ႔ႏွစ္နည္းနည္းေလးဆင္းဖူးေတာ့ စာလံုးေလးနဲနဲေလာက္ေတာံဖတ္တတ္ပါေသးတယ္။ဒါေပမယ့္အခုေရးထားတာကတကယ္ဘာမွမဖတ္တတ္တာ။ဘာလို႔ဆိုအဲ့းိစာလံုးေတြမွာ ပုဒ္ျဖတ္ေတြမပါဘူး ဖတ္တတ္ရင္ေတာင္ဘာကိုဆိုလိုမွန္းသိရမွာမဟုတ္ဘူး။အထဲမွာေဖာ္ျပထားတဲ့အဓိပၸါယ္ကိုေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္၊ေ႐ွးေခတ္ကလူေတြရဲ႕ေျပာစကားကယဥ္ေက်းလြန္းၿပီးနက္နဲလြန္းတယ္႐ႈပ္ေထြးလြန္းတယ္။ဥပမာဆို "လူသား"ဆိုတဲ့စကားလံုးလိုမ်ိဳး။ကြၽန္ေတာ္ ခ်ီမင္းဆက္ကဘုရင္တစ္ပါးကသူ႔ရဲ႕ျပည္နယ္ေရးရာအမတ္တစ္ေယာက္ကိုေမးဖူးတဲ့ေမးခြန္းကိုျပန္ေတြးမိတယ္။ျပည္နယ္​ေရးရာအမတ္က ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး"လူသား"လို႔ထုတ္ေျပာစဥ္းစားလိုက္ၿပီး ဝန္ႀကီးကေခါင္းခဲသြားၿပီးသူ႔အေဆာင္ျပန္သြားၿပီးကတည္းကေန႔ေန႔ညညစဥ္းစားတယ္။ဒါကေမးခြန္းသပ္သပ္တစ္ခုပဲလား ဒါမွမဟုတ္ ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုလား။ေပးရမယ့္အေျဖထဲမွာအဓိပၸါယ္ေတြအမ်ားႀကီးပါတယ္။ဒါေပမယ့္သူျပန္ေျဖလိုက္တဲ့အေျဖေၾကာင့္ သူေသမင္းတို႔တိုင္းျပည္ကိုအလည္ေရာက္သြားတယ္။သူ​ေသၿပီးတဲ့​ေနာက္စစ္သူၾကီးကို​ေမးျပန္​ေတာ့ ဒီတစ္ခါစစ္သူႀကီးရဲ႕​ေျဖလိုက္တဲ့"လူသား"ဆိုတဲ့ေမးခြန္းရဲ့အေျဖကိုသိသြားတဲ့အခါ ဘုရင္ကခ်က္ခ်င္းေသသြားတယ္တဲ့ေလ။ကြၽန္​ေတာ္လညအခုအခ်ိန္အထိအဲ့ပံုျပင္ကိုနားမလည္ဘူး။
ဦးေလး၃ကဂ႐ုတစိုက္လမ္း​ေလ်ာက္​ေနတယ္ ေျခလွမ္းတိုင္းကသာမာန္အခ်ိန္​ေတြထက္အခုမွပိုၾကာ​ေနသလိုပဲ။ဓာတ္မီးေတြရဲ႕အလင္းေရာင္ကသိပ္ၿပီးမေကာင္းေတာ့ျပန္ဘူး။အေ႐ွ႕အေနာက္ႏွစ္ခုလံုးကအနက္ေရာင္ေတြကာထားသလိုပဲ။ကြၽန္​ေတာ္​ေရ​ေအာက္ထဲ​ေလွ်ာက္သြား​ေနရသလိုထင္ရ​ေစတယ္​ေတာ္​ေတာ္​ေနလို႔ထိုင္လို႔မ​ေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္ႀကီး။တစ္နာရီခြဲ​ေလာက္လမ္း​ေလ်ွာက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္က်​ေတာ့သြားလမ္းကတျဖည္းျဖည္းအ​ေပၚကိုျပန္တပ္လာသလိုခံစားရတယ္။လမ္းတစ္ဝက္​ေလညက္က်ိဳး​ေနၿပီတင္တယ္။အဲ့ဒီအခ်ိန္မွ ပဲတြင္းတစ္တြင္းကိုေတြ႔တယ္။ဦးေလး၃က သိခ်င္ေစာႀကီးၿပီးစူးစမ္းျခင္းလုပ္ငန္းနဲ႔အလုပ္႐ွျပ္ေနပါေတာ့တယ္။ဒီတြင္းကတူးထားတာမၾကာ​ေသးဘူး။​ေျမႀကီး​ေတြ​ေတာင္အသစ္​ေတြပဲ႐ွိ​ေနတာ။
"ဟိုလူႀကီးေျပာတာလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကဒီထဲကိုလူတစ္စုဝင္သြားေသးတယ္တဲ့ အဲ့လူေတြတူးထားတာမ်ားလား"ကြၽန္ေတာ္ ဦးေလး၃ ကိုေမးလိုက္ေတာ့
"ငါလည္းမေျပာတတ္ဘူး ဒါေပမယ့္ဒီတြင္းက​​အ​ေလာတႀကီးတူးထားတာ ၿပီးေတာ့ ဝင္ဖို႔တူးထားတဲ့တြင္းမဟုတ္ဘူး အထဲကေနအျပင္ကိုျပန္ထြက္ဖို႔အေရးေပၚတူးထားသလိုပဲ။ငါတို႔အရမ္းသတိထားမွျဖစ္မယ္"ဦးေလး၃ကျပန္ေျပာတယ္
"အရမ္းလည္းမစိုးရိမ္ပါနဲ႔ သခင္၃ရယ္ သူတို႔ဝင္လို႔ရရင္ေနာက္တစ္နည္းနဲ႔အျပင္ထြင္ဖို႔နည္းလမ္း႐ွာမွာပါ။ဒီကိုေတာင္လာႏိုင္တယ္ဆို​ေတာ့ ကေလးေတြမဟုတ္ေလာက္ပါဘူး"ပန္႔က်စ္ ကဝင္ေျဖေပးတယ္။
ဦးေလး၃ကေခါင္းညိတ္ျပၿပီးကြၽန္ေတာ္ဆက္ေလ်ွာက္လာၾကတယ္။တစ္​ေယာက္​ေယာက္ကကြၽန္​ေတာ္တို႔အတြက္လမ္းခင္း​ေပးထားသလိုပဲ။အရမ္းလြယ္ကူ​ေနတယ္ထင္ရတယ္။ကြၽန္​ေတာ္တို႔ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ၁၅မိနစ္ေလာက္ဆက္ေလ်ွာက္လာခဲ့တယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔စၾကႍလမ္းတစ္ခုထဲထပ္ေရာက္လာျပန္တယ္ ဒီပံုစံကခုနကဝင္လာခဲ့တဲ့အခန္းထက္၂ဆ ေလာက္ပိုက်ယ္တယ္။အခန္းထဲမွာစီစဥ္ထားတာေတြကေတာ့တစ္ျခားသခ်ိဳင္းေတြလိုပါပဲဘယမွအေထြအထူးမ႐ွိဘူး။ကြၽန္ေတာ္အဓိကခန္းမကိုေရာက္ေနတာထင္တယ္။ဒီစၾကႍလမ္းရဲ႕ေအာက္ေျခမွာ ေက်ာက္စိမ္းတံခါးႀကီးတစ္ခ်ပ္ေတြ႔ရေသးတယ္။ၾကည္လင္ေနတာပဲ အခုအေျခအေနအရပြင့္လ်က္ေပါ့။တစ္ေယာက္ေယာက္ကအထဲ့ကေနႀကိဳးစားၿပီးဖြင့္ထားခဲ့ရမယ့္ပံုပဲ။တံခါးရဲ႕အစြန္းႏွစ္ဖက္မွာ ႐ုပ္တုေတြ႐ွိတယ္။ဆာေလာင္ေနတဲ့ဝိဥာဥ္ေတြလို ႐ုပ္တုေတြရဲ့လက္တစ္ဖက္ကနံရံကိုကုတ္ဖဲ့ေနတဲ့ပံုစံက်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္ကိုခ်ိပ္ပိတ္ထားခံရတဲ့ပံုစံ။
ဦးေလး၃ ကေက်ာက္စိမ္းတံခါးကိုစူးစမ္းေနတယ္ရုပ္တုေတြရဲ႕ကိုယ္တြင္းအဂၤါဖ်က္ဆီးခံရခဲ့ေၾကာင္းေတြ႔သြားတယ္
ကြၽန္ေတာ္တို႔တံခါးကေနဝင္သြားေတာ့ အထဲမွာေမွာင္မဲေနရံုကလြၿပီးဘာမွေသခ်ာမျမင္ရ။ဓာတ္မီးေတြကလည္းအလင္းအားမေကာင္းေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္အၾကမ္းဖ်င္းေတာ့ျမင္ရေသးတာကဒီေနရာကသခ်ိဳင္းရဲ႕အဓိကေနရာပဲ။ပန္႔က်စ္ကသူ႔ဓာတ္မီးကိုဆြဲလွည့္လိုက္ရင္းေအာ္တယ္
"ဒီေနရာမွာဘာလို႔အဲ့ေလာက္မ်ားတဲ့အေခါင္းေတြ႐ွိေနရတာလဲ"
အလင္းေရာင္ေကာင္းမရတာကတစ္ေၾကာင္း သခ်ိဳင္းထဲကပံုစံေတြ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းသိပ္မျမင္ရဘူး။မ်က္လံုးမွားတာလားထင္မိေပမယ့္ တကယ္ကိုဒီေနရာမွာအေခါင္းေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ဒီအခန္းရဲ႕အလယ္မွာေလ။ဘယ္လို႔ဖုန္းေရႊ(ဘူမိၾကင္အင္)ပညာရပ္မ်ိဳးလဲ။ဒါေပမယ့္ေခါင္းေတြကိုစီထားတဲ့ပံုကျဖစိသလိုမဟုတ္ဘူးေသခ်ာစီထားတာ။ထိပ္ဆံုးအေခါင္းကအႀကီးဆံုး။အနီေရာင္ဆိုတာက်ိန္းေသျမင္ေနရတယ္။ေဘးနားကေနေက်ာက္စာထြင္းထားတယ္။စာလံုးေတြကအပိုအလိုမ႐ွိက်စ္လ်စ္သိပ္သည္းတယ္။ကြၽန္ေတာ္ဓာတ္မီးကိုေဘးနားခ်ေတာ့ပန္႔က်စ္ကကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္လျမင္ေတြေဘးနားကေနမီးကူထိုးေပးထားတယ္။ႏြရံေရးပန္းခ်ီအရေတာ့ေဘးနားမွာ နားရြက္ႏွစ္ခန္း႐ွိေသးတယ္(ေျပာခ်င္တာလူတစ္ေယာက္ေခါင္းပံုစံလိုမ်ိဳးဆိုရင္ သူတို႔ေရာက္ေနတဲ့အခန္းကိုမ်က္ႏွာျဖစ္ၿပီးေဘးဘက္ေတြမွာအခန္းတစ္ခန္းစီထပ္႐ွိဦးမယ္)
ဦးေလး၃နဲ႔ကြၽန္ေတာ္ပထမဆံုးအေခါင္းရဲ႕အစြန္းနားကိုသြားၿပီးေတာ့ မီးထိုးၾကည့္လိုက္တယ္။ဒီအေခါင္းကပထမေတြ႔ခဲ့တဲ့အေခါင္းနဲ႔လံုးဝမတူဘူး။ဒီအေခါင္းေပၚမွာေရးထားတာေတြကြၽန္ေတာ္နာ္းလည္တယ္ေလ။
စာမွာေဖာ္ျပထားတာကအေခါင္းေတြထဲကအေလာင္းပိင္႐ွင္ေတြရဲ႕ဘဝေၾကာင့းေျပာျပထားတယ္ ၿပီးေတာ့ ဒီသခ်ဳိင္းရဲ႕တကယ့္ပိုင္႐ွင္အစစ္က လုမင္းဆက္ရဲ႕မင္းသားတစ္ပါးျဖစ္တယ္လို႔ဆိုထားတယ္။အၿဒီလူဟာဝိဥာဥ္ေတြနဲ႔သေဘာတူညီမႈတစ္ခုလုပ္ၿပီးေမြးဖြားလာတယ္လို႔ဆိုၾကတယ္။ငရဲျပာ္က ယင္(ယင္ဓာတ္/ယန္ဓာတ္)ဓာတ္မ်ားတဲ့စစ္သားေတြကိုထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း႐ွိတဲ့အတြက္တိုက္ပြဲေတြမွာ မ႐ွံုးဘူးလို႔ဆိုၾကတယ္။ဆိုတဲ့အတြက္​ေၾကာင့္လုဘုရင္ႀကီးကသူ႔ကို စစ္သူႀကီးလု႐ွန္းဘြဲ႔ကိုေပးအပ္ခဲ့တယ္။တစ္​ေန႔မွာသူကလုဘုရင္ကိုသူဟာငရဲကစစ္သည္​ေတြကိုငွါးရမ္းထားရတာႏွစ္​ေပါင္းမ်ားစြာ႐ွိၿပီသည္ျဖစ္သည္မို႔ သူ႔ရဲ့ေမြးရပ္ေျမကိုျပန္ျပီးငရဲမွလာေခၚမည့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ခ်င္သည္ျဖစ္ေၾကာင္းေလွ်ာက္တင္တယ္။လုဘုရင္ႀကီးကလည္းခြင့္ျပဳလိုက္ၿပီးျပန္သြားေစတယ္။လု႐ွန္းကလည္းလုဘုရင္ကိုကန္ေတ့ာ့ၿပီးတဲ့အခါမွာပဲေသဆံုးသြားတယ္။လုဘုရင္ႀကီးကလု႐ွန္းျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္စားရင္းဒီေနရာမွာသူ႔ရဲ႕မေသမ်ိဳးခႏၱာကိုျမဳပ္ထားရင္းေစာင့္ေနတယ္လို႔ေျပာထားတယ္။လု႐ွန္းဘုရင္ျပန္လာတဲ့အခါအမႈထမ္းရေအာင္လို႔ဆိုၿပီးေရးထားတယ္။သူ႔ရဲ႕တိုက္ပြဲတိုင္းကိုအေသးစိတ္ေရးထားတယ္။သူ႔ရဲ႕စစ္သည္ေတြကိုတစ္ခါေခၚထုတ္ရင္ေျမေအာက္ထဲကေနၿပီးရန္သူ႔စစ္သည္ေတြရဲ႕ဝိဥာဥ္ေတြကိုဆြဲေခၚသြားတယ္။ပန္႔က်စ္ကက်န္ေတာ္ဖတ္ျပတာကိုနားေထာင္ေနရင္းနဲ႔
"အရမ္းစြမ္းအားႀကီးတာပဲ ကံမေကာင္းတာကသူေစာေစာေသသြားတာပဲမဟုတ္ရင္လုုျပည္နယ္ကက်န္ေနတဲ့ျပည္နယ္ေျခာက္ခုကိုေသခ်ာေပါက္ေပါင္းစည္းႏိုင္မွာ"
ကြၽန္ေတာ္ရယ္သံတစ္ခ်က္ျပဳၿပီး
"အဲ့ေလာက္ႀကီးလည္းမဟုတ္ပါဘူးသီတဲ့အတိုင္းပဲေ႐ွးလူေတြကအပိုေတြသိပ္ေျပာၾကတာေလ။လုနန္းဆက္တုန္းကလု႐ွန္ကယင္စစ္သည္ေတြကိုငရဲကေခၚႏိုင္ရင္ ခ်ီနန္းဆက္မွာလည္းေျပာလို႔မရဘူးတစ္ေယာက္ေယာက္ေကာင္းကင္စစ္သည္ေတြေခၚႏိုင္ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ဟိုပ်ံႏိုင္တဲ့စစ္သူႀကီးအၾကာင္းသိတယ္မလားေတာင္ေတြပင္လယ္ေတြေပၚကေနေတာင္ပ်ံသြားႏိုင္တယ္ဆုိတာေလ ခင္ဗ်ားအျမဲတမ္းဖတ္တယ္ေလ"
" ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူေတြတိုက္တယ္ဆိုတာသိရၿပီပဲ ၾကည့္ဦးဒီမွာကေခါင္းေတြအမ်ားႀကီးပဲဘယ္တစ္ခုကသူ႔ဟာအစစ္လဲ "ပန္႔က်စ္ကေမးတယ္ ကြၽန္ေတာ္အေခါင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စာေတြလိုက္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့လည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ကအၾကာင္းတရာတစ္ခုထဲကိုေရးထားတာပဲ။အားလံုးေပါင္းတြက္ၾကည့္ရင္၇ခု႐ွိတယ္။အႀကီးဆံုးျဖစ္မယ္လို႔ထင္ရတဲ့​အ​ေခါင္း သခ်ိဳင္းရဲ႕စက္စနစ္တစ္ခုေၾကာင့္ခလုတ္နိပ္မိသလိုနိမ့္ဝင္သြားတယ္။အဲ့တာၿပီးကတည္းကအ​ေခါင္း​ေပၚက​ေက်ာက္စာ​ေတြအကုန္မ႐ွိ​​ေတာ့ဘူး။ကြၽန္​ေတာ္နားမလည္​ေသးတဲ့​ေက်ာက္​စာ​ေတြကိုနားလည္ဖို႔ႀကိဳးစား​ေနတဲ့အေတြးေတြကအားေခြ႔ရဲ႕
"ၾကည့္....ၾကည့္ဦး အေခါင္း..အေခါင္းက ပြင့္...ပြင့္ေနတယ္" လို႔အလန္႔တၾကားေအာ္သံၾကားမွပဲရပ္တန္႔သြားတယ္။
ကြၽန္ေတာ္အနားတိုးၿပီးသြားၾကည့္ေတာ့ အေခါင္းအဖံုးက အေခါင္းကို 100% ဖံုးအုပ္မထားေတာ့တာအေသအခ်ာပဲ။ဒါေပမယ့္က်န္တဲ့အေခါင္းေတြမွာလဲ ထိုးေဖာက္ထားတဲ့လက္ရာေတြက်န္ေနတယ္။အျပင္ကေနတစ္ခုခုနၿထိဳးကေလာ္ၿပီးအဖံုးကိုဖြင့္ထားသလိုပဲ။ဦးေလး၃ကလည္းကြၽန္ေတာ္တို႔ယူလာတဲ့သံတူရြင္းကိုအိတ္ထဲကထုတ္ၿပီးေခါင္းတလားက်န္တဲ့အဖံုးေတြကိုနည္းနည္းေလးစီလိုက္ဟၾကည့္္တယ္ အထဲကိုပိုျမင္ရေအာင္ေပါ့။မီးနဲ႔ထိုးၾကည့္တဲ့အခါ ပန္႔က်စ္ကထူးဆန္းတဲ့အသံျပဳလုပ္လိုက္ၿပီးကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုပေဟ႒ိဆန္စြာၾကည့္ၿပီး
"ဒီလိုအေခါင္းထဲမွာဘယ္လိုလုပ္ ႏိုင္ငံျခားသားေရာက္ေနတာလဲ"
ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ တကယ္ကိုႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံျခားသားတင္မဟုတ္ဘူးသူေသသြားတာလည္းသိပ္မၾကာေသးဘူး။သူေသတာအလြန္ဆံုးတစ္ပတ္ေလာက္ပဲ႐ွိဦးမယ္။ပန္႔က်စ္ကအျပင္ကိုဆြဲထုတ္ၾကည့္ဖို႔လက္လွမ္းလိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာေသကပန္႔က်စ္ပုခံုးကိုဆြဲလိုက္တယ္။ဒီနစ္ခါေနာ့သူအားသံုးလိုက္တယ္ထင္တယ္ ပန္႔က်စ္ရဲ႕နာလို႔ေအာ္သံေသးေသးေလးေတာင္ၾကားလိုက္ရတယ္။ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာေသက
"မလႈပ္နဲ႔ ေခါင္းတလားပိုင္႐ွင္ကသူ႔ရဲ႕ေအာက္မွာ"

အနိးကပ္ထပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဲ့ႏိုင္ငံျခားသားအေလာင္းရဲ႕ေအာက္ေနာက္ထပ္အေလာင္းတစ္ခုထပ္႐ွိေသးတယ္။ဘယ္လိုပံုစံလဲေတာ့မျမင္ရဘူး။ဦးေလး၃ကျမင္းခြာအမဲကိုထုတ္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"အနက္ေရာင္ဆံပင္နဲ႔ျကံခိုင္တဲ့အေနအထားမွာ႐ွိတယ္"
ဒီတစ္ခါမွာေတာ့အားေခြးကကြၽန္ေတာ့္အက်ႌကိုဆြဲၿပီးကြၽန္ေတာ္ကိုအေနာက္ပို႔ၿပီးသူကကြၽန္ေတာ္ရေွ့မွာဝင္ရပ္လိုက္တယ္။သူကပံုမွန္အခ်ိန္ေတြမွာေၾကာက္တတ္ေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္ကိုကာကြယ္ဖို႔ေ႐ွ႕ထြက္ရပ္တယ္တဲ့ေလ။နဲနဲေတာ္ထူးဆန္းလယသလိုပဲ။မ်က္ႏွာေသကအားေခြ႔ကိုဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ေမးေတာ့ သူကကြၽန္ေတာ္တို႔အရိပ္ေတြကိုၫႊန္ျပၿပီးဓာတ္မီးကိုထိုးျပတယ္ၿပီးေတာ့
"ၾကည့္ဦး ဒါကမင္းရဲ႕အရိပ္မလား ဟုတ္တယ္မလား"
အနားကေလေတြကလည္းမေကာင္းေတာ့ဘူး ေအးလာသလို
"လာလို႔အရိပ္ကေတာင္လာၿပီးေျခာက္ေနရျပန္တာလဲဗ်ာ"
သူတကယ္မ်က္ႏွာမေကာင္းေတာ့ဘူး။သူကြၽန္ေတာ္နားကိုပါးစပ္ကေလးပိတ္ၿပီးတိုးတိုးနဲ႔အနားေရာက္လာတယ္။ကြၽန္ေတာ္သိလိုက္တယ္ဒါသူ႔ရဲ႕ေၾကာက္လန္႔ျခင္းlevel ဂိတ္ဆံုးဆိုတာသူကကြၽန္ေတာ့္ကိုစကားမေျပာနဲ႔ဆိုၿပီးလက္ယမ္းျပတယ္ ၿပီးေတာ့အရိပ္ကိုုျပန္လက္ညႇိဳးထိုးရင္း
"ဒါကကြၽန္ေတာ္ ဒါကပန္႔က်စ္ ဒါကသခင္၃ ဒါကသခင္ေလး၃ ဒါကအစ္ကိုေလး(ေ႐ွာင္ေကာ) အားလံုးေပါင္းရင္ ၅ေယာက္ဆို အရိပ္လည္း၅ခုပဲ႐ွိရမွာမလား"
ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ရင္တစ္ခုခုကိုေတြ႔လိုက္ရသလိုပဲ အားေခြ႔ကေတာ့ တံေတြးမ်ိဳခ်ၿပီးေနာက္ထပ္၆ခုေျမာက္ေသာ တစ္ခုတည္း​ေသားေဘးကိုထြက္ေနတဲ့ အရိပ္ကိုလက္ညႇိဳးထိုးျပၿပီး ငိုသံပါပါနဲ႔ "ဒါက​ေရာဘယ္သူ႔အရိပ္လဲ"